Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 18

"Wel wie we daar hebben," zei koningin Samantha. De toon was niet streng zoals ze had verwacht, ze hoorde er een glimlach doorheen en Anna kon weer ademhalen. Ze besefte toen pas dat ze haar adem had ingehouden en haar ogen had dicht gedaan. Nadat ze een diepe ademhaling nam, deed ze langzaam haar ogen open. Ze was in de zitvertrekken van de koningin. Een mooie ruimte met oranje behangpapier en rode luxueuze zetels. Op de salontafel was een plateau gezet volgeladen met allerlei ontbijt artikelen.

De koningin zat in het midden in een éénpersoonszetel en keek haar aan met een twinkel in haar ogen. "En wat heb jij nu weer aan," zei ze met een afkeurende toon in haar stem.

"Oh uwe majesteit. Ik kan het uitleggen hoor. Ik..." begon Anna voor ze werd onderbroken door de koningin.

"Och meisje toch. Zet je eerst neer en kom op adem. Ik zie dat je net hebt gelopen om hier op tijd te geraken en ik kan wel wachten op je uitleg." De koningin stond op en nam haar zachtjes bij de hand. Helemaal verstomd, deed Anna het enige wat ze kon en ze volgde haar. Ze liet zich leiden naar een zetel naast de koningin en zette zich neer.

"Laten we eerst de formaliteiten uit de weg hebben en onze maskers afnemen. Na al het goede dat ik van mijn zoon heb gehoord ben ik zeer benieuwd," zei de koningin.

Die uitspraak trok Anna's aandacht. "Oh heeft Bart al over mij gesproken tegen u?" flapte ze eruit. "Euhm prins Bartholomeus bedoel ik. Euhm waarnemend koning Bartholomeus," stamelde Anna.

De koningin lachte en tapte op haar hand. "Maak je geen zorgen schat. Ik vind het niet erg dat je hem Bart noemt. Zo noem ik hem ook. Of mijn aapje," zei ze.

Anna keek haar met open mond aan gelukkig nog verborgen door haar masker. "Aapje?" vroeg ze verbaasd.

De koningin lachte weer en zei: "Dat is een verhaal voor een andere keer. Laten we eerst eens zien wat voor vlees we in de kuip hebben voor mijn schoondochter. Aan jou de eer om te beginnen."

Anna knikte opeens weer zeer nerveus. Ze wist nog niet goed wat ze moest denken van de koningin, maar tot nu toe was haar doemscenario nog niet uitgekomen. Ze vreesde alleen maar haar reactie op haar gezicht. Wat als ze niet goed genoeg was voor haar zoon?

Ze treuzelde een beetje met de sluiting van haar masker en hield haar ogen afgewend toen ze het afnam. Zo bleef ze daar een paar ogenblikken zitten tot ze genoeg moed had verzameld om op te kijken. Ze zag de koningin naar haar kijken met opengesperde ogen.

Anna schraapte haar keel en de koningin schudde haar hoofd. "Sorry, het was gewoon even alsof ik je moeder weer zag," zei ze en Anna hoorde een droefheid in haar stem die ze niet had verwacht. "Wel nu is het mijn beurt zeker." Lachte de koningin en ze nam ook haar masker af.

Anna keek naar haar en moest alles in zich opnemen. Bart had duidelijk zijn knappe uiterlijk van zijn moeder geërfd. De koningin was nog zeer jong, begin 40, en je zag net enkele tekenen van ouderdom in de vorm van kleine rimpeltjes op haar voorhoofd en langs haar ogen. Voor de rest was ze een ongelooflijk knappe vrouw en moest ze geen koningin zijn, zou ze sowieso model hebben kunnen worden.

Anna schrok op toen ze zich opeens het protocol terug herinnerde. Ze stond op, maakte en reverence en zei: "Uwe majesteit dank u om mij de eer te schenken om uw gezicht te mogen aanschouwen. Ik kan geen grotere eer bedenken..." Ze werd onderbroken toen de koningin rechtkwam en haar handen pakte.

"Och kom, laat die formaliteiten voor wat ze zijn. Laat me eens goed naar mijn schoondochter kijken," zei de koningin. Ze liet Anna ronddraaien die een goedkeurende blik in de ogen van de koningin zag verschijnen. "Je ziet er mij een prachtige jonge vrouw uit en ik hoop dat ik niet te lang moet wachten op kleinkinderen."