23- Η Επόμενη Μέρα
Πίστεψαν πως η επόμενη μέρα θα ήταν η ίδια με την προηγούμενη, πως κανείς δεν θα αντιδρούσε. Ξεγελάστηκαν όμως. Όλο το πρωινό συζήτησαν παραμένοντας αγκαλιασμένοι.
"Σι Τζέι κινδυνεύεις, η καριέρα σου σκέψου τις αντιδράσεις..."
"Άρα με νοιάζεσαι;" την πείραξε.
"Μιλάω σοβαρά!"τον μάλωσε.
"Και εγώ σοβαρά μιλάω! Δε με νοιάζει και δε θα πρέπει να σε νοιάζει! Αποκρίθηκε σοβαρός. Δε θα έκανε πίσω τόσο εύκολα και ήταν έτοιμος να παλέψει.
"Και το μωρό... θέλω να πω... θα ρωτήσουν, θα σκαλίσουν, είναι παράλογο!" προσπάθησε να τον συνετίσει.
"Το να κάνεις χάρες σε κάποιους είναι παράλογο! Το να μη παλεύεις... επέτρεψε μου να μπω στη ζωή σου Ασπασία... άφησε να ζήσω... να ζήσω κοντά σου... ακόμη και εάν υπάρχει ημερομηνία λήξεως"
"Σε παρακαλώ.." χαμήλωσε το βλέμμα της, έτοιμη να του γυρίσει την πλάτη.
"Με παρακαλείς γιατί; δε γουστάρω να με παρακαλούν και πολύ περισσότερο να με διατάζουν!"
"Άφησε τα πείσματα και δες καθαρά... δεν υπάρχει κάτι μεταξύ μας, δε σε γνωρίζω..."
"Ε και... πάντα υπάρχει χρόνος γι' αυτό" της έκλεισε πονηρά το μάτι τραβώντας την πάλι κοντά του...
"Και τι λες να τελειώσουμε κάτι από χθες..."
Η Ασπασία χαλάρωσε. Η σπίθα στα μάτια, η παιδικότητα, το εγώ ορίζω τη ζωή μου την παρέσυραν.
"Οι ανήθικες προτάσεις... συνοδεύονται με πράξεις και όχι με λόγια..." τον πείραξε.
"Υπονοείς κάτι;" τη ρώτησε με ένα μορφασμό... αλλά πριν καλά καλά ολοκληρώσει τη φυλάκισε κάτω από το κορμί του.
Τα χείλη τους ενώθηκαν ενώ ο πόθος ζωντάνευε αμέσως. Οι κινήσεις του αργές προσεχτικές. Τη φίλησε αργά από το λαιμό μέχρι την κοιλιά. Της άφηνε μικρές πιπιλιές καθώς εκείνη έφερε τα πόδια της γύρω από τη μέση του. Συγχρονισμένες κινήσεις, απαλές, όχι βιαστικές. Το άγχος προφανώς ακόμη τους ταλαιπωρούσε αλλά προσπάθησαν να αγγίξουν το μαζί και να προχωρήσουν στο αύριο με τόλμη.
Οι αδύναμοι αναστεναγμοί φανέρωναν μια ντροπή. Τίποτα όμως τώρα δεν ήταν παράνομο, είχε δικαίωμα στον έρωτα. Η Ασπασία έπειθε τον εαυτό της πως η άρνηση δεν την οδήγησε πουθενά πως χρειαζόταν θάρρος και θράσος για να παλέψει. Τον είχε ανάγκη την είχε ανάγκη.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A.N.A.R.C.H.Y
RomantizmΑυτός είναι ένας ροκ σταρ για πολλούς, ένα αστέρι με χιλιάδες θαυμάστριες που παραληρούν με ένα χαμόγελο, που περιμένουν καρτερικά ώρες για ένα αυτόγραφο... που χιλιάδες που αλλά σε κανένα δε βρίσκω λογική εξήγηση.... Εγώ πάλι είμαι μια κοινότυπ...