KALEME DÖKÜLEN DUYGULAR

NEYE GÖRE BU BEKLEYİŞLER..?

Güneş tepemde bıktırıcı sıcağı ile dikilirken bile, aklıma gelip olmayışın beni üzüyosa diyecek çok da bişey yok aslında. Özlemin, sevginin hep geceleri kalbe dokunduğu hissederdim şu sıralar hisler boğuyo sanırım içimi duygularımın bana bi garezi olduğunu düşünüyorum. Zira ne gece dinliyo ne gündüz. Vücudumda ki her zerre benden bağımsızlığını ilan etmişcesine sadece seni hatırlatıyo. Bugün neden sarılamadın, deli gibi özlerken dahi neden birlikte değilsiniz sorularını yüzüme çarpmaktan bir an bile geri durmuyo. Sahi neden sarılamadım ki .? Zaman neden durmuş gibi içime akıyo, neden olmayan sabrıma aylardır bizi düğümledi. Olmak istenilen yer ne bi şehir , ne bir ülke.. Olmak istenilen yer tek bir kişi iken bile ne bu kadar zor olan. Ne bu bekleyiş? Bidaha gelmeyecek olan saniyeleri dakikaları geçtim bidaha gelmeyecek olan aylarım, bi yaşım var.. Doğru zaman, doğru yaş kime, neye göre.. bıktım tükendim derken artık kelimenin mecazını bile geçtim. Yoruldum benim artık ne kelimelerim yetiyo ne kalemim, önüme bakamıyorum, takılı kaldım yaşanılan anların içinde iyi hissettiğim zamanları bozuk plak gibi sarıyorum başa.. Bugün geçse ne ki yarın yine yoksun, sonraki gün yine ve yine.. Ne zaman geleceği belli olmayan günü beklemek diye bişey varmış en güzel yaşımda bunu bana, bir gün içime kapanarak, bir gün bağıra çağıra yaşatanlar bedelini nasıl ödeyecek. Göz göre göre kayboluyorum çıt yok.. anlaşılmak için konuşuyorum olmuyo, susuyorum olmuyo..

Ben yaşamayı beceremiyorum..

Merhaba güzel insanlar bu aramızda olan gizli bir arkadaşa vede tüm kavuşamayanlara armağan olsun. Tekrar gelip yazmayı çok istiyorum, biliyorum bu kadar uzun aralarla sizleri de kaybediyorum ama kaybolan hislerim tekrar geldiğinde bende ilk size gelicem..