Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 15

Bart zag Anna vallen en hij rijkte nog naar haar, maar miste. Ze viel met een duizelingwekkende snelheid naar het diepe water. Ze kwam met een harde klap op het water neer en hij zag haar zinken. Hij sprong haar onmiddellijk achterna.

In het water vond hij haar niet onmiddellijk en hij voelde de paniek langzaamaan in zijn keel naar boven kruipen. Toen hij een glimps van haar opving in zijn ooghoek greep hij Anna onmiddellijk vast. Hij zwom met haar naar de kant van de grot en trok haar op de richel.

Het eerste wat Bart registreerde was dat ze nog ademde. Ze was waarschijnlijk gewoon bewusteloos. Bart schudde zachtjes aan schouder en een beetje harder toen ze niet reageerde. Anna bewoog. De opluchting die Bart voelde was niet te beschrijven. Hij trilde overheen zijn hele lichaam en nam Anna in zijn armen.

Anna lachte bibberig. "Ik haat het als iemand gelijk heeft."

Bart keek haar verbaasd aan. "Wat bedoel je?" vroeg hij helemaal overdonderd.

"Ja, je had gezegd dat ik nog ging vallen en dan gebeurt het ook. Ik ben niet goed in mijn ongelijk geven en nu moet ik dat wel doen tegenover jouw."

Bart keek haar ongelovig aan. "Ik dacht voor een oneindig lange minuut dat je dood was en jij vindt het erg dat ik gelijk heb gekregen. Ik zou liever nooit gelijk krijgen als dat betekent dat jij veilig blijft."

Anna merkte hoe hard Bart aan het trillen was en knuffelde hem terug. "Maak je geen zorgen. Alles is in orde hoor. De klap heeft me gewoon even buiten bewustzijn geslagen, maar dat is niet de eerste keer dat dit me overkomen is. Ik moest ook altijd racen met mijn broertjes en ze hebben soms nogal venijnige manieren om te winnen. Ik heb nog nooit iets ergs overkomen, maar bewusteloos vallen is wel al vaker gebeurt hoor."

"Ok, maar ik ga je voor de eerste vijf minuten niet meer loslaten hoor."

Anna lachte. "Geen probleem. Ik vind het wel leuk als je me zo vasthoudt."

Zo zaten ze daar voor een ogenblik tot Bart voldoende was gekalmeerd om Anna lost te laten.

Ze vertrokken terug naar het huis, waar Bart Anna zo veel mogelijk vertroetelde. Anna vond het allemaal best wel grappig, maar ze liet hem zijn gang gaan, ze besefte dat hij het nodig had om weer op zijn gemak te worden.

Die nacht bedreven ze de liefde op zo een tedere manier dat Anna er bijna tranen van kreeg in de ogen.

Ze spendeerden de volgende twee weken samen op het eiland. Die twee weken vulden ze met het eiland ontdekken, samen koken, films kijken en seks. Ze groeide dichter naar elkaar, en al had geen beide nog "houden van" gezegd, ze merkten beide dat er iets aan het groeien was

Dag 15 van hun huwelijksreis lagen Anna en Bart in bed na alweer een heerlijke ochtend, toen de telefoon ging. Ze keken elkaar verbaasd aan en Bart stond op om te zien wat er aan de hand was. Anna lag nog rustig in bed toen Bart met een serieus gezicht de slaapkamer binnenkwam.

"Sorry Anna, maar we moeten terug naar Evarium. Er is iets gebeurt met mijn vader waardoor ik meer taken moet overnemen en het kan niet wachten tot na onze huwelijksreis."

Anna zette zich onmiddellijk recht. "Ja geen probleem. Wat is er gebeurd? Gaat het met jou?"

Bart negeerde haar vragen en liep naar de badkamer. "Het vliegtuig landt binnen twee uur. Zie dat je klaar bent tegen dan. Ik ga even een douche pakken." Zei Bart en hij liep door. Anna verbaasd achterlatend.

Anna wist beter dan verder door te vragen. Staatszaken was iets dat serieus moest genomen worden en dat begreep ze volledig. Haar vader had ook vaak een reis vroeger moeten stopzetten door affaires in het land die zijn aandacht nodig hadden en ze was opgegroeid met de boodschap dat ze er geen vragen over moest stellen.