Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 23

Ongeveer een maand later.

In het paleis leken de dagen in elkaar over te vloeien. Elke dag begon met het aankleden met de hulp van haar hofdames. De dag ervoor bekijk Anna haar planning die bijna altijd hetzelfde was. Sommige dagen ging ze op audiëntie bij de koningin die haar klaarstoomde voor het koninginnenschap en haar adviseerde bij het plannen van het kroningsbal dat binnen enkele dagen plaats ging nemen, andere namiddagen spendeerde ze met de koning met het spelen van schaak.

De publieke opinie over prinses Annastasia was verdeeld. Ze had nog geen publieke vertoningen gedaan en mensen vroegen zich af waarom ze zich verstopte. De eerste publieke vertoning van Anna en Bart zou plaatsvinden op de dag van hun kroning.

Tijd die Anna en Bart in privacy konden doorbrengen was zeer schaars geworden. Bart spendeerde lange dagen met zijn kabinet en raadsheren. In de enkele momenten dat hij de tijd vond om Anna te zien, was ze meestal aan het slapen. Hij legde zich naast haar, maar moest elke ochtend weer om vijf uur vertrekken. S' ochtends merkte Anna soms de deuk in haar lakens op of had een vage herinnering van Bart die haar kuste voor hij vertrok, maar zo een gestolen moment was weer al een week geleden.

Ze spendeerde meer tijd met haar lijfwacht waarvan ze nog altijd de naam niet van wist, dan met haar man. Hij begeleidde haar in de gangen van het kasteel van de ene naar de andere verplichting.

Het was een spel tussen hen geworden om zijn naam te raden. Eerst was ze begonnen met willekeurige namen te zeggen en nu was ze gestructureerder aan het werk gegaan. Ze ging het alfabet af en was aan de E gekomen.

"Eugene?" vroeg Anna en aan zijn blik te zien was ze niet juist. Ze lachte. "Als je me gewoon je naam zou vertellen zou ik niet moeten raden."

"Maar wat is er daar nu leuk aan?" zei hij met een knipoog.

Anna schudde haar hoofd, maar kon zichzelf niet tegenhouden om te glimlachen. Zijn persoonlijkheid was gegroeid op haar en ze begreep dat zijn sarcastische opmerkingen en uitdagingen zijn manier was om affectie te tonen. Eerst vond ze hem totaal onuitstaanbaar, maar nadat ze meer tijd met hem doorbracht begon ze hem eigenlijk aardig te vinden.

Ze waren aangekomen aan de deur van de koning en ze knikte ter afscheid. Voor ze de deur opendeed zei ze nog: "Frits?"

Hij liet een bulderende lach uit en zei: "Nee schoonheid, ik hoop het niet."

Anna bloosde en liep de vertrekken van de koning in. Hij noemde haar altijd schoonheid of een ander compliment terwijl hij haar nog nooit had gezien. Ze wist dat hij het deed om een reactie uit haar te krijgen en hij zou zwaar gestraft kunnen worden als hij haar zo zou noemen in gezelschap, maar Anna merkte dat ze het niet erg vond. Stiekem vond ze de aandacht leuk.

De koning lag in bed te slapen. Anna liep naar zijn bed om hem zachtjes wakker te maken. "Jacques, wakker worden," zei ze zachtjes terwijl ze zijn schouder aanraakte. De echte naam van de koning was Jacobus, maar na een paar weken hem te hebben aangesproken met uwe majesteit had hij gezegd dat ze hem Jacques mocht noemen.

Hij mompelde in zijn slaap en draaide zich om. Anna glimlachte en keek naar het boek op zijn nachtkastje. Hij was waarschijnlijk weer in slaap gevallen tijdens het lezen en had nog wat slaap nodig. Ze nam het boek op en keek naar de titel, ze draaide de eerste pagina om en opeens werd het uit haar handen gerukt.

Ze draaide zich verbaasd om en ze zag de koning rechtop in zijn bed zitten met een verwarde, kwade blik zin zijn ogen. "Wie ben jij!" donderde zijn diepe stem door de kamer. "Wat doe je in mijn kamer en waarom heb je je gezicht verborgen? Ben je hier om de job af te maken! Om me te vermoorden!" riep Jacques uit.

Anna zette verward een stap achteruit en stak haar handen afwerend omhoog, dit had ze niet mogen doen. De ring rond haar vinger flitste en man riep uit: "Je hebt een wapen! Moordenares! Moordenares!" schreeuwde hij uit. Hij gaf Anna een duw en klom uit het bed. "Mij krijg je niet zo makkelijk.