A.N.A.R.C.H.Y

18- ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΛΑ

18- Πόσο γρήγορα αλλάζουν όλα...

Μια στιγμή, ένας γεγονός, μια λάθος εκτίμηση ήταν αρκετή να βρεθούν πιο κοντά ο Σι Τζέι. Με ουσιαστικό τρόπο μάλιστα δίχως ευτράπελα συνύπαρξη τους εάν και αυστηρά πιο οριοθετημένη χαρακτηριζόταν από ηρεμία. Πέρασαν δυο εβδομάδες και η Ασπασία εάν και δε σκεφτόταν τόσο το πριν πάλευε να εξισορροπήσει το τώρα με το μέλλον. Μέσα της μεγάλωνε το τώρα και στο μέλλον αυτό το πλάσμα θα ήταν δικό της δημιούργημα. Κανείς δεν τη ρώτησε για το τι σκεφτόταν πως θα διαχειριζόταν το όλο γεγονός. Πίστευε πως εάν συνέχιζε τη ζωή της όπως παλιά το βάρος, οι τύψεις θα χανόταν.

Όταν επέστρεφε στο άδειο διαμέρισμα, μαζί επέστρεφε και αβεβαιότητα. Όσο καθυστερούσε όμως τις αποφάσεις τόσο οι επιλογές περιορίζονταν. Νοιαζόταν περισσότερο για το εγώ με την ουσιαστική σημασία. Διατροφή, περπάτημα, λογική άθληση και αποβολή των κακών σκέψεων. Αναγκάστηκε να επισκεφτεί την εταιρία για τη διευθέτηση μιας πληρωμής και εκεί συνάντησε για ελάχιστα δευτερόλεπτα τον Λεωνίδα. Δεν είχε αλλάξει καθόλου, το ίδιο επιβλητικός, κανόνιζε τις ομάδες και τις νέες αποστολές. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν αλλά εκείνη δε το χαμήλωσε πρώτη όπως παλιά. Ανακτούσε κάτι από την παλιά Ασπασία αλλά πάλι μέσα της αναρωτιόνταν εάν θα το μάθαινε ποτέ ο Λεωνίδας; είχε δικαίωμα να του αποκρύψει πως περίμενε το παιδί του;. Παρόλα αυτά τιθάσευε την θλίψη, την έπνιξε μέσα της για να παλέψει με το εγώ και τη αδύναμη φύση μιας γυναίκας. Εάν κρατούσε το θυμό, τότε θα ήταν καλύτερο να εξαφανίζονταν από όλα αυτά που την στοίχειωναν. Το μίσος θα την απαγόρευε να αποκαλύψει την αλήθεια ώστε να τον αφήσει στο σκοτάδι. Από την άλλη δεν ήθελε να τρέξει. Βαρέθηκε νοερά να τρέχει στα όνειρα της, να παλεύει. Για ένα ήταν σίγουρη πως θα πάλευε μη γνωρίζοντας που θα την έβγαζε το νέο μονοπάτι.

Ο Λεωνίδας προσπάθησε να της μιλήσει. Την τράβηξε με το ζόρι στο δωμάτιο στο οποίο κάποτε αντάλλαζαν φιλιά ενοχής.

"Πρέπει να σου μιλήσω..."

"Με πονάς" αντέδρασε εκείνη. "Δεν υπάρχει κάτι να πούμε!άλλωστε η σιωπή είναι η πιο ηχηρή απάντηση και εσύ μάλλον είχες λάβει τις αποφάσεις σου!"

"Με κρίνεις αυστηρά και έχει δίκιο. Τόσες μέρες αγωνιώ, είμαι εγκλωβισμένος Ασπασία σε ένα γάμο που δεν θέλω..."

"Και ένα παιδί, ένα μωρό προφανώς είναι μέρος της πλεκτάνης;" τον ειρωνεύτηκε.

"Η Μαρία ήθελε ένα μωρό εδώ και μήνες... δε σου έλεγα ψέματα Ασπασία"