KALEME DÖKÜLEN DUYGULAR

İNTİHAR

  Ölümün gölgesi vardır; intihardır
Çünkü gölge, ölümün pusulasıdır..

İntihar anlık bi karardan çok zamana yayılmış acıların birleşiminden oluşur. Tüm yollar bittikten sonra kalan en son yoldan gidilir. Çünkü intihar çaresizliğin " Son Çaresidir". Vedasız gidiş, sessiz bi terk ediştir. Bazen kurtuluş bazense kaçıştır intihar.
" Tanrıya sen beni kovamazsın ben istifa ediyorum deme şeklidir.." Kısacası kadere isyandır intihar...

Ölüm
Kimileri için acı,
Kimileri için korku,
Kimileri içinse boşluk..

Aslında ölüm kirli ruhlara verirlen en büyük ödüldür. Onlar ağlar, sesi duyulmaz.
Ölümün kokusuna sarılır, ama karşılık bulamazlar.
Yaşadıkları her gün için Azraile küfrederler ama umursanmazlar..

Çünkü onlar yaşama cezalı tutsak bedenlerdir. Ruhları cezalıdır birkere, Ölüm onlara bahşedilmez. Ne kadar isteseler de, ölüme yalvarıp bütün günahları işleselerde bu ödül verilmez..
Asıl öldükten sonra başlıyo herşey. Düz hesap  olarak anlatıcam öyle ahiret gibi dini terimler kullanıp  algılarınızı zorlamıycam. Bi yer var ve burası Cennet ve cehennem diye ikiye ayrılmış.
Ölenlere hangisine gitmek istersin diye sorulsa hiç şüphesiz ki hepsi cenneti seçer çünkü bedenleri yanmaktan korkar. Dünya denilen cehennem de işledikleri günahların bedelini ödemek istemezler. Ödüllendirilmeyi daha cazip bulurlar, lakin ne fayda...

Cenneti bilmem ama bence cehennem yok. Cehennem burası çünkü asıl yanmaya burda başlıyoruz. Asıl acılar burda tadılıyo. O yüzden ruhu kirli olanlar korkmaz ölümden, onlar yanmıştır zaten. Yanmış bi insan umudu bitmiş, tükenmiş bir insandır. Son yaşam kırıntıları da bitmiş bir insandır. Bu insanları yanmak ile korkutamazsınız. Ne de yangınlarına su dökebilirsiniz.!