Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 28

Een week later was de dag van de kroning aangebroken. Het was een week geweest, waar Anna Bart had vermeden met het excuus dat ze het druk had met de planning van het bal. Bart had ook geen tijd meer gehad om haar zijn excuses aan te bieden, want ook hij was druk met de naderende dag van zijn kroning tot koning van Evarium.

In de ochtend hadden ze zich beiden gescheiden klaargemaakt en nu stonden ze samen voor de deur van de kerk waar ze ook waren getrouwd. Het bracht voor beiden herinneringen boven die de dag niet makkelijker maakten.

Bart had zijn militaire uitrusting aan, net zoals op hun trouwdag en herinnerde zich nog hoe hij op dat moment nog geen idee had wie de vrouw was waarmee hij ging trouwen. Hij keek naar opzij naar Annastasia in haar magnifieke jurk en hij wou dat hij dat moment opnieuw kon beleven met haar. De anticipatie en het zich klaarmaken, maar deze keer met het volle besef, dat het Anna was waarmee hij ging trouwen. Zijn Anna, de lieve zachtaardige vrouw, die hem op zijn plaats wist te zetten als hij het nodig was. Hij besefte dat hij ongelofelijk veel geluk had met de vrouw die met hem getrouwd was en hij moest en zou haar terug voor hem winnen.

Anna keek naar de grote deuren. Ze strekte haar rug en ademde diep in, wat niet zo makkelijk was met haar gigantische jurk. Haar jurk had deze keer geen diamanten of versieringen. De kleur was wit en de enige opsmuk, waren de kanten mouwen die haar armen bedekten. De rok was groot en bestond uit zachte satijn die neer vloeide en die heen en weer zwiepte bij elke stap die ze zette. De achterkant van de jurk bestond uit een lange sleep en de sluier die ze droeg golfde achter haar. De sluier was van dezelfde kant als haar mouwen en ze was er op slag verliefd op geworden toen ze hem zag. Het is het enige positieve aan deze dag, dacht Anna. Het opkleden in een mooie jurk, is en zal altijd één van mijn genoegen zijn.

Deze keer trilde Anna niet met anticipatie en spanning zoals op haar trouwdag. Ze was volledig apathisch en onverschillig. Ze ging koningin worden. Dit was hetgeen wat ze wist, wat ze kende en waar ze al haar hele leven voor opgeleid was. Het was een verademing om een keer iets te kunnen doen waarbij ze precies wist wat er ging gebeuren, hoe ze zich moest gedragen en wat de uitkomst ging zijn.

Maar wist zij veel? Anna had geen idee dat deze dag later in de geschiedenisboeken ging staan als de dag dat Orophia openlijk de oorlog verklaarde.

De ceremonie verliep vlot. Beide knielden ze vooraan in de kerk voor de pastoor die hen ook in de echt had verbonden. Eerst werd Bart gekroond en daarna Anna. Ze stonden op als koning Bartholomeus en koningin Annastasia. Ze draaiden zich om en keken naar de genodigden. Iedereen applaudisseerden. Annastasia merkte de afwezigheid van Gabrielle haar geroep op zuchtte. Ze liepen naar buiten om hun volk te aanschouwen.

De deuren openden en opeens hoorden ze een luide knal die de grond deed daveren. Er werd gegild in de menigte en er ontstond grote paniek. Annastasia en Bartholomeus werden door de kerk naar achter geleid naar een koets die klaar stond. Ze reden naar het paleis en ook de andere gasten maakten hun weg naar hun kasteel.

Aangekomen op het kasteel was er totale chaos. Niemand wist wat er gebeurd was en of er slachtoffers waren. Annastasia werd met de andere vrouwen naar de zaal, waar het bal ging doorgegaan, geleid en de mannen gingen naar afgesloten ruimte.

Na een paar verwarde uren, kwamen de mannen weer naar buiten en werd de aankondiging gedaan door koning Bartholomeus. "Er is een aanslag gepleegd op het plein voor de kerk." Galmde zijn stem door de ruimte die muisstil was geworden. "Er zijn 16 doden gevallen en honderden gewonden. Onder de slachtoffers waren gelukkig geen Royals. Al de genodigden zijn gecontroleerd en de festiviteiten kunnen doorgaan zoals gepland. Gezien de omstandigheden wordt iedereen verwacht binnen te blijven. Iedereen zal later deze avond na de festiviteiten individueel met een legioen begeleid worden naar hun vliegtuig om weer naar hun land terug te keren. Bedankt iedereen voor jullie aandacht," zei Bartholomeus en draaide zich om.

Er kwam een opgelucht gemompel over de menigte na de aankondiging.

Annastasia voelde zich leeg vanbinnen. Gelukkig geen Royals? De festiviteiten kunnen doorgaan? Hoe konden de mensen rond haar, zich zo gedragen? Er waren doden gevallen. Onschuldige burgers, van haar volk. Haar mensen en er werd van haar verwacht dat ze maar gewoon feest zou vieren? Annastasia schudde haar hoofd en liep naar de deur.

Ze werd tegengehouden door Samantha die met een vrolijke stem vroeg: "Waar ga je naartoe koningin Annastasia? Je bent de gastvrouw."

Annastasia zei met een sneer: "Ik kan niet feestvieren als mijn volk leidt. Ik ben nu koningin, ik zou iets moeten doen voor mijn burgers."

De greep van Samantha verstrakte en ze zei met een lage stem: "Je bent inderdaad koningin en je moet je nu zo gedragen. Je kan niets doen voor je volk. Ze krijgen alle hulp nodig, daar zal Bart wel voor zorgen. Het enige wat jij voor hen kunt doen, is een koningin zijn waar ze trots op kunnen zijn en naar kunnen opkijken."

Annastasia knikte en gedroeg zich de rest van de avond als de perfecte gastvrouw en koningin.

Terwijl Annastasia haar taken als koningin vervulde, had Bartholomeus de taak om de situatie onder controle te krijgen. Hij had zijn raadsleden en de koningen van de uitgenodigden landen verzameld. Iedereen was wanhopig naar informatie.

Bartholomeus had Darius ontboden. Hij keek zijn halfbroer twijfelend aan en zei uiteindelijk: "Ik zou je een gunst willen vragen."

"En waarom zou ik jou een gunst verlenen?" zei Darius spottend.

"Het is niet voor mij," zei Bartholomeus. Hij keek zijn halfbroer in de ogen en zei: "Het is voor Anna."

Hij zag onmiddellijk zijn blik veranderen van spottend in behoedzaam.

"Wat bedoel je?" vroeg hij.

Bart zuchtte en zei: "Ik kan niet geloven dat ik dit echt aan jou ga vragen, maar..." Hij aarzelde en keek Darius aan. Hij zag er bezorgdheid in en besefte dat zijn broer op zijn manier echt om Anna gaf. Misschien niet om de juiste redenen en misschien niet op de manier dat hij zelf dacht, maar hij gaf echt om haar. "Ik zou willen vragen of je haar persoonlijke lijfwacht wilt worden."

Darius keek hem met open mond aan, maar herstelde vlug van zijn verbazing. Hij lachte en zei: "Het is jouw keuze broertje. Ik kan niet voor de gevolgen in staan als ze beseft dat ze op mij verliefd wordt en niet op jou."

Bartholomeus rolde met zijn ogen en zei: "Dit is geen grap. Ik vrees dat deze aanslag nog maar het begin was en hoezeer ik je ook niet kan uitstaan, vertrouw ik je wel. Jij bent de enige die ik met het leven van Anna zou vertrouwen. Omdat ik weet dat je net zoveel om haar geeft als ik."

Darius keek zijn broer verbaasd aan. Hij had gedroomd van deze dag. Dat zijn broer hem eindelijk zou erkennen als een gelijke en zou zeggen dat hij hem vertrouwde. Hij toonde het niet, maar op dat moment was hij trots om Bart als grote broer te hebben.

Hij kuchte en knikte serieus. "Ik zal je niet teleurstellen koning Bartholomeus," zei hij en gaf een buiging voor hij vertrok.

Bartholomeus glimlachte melancholisch. Het was erg dat er zoiets moest gebeuren om ons als broers dichter bij elkaar te brengen, maar niettemin is er toch iets goed uit de verschrikking van vandaag gekomen, dacht hij.

Hij draaide zich weer om naar zijn kabinet en ging verder met overleggen van hun volgende stap.

Een klein, maar spannend hoofdstukje als Valentijnscadeaute voor mijn lezertjes! Ik en mijn vriend vieren het niet uit principe, maar dat betekent niet dat ik het niet met jullie kan vieren!

Geen zorgen het volgend hoofdstuk komt nog altijd op vrijdag 16 februari!

Als je het een leuk hoofdstuk vindt, stem en reageer maar! :)

Voor de lezertjes die al zover zijn geraakt, zou ik toch nog even willen vragen om ook op mijn voorgaande hoofdstukken te stemmen :) dat betekent veel voor mij!