My dream (bad) boy| ashton irwin

Niemand is perfect

WAARSCHUWING: zelfverwonding!
Doe jij dit ook of denk je er soms aan? Je kan er altijd met me over praten! Dit zijn ook de 2 updates voor morgen want dan heb ik waarschijnlijk geen tijd om te updaten

Olivia pov

Ik draai me nog eens om in mijn bed. Boem! Binnen een tel lig ik op de grond. 'Wow shit' roept Ashton en valt ook uit de zetel. 'Ook een goedemorgen' mompel ik. 'Sorry Oliv! Gaat gaat?' vraagt hij ongerust. Hij zet zicht recht en trekt me met 1 arm omhoog.

Even later zitten we allebei tv te kijken. We zijn te lui om ontbijt te maken dus wachten we tot de ander rechtstaat. Wat dus nog niet snel zal gebeuren. Ik ben met Ashton zijn bandjes rond zijn pols aan het spelen. 'Ash wat is dat op je pols' vraag ik bang. Hij trekt zijn hand snel weg en verbergt hem achter zijn rug. 'Is dat wat ik denk dat het is?' fluister ik. Hij zucht. 'Hoe lang al? Ash? En waarom' Ik zie dat zijn beschaamde blik veranderd in een kwade blik. 'Het zijn je zaken niet oke?!' roept hij tegen me. Ik schiet bang achteruit. Die reactie had ik niet verwacht. 'Bemoei je er niet mee!' voegt hij erachter aan toen. Ik loop bang naar boven en sluit me op in de badkamer. Ashton achtervolgt me en gaat aan de andere kant van de deur zitten. 'Sorry Oliv, het is gewoon een gevoelig onderwerp' zegt hij. 'Dat is nog geen rede om zo tegen me uit te vliegen.' snik ik. 'Het is gewoon, sorry. Ik had het niet mogen doen. Ik kan voor niemand iets goed doen.' Ik haal de deur van het slot en kijk hem aan. 'Mijn kamer nu en ik wil alles weten.' zeg ik en stap richting mijn kamer.

Ik lig op mijn bed en hij heeft een arm rond me geslaan. Ik bekijk rustig zijn sneeën en wrijf er zacht met mijn vingers over. Hij begint te vertellen. 'Mijn vader heeft ons verlaten. Mijn moeder wil niet zeggen waarom maar ik ben er zekere van dat hij mij niet wou als kind. En toen begonnen ze me ook te pesten op school. Ik kon er niet meer tegen Oliv! Ik moest mijn pijn ergens kwijt kunnen. En ik wou mijn moeder ook niet teleurstellen dus deed ik mijn gewoon bandjes aan.' Vertelt hij. Ik luister aandachtig. De meeste sneeën zijn al genezen maar je ziet nog altijd een litteken. Er is een bij van helemaal niet zo lang geleden! Er zit zelfs nog geen korstje op. 'Van wanneer is deze?' vraag ik zacht en wijs naar de nieuwste snee. 'Gisteren. Ik heb tegen je gelogen. Toen Luke me had geslaan ben ik eerst nog naar huis gegaan. Ik had me toen in de badkamer gezet maar ik was de deur vergeten op slot te doen en mijn moeder kwam binnen. Ik ben toen weggelopen en naar hier gekomen' Er loopt een traan over zijn wang. 'Hey alles komt goed.' fluister ik en wrijf zijn traan weg. Hij lacht zwakjes en kijkt me aan.