Sold To Him [Completed]

Chapter 12: Breathless (Part II)

Hinatak niya ako papasok sa isang kwarto na sa tingin ko ay isang library. Nabigla ako nang i-lock niya ang pinto.

*Gulps*

Isinandal niya ako sa pader at hinaplos ang mukha ko gamit ang likod ng kamay niya,

"Now, what should I do to you.."

*Gulps harder*

"A-ano kasalanan ko sayo?" nauutal kong sabi. At oo, totoong kinakabahan ako ngayon. Sa paraan palang ng pagtitig niya sa'kin, kinikilabutan na 'ko.

"Wala naman." he said simply, namumungay ang mga mata niya.

NO!! Bom, wag kang titingin sa mapang-akit niyang mata. H'wag na h'wag mong isusuko kahit na gwapo siya! Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag!!

"Eh bakit mo ko dinala dito?" I tried to act normal.

Nilapit niya ang mukha niya sa'kin, "Diba sinabi ko naman sayo, na walang libre sa panahon ngayon?" he whispered in my ear.

"Edi kung ganun.. isasauli ko nalang sayo 'yung phone! Hindi ko pa yun masyadong nagagamit, nandun sa kwarto ko. Nagcha-charge lang! Kung gusto mo nga kunin mo na din pati mga damit ko.. Ibenta mo." tuloy tuloy kong sabi.

"What? You think that's worthy? Madami na kong pera." he said using his husky voice.

Oo nga pala. Mayaman siya, mahirap lang kami. Aanhin nga ba niya ang mga bagay na binigay lang niya sa'kin? Kahit bawiin niya 'to, mukhang wala nang maidadagdag sa kayamanan niya dahil sobrang dami na nito.

*Ultimate pride activated*

"Ano bang gusto mong kabayaran?" nag-iba ang tono ng boses ko.

"Katawan mo." he said simply.

I knew it, ito lang ang worth naming mahihirap. After we lost it? Itatapon kami sa kalye na parang isang basura. That's how rich people look down at us.

"Dito sa library? I thought you're smart Mr. Choi." I smiled at him sarcastically.

"Who told you that we're using a bed?" sabi pa niya bago ako talikuran.

Nagpunta siya sa isang long table na pinakamalapit sa'min, tinanggal niya ang mga nakalagay dito.

Bumalik ang tingin niya sa'kin,

"Now.. stop standing there doing nothing." he smirked.

Hindi ako umimik. Naikuyom ko ang kamao ko. No! I ain't backing down a challenge! That is not so me! Oo, mahirap lang kami. Oo, hindi kami nagsu-swimming sa pera. Oo, wala rin kaming katulong. At isang malaking oo, na hindi kami nakakahawak ng mamahaling cellphone. Pero dang! Kahit ang mahihirap na katulad namin ay walang pera, hindi parin kami nagpapa-api sa mayayaman.

If this is his way of looking down at me? At us? Then I'll give him what he wants.

"Strip." naupo pa siya sa pinakamalapit na upuan.