Playmate (SPG)

Chapter Fifteen

My Wall

Tawa pa rin ako ng tawa habang pinapasok namin ang mga pinamili niya. Halos apat na malalaking grocery bags ang dala namin papasok sa loob. Okey lang naman saakin dahil nakalibre ako ng ilang araw ding supply.

Nakasimangot pa rin siya kahit na tapos na akong tumawa. I don't mean to be rude, but manliligaw? Hell! Uso pa ba yun?! But the idea of courting makes my heart ache. I remember someone from it a long time ago.

"What's wrong with courting you?" Nagmamaktol pa rin siya habang naghahanda ng lulutuin niya.

"Youo just being ridiculous. Manliligaw? We almost did IT and wala na akong maitatago pa saiyo tapos manliligaw?! You're fucking kidding me!" Hindi ko pa rin maiwasang matawa.

"What's wrong with that? Dapat nga magpasalamat ka pa kasi kahit papano sa buhay mo may manliligaw sayo."

"Hoy!... May manliligaw din ako noon, way back in high school. And mind you, kumanta siya sa harap ng bahay namin. Hinarana niya ako kahit na tunog tambol yong voice niya."

Bigla akong natahimik sa sinabi ko. Naalala ko na naman ang taong yun. What's wrong with me? Lagi kong inaalala ang taong matagal ng wala sa buhay ko.

"Bigla kang natahimik? May nasabi ba akong mali?"

"Ahhh. Wala naman! Ano bang lulutuin mo?" Pag iiba ko sa usapan.

"I'll cook carbonara. Do you like pasta?"

"Lahat naman kinakain ko as long as walang poison."

"Yosh! Papatikimin kita ng specialty kong carbonara. Paborito kasi namin yan pinsan ko."

Hindi ko sinabing paborito ko rin ang carbonara DATI. Ayoko ng aalalahanin ang mga panahon na yun.

"Liligawan talaga kita. Hindi ako titigil hanggang hindi mo ako sinasagot." Bigla niyang sabi. Hindi na lang ako kumibo. Hinayaan ko na lang siyng magsalita. Bigla akong nawalan ng gana.

"So dahil liligawan pa kita. No touching, no kissing. Only holding hands."

Napatingin ako sa kanya sa sinabi niya. Nilingon niya naman ako. Itinigil niya ang paghihiwa ng rekados at lumapit sa akin. Hinawakan ang mga kamay kong naglalaro ng mga balat ng sibuyas.

"I don't know what I saw in you. The moment I laid my lips in your skin that night in my birthday party, I felt like drugged. I was hypnotized by your eyes. When we got I eye contacted, I saw myself with you fifty years from now."

Napakurap kurap ako sa sinabi niya. For the first time in six years, I feel my heart beat freely and my hatred vanished.

"Alam kong corny pero yun ang gusto kong gawin. I want you to feel so special. Pagbalik ko ng New York, ang plano ay doon na ako mag stay for good. Ilang linggo pa lang, hindi na ako mapakali. So, inasikaso ko lahat ng kailangan at bumalik para dito na magtrabaho. It took me a while dahil hindi ako pweding magresign agad dahil may kontrata ako."

Natuwa ako sa mga narinig ko. At inaamin ko ring namiss ko siya pero hindi ko sasabihin sa kanya. Gusto kong magpaka hard to get this time. May biglang nangamoy kaya napatingin ako sa kalan.

"Yung niluluto mo!"

"Ahw shit!" Bigla siyang tumalikod at inasikaso ang kanyang niluluto. Saka pa lang ako ngumiti ng maluwag.

Natapos niya naman ang nilulito niya ng matiwasay. Tinulungan ko na siyang maglabas ng mga kakainan namin since ako ang marunong kung saan nakalagay ang mga gamit. Ayaw niya sana dahil gusto niya raw akong pagsilbihan.

Aminin ko man o hindi, deep inside natutuwa ako sa mga ginagawa niya. Simula ng mawala ang parents ko wala akong nakatulong na mag alaga sa sarili ko kaya nasanay na ako ng mag isa. But deep inside, some days, I wish someone is here for me.

Noon, meron. Merong taong nangako sa akin na aalagaan ako, na mamahalin ako hanggang sa hindi ko na kayang gumalaw para sa sarili ko. Umasa ako sa mga sinabi niya, and when that day came, he dumped me from my cloud nine. Bumagsak ako at walang sumalo sa akin. No one was there, not even my parents. I disappointed them.

Hindi ko namalayang tumutulo na pala ang luha ko. Nagulat na lang ako ng pinunasan na lang ni Clifton ang mukha ko.

"What's wrong? Bakit ka umiiyak?"

Umiling ako at tinikman ang carbonarang inihain niya sa akin. Mas lalo akong napaiyak sa lasa niyon. Hindi sa pangit ang lasa nito, masarap iyon. Sobrang sarap na ngayon ko lang naman natikman.

Tumayo si Clifton at hinagod ang likod ko ng lalo pa akong humagulhol. Lintik naman tong mga luha ko. Tapos na ako sa pag iyak dahil sa kanya. Tapos na ako sa pagiging pathetic. Marahas kong pinunasan ang luha sa aking mga mata at tumayo.

"Clif, you better leave. You should go home, late na. May trabaho pa ako bukas."

"Gwen, we can talk about it. I'm here to listen."

"PMS lang to. Umuwi ka na."

"But.. hindi pa nga tayo nagsisimulang kumain."

"Pack it. Magdala ka na lang. Pagod na ako. I want to rest already. Please!"

"Okey. Hindi na ako magdadala niyan. Iinit mo bukas para may makain ka. I'll call you when I'm home. Magpahinga ka na."

Nilock ko ang pinto paglabas ni Clifton. Ayoko. Ayokong masanay na nariyan siya para sa akin. I don't want to risk again dahil baka this time hindi ko na kayanin.
.
.
.
.
.
.
.
.
Kailangan kong patatagin ang pader na pumuprotekta sa sarili ko. I should not let my guard down.