Truth & Lies

Chap. 20

Continues

Nag daan ang isang linggo ay nailibing na ng mapayapa si Danica katabi ng kanyang ina. When the doctor arrived during that day, he immediately declared that Danica is dead - kasabay nun ay ang pag guho ng buong mundo ko. 

"Pag-babayaran ng kung sino man ang may gawa sayo neto," puno ng galit kong sabi habang nakatingin sa lapida kung saan naka-ukit ang kanyang pangalan.

"Boss, malapit na pong umulan." my secretary reminds me kaya't sa huling pagkakataon; nagpa-aalam muli ako sa anak kong kahit kailan ay hinding-hindi ko na masisilayan.

Nang pauwi na kami sa bahay mula sa sementryo, may isang babae ang bigla-bigla nalang tumawid kaya naman nasagi sya ng aming kotse at nag-parolyo rolyo sa daan.

"Boss, pabayaan nalang natin?" tanong ng driver ko kaya naman napatingin ako sa babaeng naka handosay sa daan she might be far away from me but I can clearly see her face - they have same resemblance with my Danica.

"Nope, dalhin natin sya sa hospital," sabi ko kaya naman agad na gumalaw ang aking bodyguard at nilapitan ang babaeng aming nabangga saka isinakay sa loob ng sasakyan.

----

"Medyo malubha ang pagkaka bagok ng ulo ng bata kaya hanggang ngayon ay hindi parin sya nagigising, pero malaki ang tyansa na magigising sya sooner or later. Let's just pray and wait Mr. Silva Andrid," the dr told me making me nod as I watch her laying in bed.

"Doc, wala po bang nag hahanap sa kanya?" tanong ko. Napailing naman ang doctor sabay sabing, "so far, sa isang linggo nyang pamamalagi dito sa hospital, wala pang nag hahanap sa kanya. No reports of missing person din sa police station kaya't we conclude that maybe she is an orphane." sagot neto kaya naman napatango ako sa lahat ng mga narinig ko and a bad but yet good idea comes up in my mind.

Makalipas ang ang isang buwan na pagiging comatose nya ay nagising sya at pumabor naman sa akin ang tadhana. I keep on checking on her day by day to see her progress - and thank God, today is day wherein she already woke-up from her deep sleep.

"Sino po kayo?" tanong nya ng maiumalat na nya ang kanyang mga mata. I am here inside her room together with her doctor who is currently checking her.

"Wala kang maalala ija?" tanong ng doctor na kinailing nya.

"Strange, we didn't see this one coming. For sure this is just temporary. Nurse, can you please request the laboratory to run an MRI for the patient." sabi ng doctor na at agad namang lumabas ang nurse sa kwarto para sundin ang utos ng doctor.

"Doc, is she okay?" I ask as I look at her.

"As of now, yes, but we need to see what causes her to have amnesia. So far on her previous labs, wala namang tama sa brain nya." the doc said making me nod. "Gotta go Mr. Silva Andrid, babalitaan ko nalang po kayo sa results ng lab." paalam nya making me nod. Kaya naman pagkalabas na pagkalabas nya sa kwarto, agad akong lumapit sa babaeng naka higa sa kama at naka-ngiting hinawakan ang kamay nya.

"Sino po kayo? Ano pong pangalan ko? Nasaan po ako?" sunod-sunod nyang tanong na mas lalong ikina-laki ng ngiti ko.

"I'm your dad and you're my daughter. Your name is Danica Cammil Silva Andrid at kaya ka nandito ay dahil na aksidente ka." sagot ko sa mga tanong nya sabay haplos ng kanyang buhok.