Hayat ipliği

Moral

Yayımda yetiştirmekte oldugum 5-6 kitap olunca geciktiriyorum kusura bakmayin...

Gözlerimi açtığımda hastanede olduğumu anlamıştım. En son başımda hissettiğim ağrıdan sonrasını hatırlamıyordum zaten.

Yatakta dikelip etrafa baktım. Erza ve mavi saçlı bir oğlan yan yana oturmuş karşıda ki televizyonda evlilik programı izliyordular.

Uyandığımı fark etmemiş bir şekilde izlemeye devam ettiler.

"Ya şu sunucu Mira da güzel kız." dedi mavi saçlı oğlan. Erza gözlerinden adeta ateş fışkırtarak oğlana baktı.

"Neresi güzel! " diye çıkıştı. Televizyona bakınca kızın cidden güzel olduğunu ama Erzanın kıskançlık yaptığını fark ettim. Mavi saçlı oğlan da bunu anlamış olacak ki gerilip konuştu.

"Sen daha güzelsin tabi." dedi sırıtarak. Erza anında saçları kadar kıpkırmızı olurken istemsizce kıkırdadım. Tabi bunu yaptığım an başıma saplanan ağrı ile yüzümü buruşturdum.

Erza ve oğlan aniden bana döndüler.

"Uyandın demek. Nasıl hissediyorsun?" diye sordu aniden Erza. Başımı sallayıp gülümsemeye çalıştım.

"İyiyim. Şey Natsu nerede?" diye sordum.

"Bir saat önce eve yolladım. Uykusuzluktan ölüyordu." dedi Erza. Başımı sallayıp onaylarken Erzanın bana kaş göz yaptığını fark ettim.

Anlamamış bir şekilde Erzaya bakarken gözleriyle mavili oğlanı işaret etti. Oğlana dönünce gülümseyerek bana baktı.

"Ben jellal, Erzanın arkadaşı." dedi. Arkadaş kelimesine takılırken Erzanında yüzünün düştüğünü fark ettim.

Demek Erzanın sevdiği oğlan buydu. İkisininde parmağında ki ipe bakıp tekrar onlara baktım.

"Öyle mi? Sevgiliye benziyorsunuz." diye söylendim yalandan. Erza ve Jellal aynı anda kızarınca kendimi gülmemek için zor tuttum.

"Jellal doktora haber verir misin? Lucy uyandı ne de olsa." dedi Erza konudan kaçmaya çalışarak. Jellade rahat bir nefes alıp odadan kaçarcasına çıktı.

Kapı kapanır kapanmaz Erza yatağıma atlayıp üzerime eğildi.(Erlu!!!)

"Konuş bakalım! İpim onunla mı bağlı?" diye sordu merak ve biraz da korkuyla.

"Hayır, benimle bağlı." dedim yalandan dudak büzerek. Kaşlarıüzgünce eğilirken konuştu.

"Yani sen ve jellal mi?" diye sordu biraz kekeleyerek. Gülmemek için kendimi zor tutarken konuştum.

"Hayır, sen ve ben..." dediğim an koluma yediğim sert yumrukla kolumu tutup güldüm.

"Dalga geçme Lucy! Yoksa seni ben öldürürüm." dedi tehditvari bir şekilde. Gülüp pes edercesine ellerimi havaya kaldırdım.

"Evet, birbirinize bağlı." dedim. Erza anında gülümseyip rahatlarken Jellal odaya girmişti bile. Yanında da bir doktorla hemşire vardı.

Doktor gelip bir kaç kontrol yaptıktan sonra iyi olduğumu söyleyip gitmişti. Hemşire yeni bir serumu doldururken Erzaya döndüm.

"Eve gidin artık. Ben iyiyim." dedim. Erza olumsuz anlamda başını salladı.

"Yarın işe gitmeyecek misin?" diye sordum. Omuz silkti.

"Natsunun üzerine yıkarım tüm işi." dedi. Sırıtıp jellale baktım.

"Lütfen gidin ben iyiyim." dedim. Jellal anlamış bir şekilde Erzanın omuzlarından tutup odadan dışarı sürükledi. Erza "dur! Hayır, bekle!" diye bağırırken Jellal çıkmadan son bir kez gülümseyip geçmiş olsun diyip çıktı.

Hemşire de onların peşinden çıkarken boş odada yalnız kalmıştım.

Elime telefonu alıp açtım. Mesaj yığını görünce gülümseyerek açtım.

İp çocuk: üzgünüm Erza beni kovdu!

İp çocuk: Uyandın mı?

İp çocuk: Doğru ya uyanmadan bana cevap veremezsin...

İp çocuk: Bu arada eve geldim ama Zeref çoktan gitmiş...

İp çocuk: Herneyse, sabah ziyaretine geleceğim. İyi geceler...

Son mesajda buydu. Sanırım sonunda uyuyabilmişti. Zerefin gittiğini duyunca rahat bir nefes almıştım ama üzülmekten de kendimi alıkoyamamıştım...

Tekrar mesajlara bakınca yabancı numaradan gelen mesajı gördüm.

Sınavlarımız bitmiştir! Tüm öğrencilerin sistemden notlarını kontrol edip, son performanslarını teslim etmeleri istenmektedir.

Gördüğüm yazıyla gözlerim sonuna kadar açılırken lanet okudum.

Neredeyse tüm dersleri ve sınavları kaçırmıştım... Sanırım işler benim için hiç bir zaman yolunda gitmeyecekti.

Sınıfta kalma durumunu şimdilik umursamaya çalışıp başımı yastığa koydum. Baş ağrım en azından biraz diner umuduyla uyumaya çalıştım.