The Choice

Chapter 28

Chapter 28 *It's too late*

Kevin's POV

"Gusto ka dawng kausapin ni Erin." I just smirked. "Sabihin mo sa kanya wala akong oras." Binatukan ako ni Reign. "Baliw ka ba? She's serious with this Kevin. Wag ka nga! Nakakaawa."

Nakakaawa talaga. But this is not the time for us to talk. "Pwedeng sa ibang araw na la--." I stopped when I heard a voice calling my name. "K-kevin." Gusto kong ngumiti, gusto ko siyang yakapin ng mahigpit. Gusto kong ipadama sa kanya na kung gaano ko siya kamahal. Gustong gusto ko. Pero pano?

"Sige mauna muna ako...." Sabi niya sa akin. "Deritsuhin mo na siya." Sabi niya naman kay Erin. What do you mean na deritsuhin?

I'm just looking at her since Reign left. Nakayuko lang siya. So I decided na magsalita para hindi awkward.

"Anong kailangan mo?" I said with a cold voice. "Nothing...." I just smirked again. But nag iba yun. I just feel curious after she said "but...." she faced me. I see sadness and pain in her eyes.

"You." Napako ako sa kinatatayuan ko. At nakita ko na lang siya na umiiyak. Why am I so stupid that I can't even wipe her tears? It's because I'm always the reason of it?

"D-did you f-forget what I said t-to y-you?" Labag sa loob. Ang sakit! Pretending?! Hell! Naaawa na ako sa kanya.

"Naaalala ko pa. Pero kasi hindi ko kaya. Yung sinabi mo, yun lang ang kaya kong kalimutan pero ang mga kilos mo, I don't know why and all I know is I'm just hoping you to come back. And please....…

COME BACK."

Sh*t! Ba't ang sakit?! Gusto kong umiyak! Gusto kong bawiin lahat. I love her very much.

But I chose this, and I should do it.

"I am now here and now it's time...." Halatang gulat na gulat siya. "T-tatapusin mo na talaga?" I was shocked on her question. "M-matagal ko nang tinapos E-eri--." I stopped when she immediately slap me.

"Sabihin mo nga sakin kung bakit ang dali mo lang bumitaw! Alam mo! MAHIGPIT na nga ang pagkakahawak ko sayo! Bakit nakakawala ka parin?!"

Alam mo! MAHIGPIT na nga ang pagkakahawak ko sayo! Bakit nakakawala ka parin?!

Alam mo! MAHIGPIT na nga ang pagkakahawak ko sayo! Bakit nakakawala ka parin?!

Alam mo! MAHIGPIT na nga ang pagkakahawak ko sayo! Bakit nakakawala ka parin?!

Alam mo! MAHIGPIT na nga ang pagkakahawak ko sayo! Bakit nakakawala ka parin?!

Ang higpit higpit nga. Kaya nga hindi ko kayang mawala sayo.

"Hell Kevin! Ano bang dapat kong gawin para lang hindi mo ako iw--?!" Napatigil siya sa kanyang pagsasalita nang nagawa ko siyang sigawan.

"L-LAYUAN MO YANG JAE NA YAN! MATAGAL KO NANG SINASABI YUN SAYO! PERO NAGMATIGAS KA PARIN!" And then she SLAP me again. Bakit?! Naapektuhan ba sya?! Tsk.

"Yun lang ba?! Yun lang pala ang problema! Ginawa ko naman ah! Bakit mo pa rin ako pinapahirapan na makuha kita ulit?! I did it Kevin! Yung sa Soul Park?! Yung nakita mo na niyakap niya ako?!"

"Niyakap ka niya?! Sya lang ba talaga ang yumakap sayo?! Bakit di ka parin lumayo kung siya lang ang yumakap sayo? Kung hindi ko siya sinugod, baka mapapasarapan ka pa sa mga yakap niya!" Sh*t! What am I saying?! Is she crying again?!

"Maswerte ka't ikaw ang iniyakan ko. Pero kahit isang patak lang ng mga luha ko, di mo man lang kayang punasan....P-pagod n-na ako Kevin. I thought I can get you back. But it was all a sh*t! I'm so tired Kevin...."

"...please listen to my last words kasi pagod na pagod na talaga ako Kevin. You made me insane! Sa simula pa lang I trusted you, I understand you kaya nga binigyan kita ng second chance. Yung sinugod mo si Jae sa Soul Park, did you ever thought na may kasalanan ka kung bakit ako nandon at nakayakap sa kanya? Sana hindi mangyayari yun kung iniisip mo man lang ako. Did you?! Your so selfish!...."

Sh*t!

"....Yung nasasaktan ako sa mga araw na nandon ka kay Reign. Mas binibigyan mo siya ng oras kesa sa akin." I speak up. "Yun ding mga araw na nandyan ako sa tabi mo, you always ask us or even me kung nasan si Jae."

She smiled. "Eh bakit?! Gusto mo hanapin kita eh nandiyan ka naman. Syempre, sino bang tao ang hahanap sayo kung nandyan ka naman? Sino din bang tao na hindi hinahanap ang taong wala? Mismong sarili mo, dapat alam mo yun." Sa tingin ko, talagang she already hate me. And I'm glad that she feel that way to me.

"Sorry. Take some rest. Nang dahil pa sakin, napagod ka tuloy. Kahit na hindi ko naman sinabi sayo na papagurin mo lang ang sarili mo para lang makuha ako." Nagulat naman siya sa sinabi ko. "Really? Thank you for your concerned." I just laugh. Nakita ko na blanko lang mukha niya. Tumigil naman ako at nagseryoso.

"Your welcome." She's really serious. "I'm serious. Please Kevin. I will give you a chance to talk to me. I will wait.. kahit pagod na pagod na ako. I really love you and I always will." And she leave as if there's nothing happen.

IT'S TOO LATE. I will never come back to your life again. Sinimulan ko ito and tatapusin ko. I will make my self more confuse and hurt because of that sh*t! It's better to leave you. But I love you. I love you from a far.

***
Wag mong pagsisihan ang iyong sinimulan.

Hi beshies!!! Medyo baliw si author kaya ganito UD ko. Pagpasensyahan niyo na. Busy eh. Pero please vomments din pagmay time. JEBAL!!!!! Kamsahamnida!!!!