Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 25

Anna schrok wakker van Bart die een kus op haar lippen plaatste. Ze was dan toch in slaap gevallen, nadat ze zichzelf had beloofd om klaar te zijn voor de confrontatie. Ze zette zich recht en duwde Bart zachtjes weg.

"Lieverd is er iets? Ik dacht dat je wel iets blijer zou zijn om me te zien?" zei Bart verbaasd dat Anna hem wegduwde. Dit had ze nog nooit gedaan en hij vreesde al dat het gesprek een wending ging nemen die hij niet leuk zou vinden.

Anna keek naar hem en wendde haar blik af. Hij keek zo liefdevol. Ze hadden het er nog niet over gehad, maar de liefde die tussen hun aan het groeien was, was onmiskenbaar. Anna voelde haar maag samenknijpen, ze hoopte dat hij nog zo naar haar zou kijken nadat ze het hem verteld had.

Ze haalde schokkerig adem en zei: "Ik moet je iets vertellen."

Bart kwam dichter naar haar toe en wou haar in zijn armen nemen, maar Anna duwde zijn armen van haar af. "Wat is er lieverd? Je doet me zorgen maken," zei hij. Hij bleef zitten naast haar en maakte geen aanstalten meer om haar in zijn armen te nemen.

Anna haalde diep adem en zei: "Dit zal niet makkelijker worden, dus ik zal het maar gewoon zeggen." Ze pauzeerde en keek hem aan. "Je moet me beloven dat je me niet gaat haten," zei ze smekend.

"Ok, nu ben ik officieel bezorgd," zei Bart en hij kneep zijn handen samen.

"Beloof het," zei Anna en ze voelde de tranen in haar ogen branden.

"Oké, oké, ik beloof het," zei hij geruststellend.

Anna slikte en voelde hoe haar keel droog was. "Darius," zei ze in een rasperige stem. Bart zijn ogen knepen samen bij het noemen van zijn halfbroer. Anna kuchte en zei: "Darius heeft mijn gezicht gezien." Anna sloot haar ogen en ze voelde haar tranen de vrije loop gaan.

"Wat!" bulderde Bart zijn stem door de kamer. Hij sprong op en riep: "Waar is de smeerlap! Als ik hem in mijn handen krijg, zal hij wensen dat hij nooit geboren was."

"Wacht! Laat het me uitleggen," zei Anna zonder dat hij het hoorde.

"Die rotzak! Ik had hem al jaren geleden moeten verbannen! Ik pik veel! Maar dit kan echt niet door de beugel!" Al roepend was hij de kamer uit gelopen, nadat hij zijn slaapmasker had mee gegrist.

Anna schrok van zijn reactie. Ze had in haar ergste nachtmerries niet kunnen denken dat hij zo zou reageren. Er zat duidelijk kwaad bloed tussen de broers en Anna wist niet waarom, maar ze wist dat ze Bart moest tegenhouden voor hij Darius zou vermoorden.

Anna deed ook haar slaapmasker aan en liep achter Bart aan door haar gang.

De commotie die hij veroorzaakte trok de aandacht van mensen en ze zag deuren in de gang opengaan. Nieuwsgierige hoofden staken eruit en ze liep langs de deuren van haar hofdames die allemaal in de gang verzameld hadden.

"Wat gebeurt er?" vroeg Caroline slaperig en rekte zich uit. "Ik had net een lekkere droom over die knappe lijfwacht."

"Bart," hijgde Anna. "Kwaad op Darius," legde Anna snel uit en liep weer verder achter Bart.

In zijn woede liep hij door de gang luid vloekend tot hij aan een deur aan het einde van haar gang kwam. Hij gooide de deur open en gaf de slapende man en slag in zijn gezicht. "Smeerlap!" riep Bart uit en hij hief zijn arm op voor nog een slag, deze keer reageerde Darius en hij kon de slag tegenhouden.

Hij sprong uit het bed en zag Anna in de deur opening staan. Darius gaf haar een grijns en zei: "Wel schoonheid, ik zie dat je besloten hebt ons klein avontuurtje aan je man te vertellen."

Anna's ogen werden groot. Darius liet het helemaal anders klinken dan het voorgevallen was. Ze keek smekend naar Bart en zei: "Wacht, luister. Geef me de kans om het uit te leggen."

"Hoe noemde je haar?" riep Bart woedend, Anna negerend en gaf Darius een harde duw zodat hij achterover weer op zijn bed viel. Bart sprong op hem en gaf hem vuistslag achter vuistslag terwijl Darius luid lachte.

"Sla me zoveel als je wilt, grote broer, het feit blijft bestaan dat ik haar gezicht heb gezien," zei hij. Dit wekte nog meer woede op in Bart en hij kneep zijn handen rond zijn keel.

"Niet als ik je vermoord," zei hij opeens gevaarlijk kalm.

Anna had gedacht dat woedende Bart beangstigend was, maar deze kalme zelfzekerheid was angstaanjagend. Ze voelde een koude rilling over haar rug gaan.

Darius merkte het gevaar ook op en begon tegen de spartelen. Hij slaagde erin om Bart van zich af te gooien en ging op hem zitten. "Rustig grote broer. Ik wil je geen pijn doen," zei hij terwijl hij Bart in bedwang hield. Bart was een grote en indrukwekkende man, maar Darius was veel gespierder door zijn dagelijkse training die hij onderging als lijfwacht en hield Bart met gemak neer op het bed.

Bart zwaaide wild met zijn armen om zich heen om zo veel mogelijk schade aan Darius te berokkenen, maar Darius ontweek al zijn pogingen.

"Wat is er hier aan de hand!" kwam er een stem uit de gang. Anna deed een stap opzij om de koningin in haar nachtjapon en slaapmasker door te laten.

De tijdelijke afleiding van Darius was voldoende voor Bart om hem van zich af te gooien en weer overeind te springen. "Hij," zei Bart met trillende stem terwijl hij naar Darius wees. "Heeft het gezicht van Annastasia gezien en hij noemde haar schoonheid. En als ik hem moet geloven is er nog van alles gebeurt." Bij zijn laatste woorden draaide hij zijn aandacht naar Anna. "Ik kan niet geloven dat je me dit hebt aangedaan," zei hij zachtjes en ze hoorde zijn stem trillen. Voor Anna kon reageren, stormde hij naar buiten.

Anna stond volledig verstijfd. Langzaam aan geraakte ze over de initiële shock en kwam de woede boven borrelen. Ze richtte die op Darius. Ze gaf hem een harde duw tegen zijn blote borstkas waar hij niet eens van bewoog. Dit maakte haar nog kwader en ze begon met haar vuisten zijn borstkas te bewerken.

"Waarom heb je dat gedaan! Hem laten geloven dat er meer speelt tussen ons! Jij zielig ventje! Ik kan niet geloven dat je gewoon alles zou doen om hem te kwetsen, maar geen seconde aan mij zou denken!" riep ze uit.

Darius liet haar uitrazen en ze werd langzaam van hem getrokken toen ze begon te snikken. "Nu haat hij mij!" snikte ze en ze draaide zich om in de warme troostende armen van Rose.

Koningin Samantha had het hele schouwspellen met groeiende interesse bekeken. Ze richtte haar aandacht op Darius en wees op zijn blauwe oog en de snee in zijn lip. "Laat je je maar verzorgen in de ziekenboeg. Ik wil later nog een gesprek met je voeren hierover."

Darius twijfelde en keek naar de snikkende Anna. "Ik denk dat je wel genoeg hebt gedaan voor één dag," zei de koningin afkeurend. Darius knikte en gehoorzaamde.

"Laten we haar in bed krijgen. Het was een vermoeiende dag voor haar heb ik vernomen," zei ze tegen Rose die knikte en Anna begeleidde naar haar kamer. Samantha draaide zich naar de gang en riep: "Kom ga maar weer naar jullie vertrekken! De show is afgelopen."

Ja, dat was een kant die we nog niet van Bart hebben gezien ;)

Hoe denken jullie dat het verder gaat lopen?

Reacties en stemmen zijn altijd welkom!! Neem twee seconden de tijd om even op het sterretje te duwen en maak me superblij :)