Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 22

Het middagmaal werd genuttigd samen met de mannen. Er werd gezamenlijk besloten om zonder masker te eten, als een teken van vertrouwen en verbondenheid tussen de twee landen en de twee gezinnen. Anna had natuurlijk de gezichten van haar broer en Gabriella al gezien en zij dat van haar, maar het bleef een beslissing die unaniem moest worden genomen door al de deelnemende.

Anna was nog altijd zo opgewonden over het nieuws dat ze meter ging zijn, dat ze Bart bijna besprong toen hij binnenkwam. "Raad eens wat ik ga worden?" vroeg ze opgewonden toen hij en Marcus de eetkamer kwamen binnen gewandeld.

Bart was helemaal overdonderd en sloeg zijn armen om haar heen om hen beide stabiel te houden. "Wat bedoel je?" vroeg hij verbaasd.

"Ik word meter!" riep Anna opgewonden uit.

Marcus grinnikte en gaf zijn vrouw een kus nadat ze hun maskers hadden afgenomen. "Je kon niet wachten om het te vertellen?"

Gabriella schudde haar hoofd schuldbewust. "Sorry, ik kon echt niet wachten."

Ze lachte allemaal. Bart feliciteerde Marcus met een stevige handdruk. De mannen keken elkaar aan met een glimlach en Anna zag dat hun gesprek niet alleen over politiek was geweest.

Er was een wederzijds respect tussen de mannen door iets wat er was gebeurd in de voormiddag. Anna glimlachte en was blij dat haar man en haar broer het goed met elkaar kunnen vinden.

Marcus draaide zich naar haar om en zei: "En wanneer gaan jullie eraan beginnen? Onze zoon of dochter wilt wel graag een speelkameraadje."

Anna verslikte zich in de champagne die Bart had laten aankomen voor de toost. "Ik denk dat dat nog niet voor direct is hoor. Waarom vraagt iedereen dat altijd aan mij? We zijn nog maar net getrouwd en ik denk dat we elkaar beter moeten kennen voor we eraan denken om andere mensen in ons gezin toe te laten."

Bart glimlachte en legde zijn arm rond haar middel. Hij fluisterde in haar oor: "Dat betekent niet dat we niet kunnen oefenen."

Anna bloosde en voelde een opgewonden rilling door haar heen gaan. Gabriella glimlachte door hun aanblik. Ze zag dat er iets aan het bloeien was tussen hun twee en het kon niet worden geforceerd, maar ze wist dat alles hun beloop had ze in liefde naar elkaar zouden groeien.

Het middagmaal werd in alle gezelligheid genuttigd. Uiteindelijk brak de tijd aan dat Gabriella en Marcus weer naar hun land moesten. Ieder had hun respectievelijke verantwoordelijkheden waar ze weer naar moesten terugkeren. Ze namen afscheid met de belofte dat ze contact zouden houden en dat Bart en Anna snel eens naar Sandraria moeten komen.

Gabriella nam Annastasia even apart bij het afscheid en zei: "Ik zie dat hij echt van je houdt Anna. Ik denk dat je het gewoon moet accepteren en vertrouwen moet hebben in hem. Je moet je niets aantrekken van wat andere mensen zeggen of doen. Er zullen altijd mensen zijn die jullie uit elkaar willen en zolang jij hun geen macht geeft, zal dit niet gebeuren."

Anna knikte en de twee vrouwen omhelsde elkaar voor een lange tijd. Ze hadden beide tranen in hun ogen toen ze zich van elkaar losmaakte en met een waterige glimlach zetten ze hun masker weer op.

Marcus schudde Bart zijn hand nogmaals stevig en zei: "Je weet als je ons nodig hebt, zijn we maar een telegram verwijderd en zijn we hier op twee uur vliegen."

Al de communicatie in deze tijd gebeurt via telegram, post of afkondigen voor het volk. Na de grote oorlog en de overeenkomst tussen de landen, werden alle vormen van communicatie middelen vernietigd. Er werd gezegd dat de mensen vroeger niets anders deden dan op hun gsm, tablet of computer zitten en zo ontstonden er discussies die in een gewoon gesprek makkelijk vermeden kon worden. Alle gsm's en tablets verdwenen en computers worden alleen nog gebruikt om documenten op te maken of algoritmes te laten lopen. Puur voor wetenschappelijke doeleindes en niet meer voor communicatie.

De snelste vorm van communicatie is een telegram, die voor berichten tussen koningshuizen dagelijks wordt gebruikt. Ook is het een manier om snel iemand te bereiken. Indien men geen zeer dringend bericht heeft, stuurt men brieven. Uiteindelijk worden al de officiële berichten formeel door het koningshuis afgekondigd en zo met het volk gedeeld. Kranten blijven ook een zeer veel gebruikt communicatie middel.

Alle oude toestellen werden volledig uit elkaar gehaald en de grondstoffen werden herbruikt om andere dingen mee te maken. In elk land zijn er nog musea met oude toestellen tot op de laatste smartphone, de Iphone 34.5F.

Mensen gaan graag naar de musea en verwonderen zich over de kleine toestellen die het leven van de mensen hadden gedomineerd gedurende 100 jaar. Dan lachen ze en zeggen ze dat ze nu toch verstandiger zijn. Gesprekken worden gevoerd indien er iets gecommuniceerd moet worden en mensen kennen iedereen in hun nabije omgeving. Voor verre communicatie word de telegram gebruikt. Een open en betaalbare dienst voor iedereen die het nodig heeft, maar met uitzondering van de openbare beroepen, gebruikt bijna niemand het. Iedereen is tevreden zo. Ze kijken niet meer naar het verleden en leren uit de fouten van hun voorouders.

Bart knikte en Marcus en Gabriella vertrokken. Anna draaide zich met een glimlach naar Bart om. "En over wat hebben jullie twee gepraat?"

"Van alles. Je broer heeft me ook bedreigd," zei hij met een grijns terwijl hij haar in zijn armen nam. Bart wou haar een kus geven, maar Anna trok haar hoofd verbaasd terug. "Bedreigd?" vroeg ze. "Wat heeft hij dan gezegd?"

"Het gebruikelijke denk ik. Dat als ik jouw zou kwetsen hij al de verdragen aan zijn laars zou lappen en ons land zou binnenvallen," zei Bart terwijl hij zijn schouders ophaalde.

"Wat?" riep Anna uit en zette een stap achteruit. "Nee dat meen je niet. Heeft hij dat echt gezegd? Oh die smeerlap! Wacht maar tot ik hem in mijn handen krijg."

Bart lachte en trok haar weer dicht tegen hem. "Ik vond het helemaal niet erg hoor. Ik respecteer hem er zelfs voor. Ik hoop dat onze zonen later ook hun zus zo zullen verdedigen," zei hij met een liefdevolle glimlach.

Anna keek op naar hem en zag dat hij het totaal niet erg vond. Ze mopperde nog een beetje, maar liet Bart haar uiteindelijk stevig in een knuffel vastnemen. Ze knuffelde hem terug en snoof zijn mannelijke geur op. Ze zuchtte en vroeg: "Kunnen we hier zo nog even blijven staan?"

Bart lachte en hield haar een beetje dichter tegen hem. Uiteindelijk zuchtte hij en liet haar langzaam los. Anna protesteerde en kroop dichter tegen hem. Hij lachte, gaf haar kus op haar voorhoofd en zei liefdevol: "Sorry schat ik moet echt verder werken. Ik zal vanavond proberen langs te komen als ik klaar ben met mijn werk en ik ben zeker dat jij ook nog van alles op je planning hebt staan."

Anna zuchtte terneergeslagen en weigerde hem los te laten. "Nog vijf minuten."

Bart lachte en hield haar nog vijf minuten vast. Na een kus vol met beloftes zette hij zijn masker op en liep de kamer uit. Anna keek hem na en zette ook haar masker op. Ze liep naar buiten en begon aan de rest van haar dag.

Stemmen en reacties zijn altijd welkom!