Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 30

Een maand ging voorbij in Evarium zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Annastasia had de ziekenhuizen met de slachtoffers bezocht om hun een hart onder de riem te steken en Bartholomeus hield zich druk met het vinden en bestraffen van de schuldigen. Langzaam verbeterde de publieke opinie over het koningspaar, maar er waren nog altijd mensen kritisch over haar capaciteiten om koningin te zijn van Evarium.

De toestand van koning Jacobus was sterk achteruit gegaan. Bij zijn heldere momenten, speelde Annastasia schaak met hem en tijdens zijn niet heldere momenten, hield ze hem gezelschap terwijl hij ratelde, vastgebonden aan zijn bed.

Het enige hoogtepunt in Annastasia haar dagen, waren de brieven van Gabriella. Ze stelde het zeer goed en er was een reis gepland naar Sandraria binnen een week. De aankondiging van haar zwangerschap was een moment waar de doopmeter en peter moest bij zijn.

Annastasia keek uit naar het moment waar ze het kasteel kon ontvluchten en weer naar haar moederland kon gaan. De brieven waren een welkome afwisseling van haar dagelijkse taken als koningin, maar het deed haar des te meer verlangen naar haar familie. Ze had Gabriella niets verteld over haar huwelijksproblemen en ze hoopte in Sandraria met haar moeder te praten. Zij zou wel goed advies voor haar hebben.

Annastasia rekte zich uit en stapte uit haar bed. Ze had hard tegen op gekeken naar vandaag. Het was de eerste publieke vertoning van haar en Bartholomeus sinds hun kroning. Ze moesten een museum openen in het stadscentrum.

Ze keek naar de prachtige jurk die klaarlag. Het was een magnifiek blauw exemplaar met een lange smalle rok die haar vormen omhelsden. Het masker dat ernaast lag, was een waar kunstwerk. Ze nam het voorzichtig op en bewonderde het. Het was dezelfde tint blauw en de simpliciteit van de jurk zorgde ervoor dat al de aandacht voorbehouden was voor het masker. De ogen waren afgezet met kleine saffieren en op haar wangen was een kolkende oceaan getekend. Het was een zeer elegant en fragiel masker en Annastasia behandelde het met alle voorzichtigheid.

Het was een cadeau geweest van Bartholomeus. Ze hadden niet meer gesproken, maar een week na de ruzie was hij begonnen met haar cadeaus te sturen. Het waren allemaal prachtige dingen, maar hetgeen dat Anna echt wou en echt nodig had, was haar man aan haar zijde. Als Bart nu gewoon naar haar was gekomen en ze een gesprek hadden kunnen voeren, waar ze beide hun mening konden uiten, was het allemaal al opgelost geweest.

Met de hulp van Rozaline en Caroline kleedde ze zich aan. Ze deden haar haar in een ingewikkeld opgestoken kapsel zodat haar haar uit haar gezicht was en al de focus op het masker was. Ze stapte haar zitkamer in waar Darius met haar andere hofdames zat. Ze zag Darius weer naast Serène zitten en ze draaide met haar ogen.

De kamer viel stil toen ze kwam binnengestapt. Darius brak de stilte met het enkele woord: "Wauw."

Ze zag Serène giftig naar haar kijken, maar het kon haar niets schelen. Zij en Serène zouden nooit vriendinnen worden en ze deed er geen moeite meer voor. Wat ze ook deed, het was nooit goed.

Darius stond op en liep naar haar. "Klaar schoonheid? Dan begeleid ik je naar je koets."

Annastasia knikte en nam zijn arm aan. Met de ogen van Serène in haar rug gebrand, wandelde ze haar vertrekken uit en het kasteel door.

"Weer een cadeautje van koning Bartholomeus?" vroeg Darius met een knikje naar haar masker.

Annastasia hief haar hand er naar op en zei: "Ja, wat vind je ervan?"

"Nogal excessief," gromde Darius.

Annastasia draaide met haar ogen en zei: "Als je niets beter dan dat te zeggen hebt, zeg je beter niets."