Chapter 36

0 0 0
                                    

Chapter 36 *Trip*

Hailee's POV

Since nong sumakay kami sa kotse, di na tumigil sa pag iyak si Erin. Ilang tahan na ang nabigkas sa bibig ko.

"Tahan na Erin!" Inis na sabi ni Drei. Mas humagulgol siya. "Wag ka nga Drei! Nanakot ka eh!" Sigaw ko pabalik sa kanya.

"Eh ang OA eh." Magsasalita pa sana ako nang magsalita na si mommy. "Tumigil na nga kayo. Hayaan niyo na muna dyan si Erin." Dahan dahan ko namang ipinaupo sa gilid si Erin at sumiksik kay Drei.

Ito namang gagong ito ang arte. Pinapalayo pa ako. "Tumigil ka nga." Mahinang sabi ko. "Lumayo ka kasi." Sabi niya. "Kita mo naman na natutulog yung tao." Hindi na siya pumalag pa.

And hanggang sa nakatulog kami.

Erin's POV

"Gising na." Nadatnan ko si Ate na nakangiti. "Nasan na tayo?" Tanong ko sa kanya.

"Nandito na tayo sa airport. Bilis na! Malelate na tayo sa flight!" Lumabas na din ako. Sinabi na din sa akin ni Ate na kanina lang kinuha nila Kuya yung mga bagahe namin.

Pagkadating namin, nagulat ako sa inasta ni Kuya. Sinigawan niya lang kami bigla.

"Ang tagal niyo!" Napatawa ako ng mahina. "Ang sungit mo ata ngayon Kuya!" Sabi ko. "Eh kasi ang OA mo eh!" Napatawa ako ulit.

"Oh siya! Tama na yan! Tara na!" Sana makalimutan ko na lahat. Pagod na akong umiyak. Pagod na akong masaktan. Kahit ngayon lang, hayaan niyo muna akong maging masaya.

Sumakay na kami sa eroplano. Medyo marami din kaming dalang bagahe. Kaya tinulungan na sila Kuya at Daddy ng mga lalaking flight attendant na kunin ang mga bagahe.

Ate sit beside me. I smiled at her. "Erin." Bigla na lang nawala ang ngiti na nakaukit sa mukha ko. Alam kong tatanungin niya ako. "I know. It's about him again? Nah..." Tumawa ako. "...kakalimutan ko na lang lahat Ate. I think we will not see each other again."

Hindi na nagsalita si ate at pinatulog na lang niya ako sa balikat niya.

Here I come Singapore, please help me to forget him and everything!

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

"Erin." Minulat ko ang aking mga mata. Medyo blurred yung paningin ko. "Bakit?" Baka si Kuya lang to. Lalaki kasi. "Mahal kita."

Napangiti ako. "Mahal din kita." Unti unting lumilinaw ang paningin ko pero unti unti ding nawawala si Kuya.

"Kuya!" Napasigaw ako at maraming nakatingin sa akin na gulat na gulat. "Bakit?!" Kumunot naman ang noo nya. "W-wala." Tapos nginitian ko siya.

Si Kuya ba talaga yun? Kuya never said i love you to me. He is not into word type, he is into actions.

"Napaginipan mo si Drei?" Tumango ako. "Bakit naman? Hindi mo naman mapapaginipan ang isang tao kung hindi mo ito iniisip. Iniisip mo ba si Drei sa pagtulog mo?" Umiling ako. "Si Jae ang iniisip ko non...." Sagot ko naman.

"...Pero hindi naman sa lahat ng oras na kapag may iniisip ka ng isang tao eh siya na agad ang mapapaginipan mo." Ngumiti lang si ate.

"Tulog ka na nga!" Sinapak pa niya ako sa balikat! Wow ha! Pero natulog din ako ulit.

___________________________
-------------------------------------
✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈

"Erin! Gising na! Palanding na tayo!" Excited na sigaw ni Ate! Napatawa naman ako. Kasi naman, parang kami lang ang nakasakay dito eh hindi naman! At imbes na ako lang ang ginising niya, pati ibang tao nagising. Hays.

"Ate. Hinaan mo boses mo." Sabi ko sa kanya. "Sorry ^=^" Ngumiti lang ako at tumingin sa bintana. Oo nga! Palanding na kami. Ang lapit na ng kalsada.

Wing~~~ √Sound effects po yun sa pag landing ng plane^_^π

"We're here and please ready your things. And be reminded that please there will be none of your things would be remain Thank you."

Tumayo na kami nila Ate at kinuha na yung mga bagahe namin.

Pero sila Kuya ang magdadala. Bwaaahhh!

"Una na kayong lumabas kami na bahala dito." Wow ha! "Kuya! Anong nakain mo?" Pang aasar ko. "Ano ba ang kinakain?" Napaisip naman ako. "Kinakain? Ahmmmm. Pagkain!" Napangisi lang siya.

"Good girl. Alam mo naman pala. Ba't mo pa kasi tinatanong?" Psh. Magtatanong ba ako kung alam ko yung sagot? Isip nga!

"Whatever!" Ba't pa kasi ako nang aasar?! Ako tuloy naaasar.

Pinagtawanan lang kami ni Ate. Isa pa ito! Oo na! Ako na yung walang kakampi! Sige! Pagtulungan niyo ako!

Bumaba na kami ng eroplano. Hay! Ang ganda! Ang sarap.

"Aaahhh. Mie." Tumingin naman si mommy. "Bakit?" Ngumiti ako. "Ay! yang ngiting yan! May balak yan ma for sure." sabi ni ate. Hays! Panira!

"Sige na. Etetext na lang namin sayo yung hotel na papasukan naten." Tumango ako. At agad na tumakbo paalis. "Salamat at pinayagan nila ako. Magsisimula na ako ngayon mismo...."

"Magbabagong buhay na ako. I will forget you!" Sigaw ko. Wala akong pake kung maynakarinig sa akin.

Yiiiiieeee. Yan lang po. Chupport Muwah!

The ChoiceWhere stories live. Discover now