........................SAKLI BAHÇE.............16 BÖLÜM.............
Arkadaşlar saklı geldi İnşallah seversiniz bölümü Beğeniler ve yorumları bekliyor olacağım okuyan yanımda duran herkese çok teşekkür ederim .. Bundan sonra bölümler çölden gelebilir arada bir özleyen olursa saklıdan yazacağım.Keyifli okumalar.
...........................................16 BÖLÜM.........................
Ne güzel şey sin sen, yaşın hep on dokuz
Gel yanima sar beni bu gün var yarın yokuz ....MFÖ.
..............................................
Nicholas elindeki telefonu kapatırken, yüzü asılmıştı ardından karısının çaresiz gözüken yüzünde, gözlerini gezdiriyordu. Işıl ışıl pırıltısını yitirmiş gözlerine bakarak, derin bir nefes verdi. ''Seni eve götüreceğim, çocukların yanında dinlenirsin'' Diyerek tebessümle bakışını sonlandırdı.
Askılıkta bulunan ceketi üstüne atarak, kızın yattığı yerden kaldırmak için koluna uzandığında ''Hayır, ben o eve asla gitmem! ''Diyen Mirabelle'yle baş başaydı.
''Benimle geliyorsun! Bu evlilik devam ediyor, sen benim karımsın!'' Diyerek kızın kolundan hafifçe tutarak kaldıran Nicholas ''Şimdi burada değil, evde olmalısın! Dedi.
Mirabelle, eve geri dönmemek için bahaneler uydurmayı planlıyordu; lakin o an beyni durmuştu. Kocası karşısından yanı başına geçerek, usulca yatağın kenarına oturdu.
Genç adam, sol elini karısının yumruk yapmış elinin üstüne götürerek tutuyordu. Diğer boşta kalan eliyle, dağılmış karamel rengi saçlarını boynundan arkasına ittirirken, kızın kendini geri çektiğini gördü.
Mirabelle, tenine dokunan küçük dokunuşlarla, korkuyla gözleri büyümüştü. Nicholas, elinin altında ki, küçük ele sıkıca tutunarak, koyu yeşil derinliklerini kızdan çekmiyordu. '' Sana ihtiyacım var! Beni şimdi yalnız bırakma Mirabelle! ''Diye dudaklarını araladı.
''Hayır yapamam!'' Diyerek itirazını sunan genç kız, elini sertçe çekti akabinde hipnotize olmuş bakışlarını yere devirdi. ''O evde nefes dahi alamıyorum! Sen bana '' sana ihtiyacım var ''diyorsun! Senin ihtiyacını gideren bir hizmetlin olmayacağım! Sen benim tüm yaşam enerjimi tükettin... Tanrım sen...
''Lütfen! Senden bir hizmetli değil, yanımda olmanı istiyorum!
Mirabelle, fısıldanarak söylenen sözle gözlerini, tekrar kocasının kasılan suratında gezdiriyordu. Hafif kıvırcık siyah saçlarında, itinayla çizilmiş sert hatlarında, ışıltısını yitirmiş kederle bakan derinliklerinde bakışını sonlandığında ''Lütfen Mirabelle, söz bundan sonra sana bir santim dahi yaklaşmayacağım yeter ki, beni şu durumda yalnız bırakma ''Diyen dudaklarına kaymıştı.
''Asla!
Genç adam ısrarlı bakışlarını sürdürdü. ''Alex'in peşine adam koymuştum, onu hiçbir yerde bulamamışlar. Kayıplara karışmış, eğer bulsalardı sana atılan iftira temizlenirdi, tabi benimde mahkemem düşerdi. Maria o vicdansız kadın, bizim evliliğimizin yalandan ibaret olduğunu mahkemeye bildirerek, yeniden dava açmış! Bu kadar aşağılanacağını düşünemedim! Mirabelle birkaç gün sonra davam var. Eğer şimdi benden uzaklaşırsan, kurguladığımız her şey alt üst olmak üzere.'' Dedi
.
''Nasıl ama!'' Diyerek şaşkınlığını üstünden atamayan Mirabelle ''Maria nasıl bizim evlendiğimizi biliyor. Yoksa Coretta Alex'e mi......'' dedi kaldı.
''Söylemiş, şimdi bunları düşünmeye vaktimiz yok, sen çocuklarımın yanında olmalısın. Ben tekrar yeniden davaya karşılık, yalan davası açacağım, üzerimize salınan saldırıyı atlatmalıyız! Mirabelle yanımda olacak mısın?
