KALEME DÖKÜLEN DUYGULAR

Ben Ölürsem

Kum saatimin üst kısmında zaman azalıyo, damarlarımda tükenen kan gibi. O gün gelicek belki de çok yakın bi tarihte, insan için değişmez kanun hükmünü uygulayacak. Ama bi farklılık var bu hükümde ben hep kendi aleyhime oldum. Bir nevi kendi ellerimle dava sürecimi kısalttım, bi an önce yargılanmalıymışım gibi. Ölüme koşmak hep en yakın çıkış gibi geldi, çoğu zaman zordan kaçmış olmamak için yolun sonundan döndüm belki ama o yolu hiç silmedim, silemedim.. Ölüm ; Bi çok kişinin en çok korktuğu kelime, benim ise bi adım sonram.. Fazla yakınız. Belkide kimse beni dürüst bi şekilde sevmezken ölüm seviyodur, ne de olsa seven sevdiğini hep yanında ister dimi en acımasız haliyle olsa bile..

Ölmeden önce belkide son istediğim, sadece bi uçurumun kenarında bağıra bağıra ağlamak olurdu ama siz ben ölürsem sakın ağlamayın çünkü ben o an da ağlıyamıycam..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü ben ağlayamayacak kadar yorgunum..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü ben çocukken kaybettim göz yaşlarımı, ağlayan annemin hıçkırıklarına hapsettim..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü ben küçük bedenime, büyük göz yaşlarını sığdırdım..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü ben gökyüzünün her ağlayışında göz yaşlarımı da yağmur damlalarının arasında sakladım..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü ben her canım yanışında bileklerimi ağlattım..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü benim ağlamaya hiç hakkım olmadı..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü benim göz yaşlarım bulutlarda gizli..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü ben her gözlerim dolduğunda kendimi tutmak zorunda kaldım dudaklarımı kanatırcasına dişlerimi bastırdım, duvarları yumrukladım. Ama ağlayamadım..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü ben göz yaşlarımı gecenin en karanlık anına gömdüm..

Ben ölürsem ağlamayın sakın
Çünkü o gün gökyüzü bana ağlıycak..

Ve Son Kez Söylüyorum
Ben Ölürsem Ağlamayın Sakın.!
Çünkü Bu Benim İlk Ölüşüm Değil, Ben Zaten Ölüyüm..

Hem biliyomusunuz, ben çok çabuk büyüdüm. Olmadı bu. Bedenim küçükken yaşım çok büyük oldu yaşadıklarım ağır geldi. Aslında bakarsanız çok da bişeyde istemiyorum. Sadece yaşayamadığım çocukluğumu istiyorum, babamın peşinde bi pamuk şeker için ağlamak istiyorum.. Sizin için belki çok basit, küçük şeyler ama benim için ne kadar büyük ve değerli olduğunu tahmin bile edemezsiniz.. Aslına ben kaybettiğim beni istiyorum.! Ben benden çalınan umudumu, hayallerimi istiyorum ben kalbimi istiyorum, saf duygularımı istiyorum. Ben her düşüşümde yine binbir çabayla kalkmak değil nasıl olsa o beni kaldırır diyip güveniceğim bi el istiyorum. Ben ölümü yaşamak değil yaşamı yaşamak istiyorum.. Erken yaşta sigara ve alkolle tanışıp tek dostumun onlar olmasını değil, annemin dizlerine yatıp saçlarımla oynamasını, dostumun o olmasını istiyorum. Kulaklıklarımı takıp içimdeki sesleri bastırmak için son seste şarkı dinlemek istemiyorum her kötü olduğumda raplarime sığınmak istemiyorum. Her sabah gözlerimi açtığımda yeni güne bi lanet okuyup, gün boyu etrafıma sahte gülücükler saçmak istemiyorum. Aydınlıktan kaçıp karanlıklara sığınmak istemiyorum.. Bileklerimde, kolumda, hatta vücudumun bi çok yerinde kesikler istemiyorum, o kesiklerin acıtması için her seferinde daha derinlerini atmak istemiyorum. Ben elimde küçük bi kesik olduğunda bile yara bandı sarıp küçük çocuk gibi sızlanıp durmak istiyorum.. Ben Olmam Gereken Beni İstiyorum, Olmaya Zorlandığım Beni Değil..!
Yoruldum..
ÇOK YORULDUM..!