Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 6

Opeens werd ze weer verlegen. Hij was wel haar man en hij was knap, maar dit was nog altijd hun huwelijksnacht en ze wist niet wat hij verwachtte.

Ze zette een stap achteruit toen een stem zei: "Prins Bartholomeus en prinses Annastasia, als u iets wenst dan moet u maar gewoon op de bel drukken. Al jullie spullen zijn binnen gebracht en er staat iets te eten op de tafel in de gang. Vanaf nu zult u al de privacy hebben die maar mogelijk is en als er ook maar iets is laat het ons weten. Wij zijn er om jullie te dienen."

Ook hij had een stap achteruit gezet en antwoordde: "Bedankt, we zullen alles wel vinden."

Anna sloeg haar ogen neer en draaide zich om naar het bed. Ze haalde diep adem en stapte richting het bed.

Ze stond even stil en twijfelde.

Bart keek haar aan en vroeg: "Is er iets?"

"Nee, het is iets heel onnozel," zei ze blozend.

"Ik ben zeker dat het minder onnozel is als je het me gewoon vertelt," zei hij geduldig.

"Op welke kant wil jij slapen? Ik ben het gewoon om alleen te slapen en ik neem daarbij meestal heel het bed in," zei ze gegeneerd.

"Oh," zei Bart met een glimlach. "Daar had ik nog niet aan gedacht. Ik ben het ook niet gewoon om met iemand te slapen. We kunnen vannacht op de ene manier slapen en dan morgen afwisselen, om te zien wat ons het beste ligt."

Anna knikte en klom op de kant van het bed waar ze het dichtst bijstond. Ze begon met de knoop van haar kamerjas los te maken met trillende handen. Ze wist dat ze zich moest uitkleden, maar ze kon het niet. Ze wist wat er op de huwelijksnacht gebeurde en had altijd gebloosd als een maagd door de verhalen van haar hofdames, maar ze wist niet wat van hem te verwachten en wat hij van haar verwachtte.

Tijdens haar inwendige strijd had hij naar haar staan kijken.

"Aan wat ben je aan het denken?," vroeg hij.

"Oh," Anna verschoot en bloosde, beseffend dat ze zich weer raar aan het gedragen was voor haar man. "Ik euhm wist niet goed of ik me moest uitkleden of dat jij dat wou doen." Ze voelde haar wangen nog roder worden toen zijn ogen haar indringend aankeken. Ze ontweek zijn blik en friemelde met de band van haar kamerjas.

"Als je je niet op je gemakt voelt, moet je helemaal niks doen," zei hij met een kalme stem.

Haar blik schoot omhoog. "Maar het is onze huwelijksnacht, moeten we niet..." haar stem stierf weg. Ze gebaarde naar het bed.

"Anna, wij moeten helemaal niks doen. Er zijn geen regels of protocollen vastgesteld vanaf dit moment. Wat er ook vanaf dit moment gebeurt. Wij beslissen het. Ik wil dat we beide volledig open staan en dat we wat we ook doen, het doen met volledig vertrouwen in elkaar," zei Bart.

"Oh, vind je me dan niet..." ze draaide haar gezicht weg en moest haar tranen bedwingen. Dit is belachelijk, dacht ze. Daarnet was ze nog zo bang voor wat er zou gebeuren en nu ze werd afgewezen voelde ze zich meer beledigd dan opgelucht.

Hij was binnen een seconde bij haar en hief haar kin op. Hij keek haar aan met indringende ogen en zei streng: "Denk niet voor één seconde dat je niet prachtig bent en dat ik geen honderd verschillende dingen met jou zou willen doen in dit bed. Maar de enige voorwaarde die ik heb voor ons huwelijk is, dat alles gebeurt met wederzijdse instemming en respect. Ik ben een man en ik weet wat er op een normale huwelijksnacht gebeurt, maar ik denk dat het voor ons beiden en voor ons huwelijk beter is als we het langzaam aan doen."

Hij kuste haar met zo een tederheid dat er opnieuw tranen in haar ogen kwamen.

Ze moest even op adem komen van die kus. Hun eerste kus en ze was bijna aan het wenen. Wat moest hij wel niet van haar denken.