My dream (bad) boy| ashton irwin

Dit is gewoon een nachtmerrie en straks word ik wakker.

Olivia pov

Ik zit samen met Ashton op zijn bed. Hij ziet er slecht uit. 'Luister Ash, van deze morgen het was ni-' hij kapt mijn zin af. 'Ik hoor jou en mam praten.' 'Maar kan je het me alsjeblieft uitleggen ik word gek van al dat verzwijgen' ik kijk hem aan in zijn, nu doffe, groene ogen. 'Beloof je dat je me niet zal onderbreken?' ik knik.

'2 jaar geleden hebben ze bij mij bloedkanker ontdekt. Ze waren er nog vroeg bij dus ik zou kunnen genezen. Alles zou gewoon weer verder gaan en ik zou er geen last meer van hebben voor de rest van mijn leven.' Dat verklaart waarom hij soms een week niet op school was. En leerkrachten er niet naar vroegen. Ik wist wel dat hij niet in de gevangenis zat. Al die roddels. 'Als de laatste chemo zou werken zou alles oke zijn. Dan zou het voor altijd voorbij zijn. Als hij niet zou werken dan... dan zouden ze niets meer doen en zou het gedaan met mij. Dat griepje dat ik deze week had? Dat is geen griepje. Het is het zelfde als 2 jaar geleden. Het is terug Oliv, ze kunnen niets meer doen. Binnenkort ben ik hier niet meer. Je zal het dan zonder mij moeten doen.'

Tranen zwellen op in mijn ogen. 'Dit kan niet. Ashton je liegt dit kan niet! Ik word straks gewoon wakker en dan is alles weer normaal' roep ik huilend. Hij schud zijn hoofd. Snikkend leg ik mijn hoofd op zijn schouder. 'Ash het mag niet, ik wil niet nog eens iemand dierbaar verliezen. Het mag niet' fluister ik tegen zijn borstkas. Weer schud hij zijn hoofd. Wat als Ashton je weet wel? 'waarom zei je dit niet eerder?' 'ik ik dacht dat het weg was, dat het voorbij was.' fluistert hij zacht. 'Wie weet dit allemaal? Dat je je-weet-wel had?' hij denkt even na. 'Mijn familie, Calum, Michael en ...' de laatste naam hoor ik niet. 'Wie? Ik hoorde het niet goed.' 'familie, Calum, Michael en'
A/n oke ik ben gemeen. Je zal het weten in het volgende hoofdstuk nanananan