Ankara'ya giderken yazdım..
Giden gidiyo, gitme diyemiyosun kolundan tutup çekemiyosun için paramparça olsa da engel olamıyosun ya.. olamadım işte gitti ağzımı açıp kalması için tek kelime bile edemeden gitti. Son kez ya, " Son" göremedim bundan daha acı ne olabilir. Sadece yolun açık olsun diyebildim dilimde keşkelerle, içimde kalan yarınlarla, hayallerle bitişimizi, onun gidişini izledim hatta izleyemedim bile gurur önümüze perde oldu ne o gelebildi ne ben gidebildim. Sustuk yabancı gibi, onca şeyi sanki beraber yaşamamış, bırakmamak için sevgi ve güven dolu sözleri biz vermemişiz gibi. Sadece sustuk.. Son konuşmamız
- Gel desem sen gelebilir misin
- Bende gelmiyorum, gerek yok çıkmaya
- Yolun açık olsun
- Saol
2 saniye bekleyiş ve ardından bidaha açılmamak üzere kapanış.. O kapanıştaki ani boşluk sesi varya o boşluk benim kalbim, o boşluk benim aklım, o boşluk " Benim.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALEME DÖKÜLEN DUYGULAR
Non-FictionBen Senin Kaleme Dökülen Duygularınım, Benden Kaçma En Cesur Halinle Geç Aynanın Karşısına Ve Gözlerinin İçine Bak Ben En Derininde Gizliyim...
