My dream (bad) boy| ashton irwin

Stomme verpleegster

Olivia pov

De weken gaan langzaam voorbij zonder Ashton. Hailey, Calum en Michael doen hun best om me op te vrolijken maar het lukt hen niet echt. Het lukt gewoon niet om vrolijk te doen als nu ik weet wat er met Ashton is. Als ik vrolijk ben voel ik me schuldig. Het voelt alof ik niet volijk mag zijn. Alsof ik dan niet meer om Ashton geef. Alsof ik hem gewoon vergeet. Ik wil niet zoals luke worden. Met Ashton gaat het niet goed. Hij ligt ondertussen al in het ziekenhuis omdat hij geen energie heeft om iets te doen en hij wil ook niet eten of drinken, puur omdat hij dan moet overgeven. Ze zijn begonnen met chemo's begonnen maar ze slaan niet aan. De dokter geven hem nog maar 30% overlevingskans. Dat is al beter dan niets. 'James ik ga naar Ashton' roep ik. 'doe hem de groetjes van mij' roept hij terug.

'Hey Ashton' fluister ik als ik de deur open doe. Hij opent zijn ogen. 'O sorry ik wist niet dat je sliep.' 'geeft niet, voor jou wil ik altijd wakker worden' zegt hij met een knipoog. Weet je? Soms hoop ik gewoon dat ze een fout hebben gemaakt en dat hij straks naar huis mag. Ik zet me naast hem op de stoel naast zijn bed. 'je hebt de groetjes van James' Hij knikt. Er komt een verpleegster binnen. 'Hallo Meneer Irwin, ik zie dat je wakker bent. Je moet eventjes meekomen voor een onderzoekje. Je vriendinnetje zal eventjes moeten wachten' zegt ze met een lieve stem. Really bitch ga je nu alles in een verklein woord zetten. Ik verbaas me dat ze dat weet hoe je dat moet doen. Ze ziet eruit als de barbiepop van barbie.