The Choice

Chapter 25

Chapter 25 *Realize*

Erin's POV

Nagising ako. It's 6am in the morning. School days ulit. Malapit na pala yung finals namin. (A/N: Sorry for not informing anything tungkol sa studies nila. It's just nakafocus lang talaga ito kung paano or sino ang pipiliin ni Erin. I hope you'll understand guyz...)

Nakita ko si Jae na nakahiga sa sahig at nakabukas yung bibig. Natawa na lang ako bigla. Hindi ko muna siya gigisingin. Lumapit ako sa kanya at hinalikan sa noo, weird man, pero as a friend lang naman.

"Thanks for being with me last night." At bumaba na ako sa kusina. I hope na nandyan na si mama. And I was right.

"Hi Ma!" At niyakap ko siya. "Miss ko po kayo." Nginitian lang ako ni mama. "Ay sus!" At tumawa kami pareho.

Pano kung malaman ni mama na dito natulog si Jae? Hala patay! Sasabihin ko na lang kaya.

"Ah ma..." Tumingin si mama sa akin. "Bakit? May problema ba?" Napabuntong hininga ako. "Si J-jae po k-ka----" My mom cut my words and surprised me of what she said. "I know. And it's okay." Napangiti naman ako.

"How come? I mean, pano niyo po nalaman?" Ngumiti lang si mama. "He explained everything. At may inamin siya sa akin na agad ko din siyang pinayagan..." Napakunot ang noo ko. M-may inamin s-siya?

"Hindi mo alam?" Umiling ako. "Good morning po tita. Good morning Erin." Bati niya saming mag ina. "Siya ang tanungin mo." Pabulong na sabi sa akin ni mama.

"Kumilos na kayo. Baka malate pa kayo." Utos sa min ni mama. "Sige po ma." At bumalik na ako sa kwarto. "Masarap ba tulog mo? Hindi mo ba siya iniisip kagabi o kahit sa pagtulog mo o kahit ngayon?" Tinatanong niya yun hanggang nakapasok kami sa kwarto ko.

"Masarap ang tulog ko. And that will be enough for you to satisfy the rest of your questions." Iniwan ko na siya at pumunta na sa CR. Pero bago pa man ako makapasok, I heard a murmur from him. And that made me smile.

"Ang sungit. Umagang umaga." Hahahaahaha. Yun lang naman. And I take a bath na. Bibilisan ko ngayon kasi gagamit pa si Jae.

After kong maligo.....

I saw him na nakabalot na ng tuwalya sa pangbaba niya. Tapos na siyang maligo? Akala ko pa naman n-na......

"Stop staring." Agad naman akong nabuhayan. "H-hindi ako tumititig ha." Napangisi na lang siya. "M-may dala ka bang uniform?" Tanong ko naman. "Yap. And don't ask me kung pano, okay?" Tumango na lang ako.

"Lumabas ka muna. Magbibihis ako." Ngumiti siya. "Anong meron sa ngiti na yan?" He looked at me from head to toe. And I realized, he's uggghhhhh! "Bastos! Lumabas ka!"

Lumabas naman siya at napatawa ng malakas. Sinarado ko ang pinto at nilock yun. "Don't you dare Jae!" Rinig ko parin yung tawa niya sa labas.

Napailing na lang ako at nagbihis na.

------------------

Ni unlock ko na yung pinto at wala na siya sa labas. What the! Don't tell me, tapos na din yun magbihis.

Bumaba na ako dala dala yung bag ko. I saw him sitting with mom in the dinning table. Wow, so Si Jae na pala ang anak dito?

"Hey Ma!" Napatingin sila sa akin. Kita ko yung alagang alaga siya ni mama. "Oh anak! Kumain ka na." Umupo na ako. Pero parang tinitigan nila ako habang kumakain, kaya tumingin ako sa kanila.

Parang ngayon ko lang napansin na wala silang mga plato. At ako lang ang kumakain. "Tapos na kayong kumain?" Tumango sila. Wow, sabay pa ha.

"Tsk." Parang ako yung kawawa dito ha. "Ma, sino ba anak niyo dito?" Kita ko na pinipigilan nila yung mga tawa nila.

"Tapos naman talaga kaming kumain. Alam mo na, hindi kami katulad mo na dapat may ulam at kanin ang almusal. Nagkape lang kami." Tumawa sila. Wow ha! Yeah! So Funny! Tawang tawa ako.

Tumayo na ako at nagsapatos na. "Bye ma!" Rinig ko na sumigaw si Jae. "Hintayin mo ako!" Napangiti na lang ako. "Bye mga anak!" Gahhhaaadddd! MGA anak? Dapat anak lang no! Ako lang yung anak!

"Wow ha. Nakumbinsi ko nanay mo." Binatukan ko siya. "Anong sinabi mo kay mama? Bakit alagang alaga yun sayo?" Ngumiti lang siya. "Wala. Sinabi ko lang na umiyak ka dahil don sa gagong Kevin na yun! At sinabi ko na buti nandon ako! Kaya proud yung mama mo sa akin at kinamumuhian na niya si Kevin."

Napatigil ako sa paglalakad. Really? Masaya siya na kinamumuhian na ni mama si Kevin? Bakit?

"Ba't ang saya mo na kinamumuhian na ni mama si Kevin?" Napayuko naman siya. "S-sorry." Iniwan ko na siya.

Jae's POV

"Ba't ang saya mo na kinamumuhian na ni mama si Kevin?" Bigla akong natigilan. Don't tell me na kinakampihan nya pa rin si Kevin pagkatapos ng lahat? Pero ano bang karapatan ko? Diba wala naman.

"S-sorry." Yan na lang ang sinabi ko. Pero umalis na siya sa harapan ko. Hahabulin ko sana nang makita ko na pinigilan ni Kevin si Erin.

Anong ibig sabihin nito? Cycle ulit? Kukumbinsihin? Liligawan? Sasaktan?

Di na ako makapigil pa. "Don't go near to her." Tumingin siya na hawak hawak ko ang kamay ni Erin. At naramdaman ko na lang na nilayo niya ang kamay niya sa kamay ko.

"Don't worry. Hindi kami." Umiwas siya ng tingin kay Kevin. "I'm not asking." Cold niyang sabi. "And I don't care if you are not asking. I just want you to know na hindi ko kayang magmahal ng iba pagkatapos ng lahat na ginagawa mo sakin."

Napasmirk naman si Kevin. "I'm glad you're brave enough to show me that you are already forget me." Napatigin naman si Erin sa kanya. "Because I realized, I DON'T DESERVE YOU."

Umalis na si Erin. At nakita ko siyang nakatulala. "Waste the opportunity bro." Sabi ko at sinundan na si Erin.

Masaya ako sa pinakita niya kanina. But she's crying right now.

***
Between her strength, there's a weakness behind.

Yiiiiee... update na ulit. Happy semestral break!!! Hope you will support till the end.