Truth & Lies

Chap. 14

Hell's P.O.V

"What took you so long?" I ask as soon as he steps out of the elevator. Nauna na akong makaakyat kasi akala ko nakasunod lang sya sa akin sa likod - but as soon as the elevator closes it's door, wala pala sya sa likod ko kaya it end up na naiwan ko sya sa baba.

"My head is slightly spinning." sabi nya sabay akbay sa akin. Napa-iling na lamang ako saka inalalayan syang mag lakad.

"We will talk and don't sleep." babala ko. As soon as we arrive at the front of their unit, walang pag-alinlangan na nyang nilagay agad ang code ng unit nila para makapasok na kaming dalawa. 

"0001 as simple as that." saad nya kaya naman I give him a questionable look.  "Para if you want to surprise me, well, no need for doorbells just punch the code and viola! You're here!" explain nya kaya naman binatukan ko sya. Sa sitwasyon nya ngayon, nagawa pa talaga nyang mag biro ano?

"Kung ano-ano iniisip mo kapag nalalasing ka," saad ko at padabog syang itinulak sa couch nila. Napa 'aray' naman sya dahil napalakas talaga ata ang pag-kakatulak ko sa kanya. Oops! My bad.

"Nag babakasakali lang. Hindi mo kasi ma aasahan yung mga yun sa mga suprises eh."  saad nya sabay tawa. Yan talaga nalagay sa isip nya no? Na isusurprise ko sya. Napa-iling na lang ako dahil sa mga sinasabi nya at hinayaan na lamang sya sa sofa habang naka-hilata.

Umalis muna ako saglit sa tabi nya to grab him a water para naman mahimas-masan sya slight. As soon as soon as I went back to him - nakapikit na syang naka-hilata sa sofa nila. Kaya naman, dali-dali akong lumapit sa kanya at tinapik ang mukha nya.

"Don't sleep, we will talk." paalala ko sabay hila ng kamay nya para maka-upo sya ng maayos at bigay ng tubig sa kanya. Tumango lamang sya sa sinabi ko at agad na ininom ang tubig na dala ko. 

"Are we good now?" He asks out of nowhere kaya napa-tingin ako sa kanya.

"I'm sorry," ulit ko.

"I'm sorry too" --- Brayl.

"Basta next time, don't drink. Mabuti nalang at tinawagan ako ni Klark," I said and he kiss me on my lips suddenly. 

"Thank you," saad nya kaya naman I give him a questionable look.

"For what?"

"For everything," sabi nya sabay kiss sa noo ko. Napangiti na lamang ako dahil at the end of the day, we still tend to forgive each other at hindi namin eto pinaabot ng bukas. "Sorry din." malumanay kong sabi

"For what?"

"For everything," I said... For every secrets na tinago ko sayo. Sa totoo lang talaga, hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Brayley ang lahat. But, tama si Yumi, I need to focus myself first sa kalaban namin, lalong-lalo na't hindi simpleng tao ang mga kalaban namin.

"Don't overthink, you're apology is accepted basta sleep here with me and don't leave me." sabi nya and speaking of --- magpapaalam muna ako kila Marie.

"Wait! Magpapaalam muna ako kina Marie," I said sabay tayo at kuha ng phone na nasa bulsa ko. Luckily mga 3 rings lang at sinagot din naman agad niya.

"I can't go home right now. Nag lasing si Brayley and no one will take care of him." paalam ko

"It's okay, I understand. By the way, andyan ba si Klark?" Speaking of Klark, hindi pala yun nagpaalam sa kanya? 

"No, andun parin siguro sa bar. Akala ko tinawagan ka na nila Jake. I'll just text you the address."

"Tsk! Yung lalakeng yun talaga! Kaya pala di sinasagot ang tawag ko." she said and end up the call. Kaya naman, I compose the message to send the location of that bar. Ano ba kasing pumasok sa isip ng mga lalakeng to at nag-inom ng walang paalam?

"Punta na tayo sa kwarto mo," sabi ko sabay alalay sa kanya para maka tayo at makapag-lakad papuntang kwarto nya. 

Nang makapasok na kami sa kwarto nya ay ihiniga ko na sya sa kanyang kama para makapag-pahinga na. Nakapikit na din sya habang nag-lalakad kaya alam kong antok na antok na talaga sya. 

"I'll sleep at the couch," paalam ko ng maihiga ko na sya sa kama. He didn't dare to answer me anymore - siguro ay nakatulog na sya. Kaya naman, pumunta na ako sa sofa para makapag-pahinga na din. May extra kumot naman sya kaya yun na lamang ang kinuha ko para gamitin. 

Brayley's P.O.V

Naalimpungatan ako kasi sobrang init ng kwarto. Hindi ko alam kung pinatay ba ang aircon o pinahinaan lang pero - ang init talaga.

"Ugh!" daig ko ng biglang sumakit ang ulo ko. Kaya naman, I stand up at napatigil ako ng makita ko si Hell sa sofa na natutulog. Bakit sya jan natulog? Tsk! Etong babaeng to talaga. With that, parang nawala ang sakit sa ulo ko at napa-ngiti na lamang ng makita ko ng malapitan ang napaka-inosenteng mukha ni Hell kapag natutulog.

She looks like a lost puppy when sleeping but when she is awake, para syang lion na kunting galaw mo lang ay pwede ka na nyang sugkaban. But wanna know what's the best about this lion? She is so carrying and loving - hindi nya lang sinasabi but she will always make sure na safe ka at nasa maayos na lagay ka. She won't leave you in times of danger.

"Bakit ba kasi hindi ka nalang tumabi sa akin sa kama, tsk." I said and carry her on the bed para maging maayos ang tulog nya at para di sumakit ang katawan nya dahil sa kanyang position. I lay beside her and kiss her on her forehead. "I love you so much, Helizina." I whisper sabay pikit ng aking mata dahil dinadalaw na naman ako ng antok. 

She is my serene in a world full of turmoil. I don't possibly know how to thank God for sending Hell to me despite na hindi naging maganda ang unang encounter naming dalawa - but who would have thought that we both end up together? Wala.

----

A/N:

Please don't forget to FOLLOW and VOTE. Thank you!

Also, please follow our official Facebook page Msblink for updates and announcements. XOXO.

EDITED