Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 35

Na een korte rusteloze nacht, stond Annastasia vermoeid op. Ze had zich de dag dat ze naar haar moederland zou reizen anders ingebeeld. Eén voordeel van een masker dragen, was dat niemand haar wallen kon zien.

Ze vertrok naar Sandraria met haar hofdames Rose en Caroline. Na een korte vlucht landde ze op de luchthaven, vanwaar ze was vertrokken op haar trouwdag. Er stond een menigte op haar te wachten en ze juichten toen ze uit het vliegtuig kwam.

Ze zwaaide naar de burgers van Sandraria, deelde handtekeningen uit en gaf handjes aan de kinderen. Iedereen keek vol bewondering naar de prachtige vrouw, die een paar maanden eerder was vertrokken en nu terugkwam voor een nog onbekende reden.

Aangekomen in het kasteel werd ze onmiddellijk naar de troonzaal geleid, waar ze haar ouders kon begroeten. De officiële begroetingen waren stijf en werden op de voet gevolgd met camera's.

Nadat de publieke verplichtingen waren volbracht, kon ze haar ouders in privé omhelzen.

Haar moeder hield haar oudste dochter in haar armen en zei: "Ik heb je gemist."

Met een verstikte stem zei Annastasia: "Ik jou ook moeder."

Haar vader lachte en zei: "Straks stik je haar nog Catharina. Laat mij mijn dochter ook eens omhelzen."

Koningin Catharina liet Annastasia los en keek met tranen in haar ogen hoe haar man en haar dochter elkaar omhelsden.

Na een paar minuten te hebben bijgepraat, moest haar vader verder werken. Annastasia nam afscheid van hem en liep met haar moeder naar haar gastvertrekken.

Annastasia liep rond in de kamer die niet de hare was en voelde een steek van heimwee naar haar oude kamer. Het was raar om in een vertrouwde omgeving, maar onbekende kamer te zijn. Haar vertrekken waren niet meer de hare.

Net toen Annastasia zich had geïnstalleerd in de kamer, kwam er een wervelwind van krullend haar binnengestormd. Ze kon nog net haar armen opendoen toen Gabriella ze kwam binnengelopen. Annastasia hoorde Gabriella haar aanstekelijke lach en kon haar mond niet tegenhouden. De eerste oprechte glimlach van de dag kwam doorgebroken en ze omhelsde haar beste vriendin.

"Oh wat heb ik je toch gemist," fluisterde Annastasia in Gabriella haar krullen.

Gabrielle lachte en keek naar Annastasia. Ze kneep haar ogen toe en zei: "Wat is er gebeurd?"

Annastasia trok zich uit de omhelzing en zei met een geknepen stem: "Helemaal niets. Waarom zou je dat denken?"

"Omdat die twinkel uit je ogen weg is," zei Gabriella zachtjes. Ze nam Annastasia haar hand vast en kneep er bemoedigend in.

Dit was voor Anna teveel en de tranen begonnen te vloeien. "Hij haat me," snikte ze.

Gabriella trok haar weer in een knuffel en streelde over haar rug. "Rustig maar. Twee maanden geleden was hij nog zot van je. Hoe kan dat zo snel zijn omgeslagen?" Toen Anna nog harder begon te snikken, zweeg Gabriella en bleef haar vriendin troosten tot de tranen stopte.

Anna keek met natte ogen naar Gabriella en zei: "Ik heb Darius gekust."

Gabriella haar mond viel op en ze kon niets zeggen.

Anna hikte en met een klein lachje zei ze: "Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik je echt sprakeloos zie."

Gabriella brak uit haar trans en vroeg: "Wie is Darius? Waarom heb je het gedaan? Ik dacht dat je echt van hem hield."

"Dat doe ik ook," zei Anna en ze hier haar armen de lucht in. "Het is allemaal één groot misverstand. Darius had het in zijn hoofd gestoken dat hij van me hield en ik wou hem het tegendeel bewijzen..."

"Door hem te kussen?!" riep Gabriella uit.

"Ja," zei Anna en ze sloeg haar armen overeen. "Dat was de enige manier om het aan zijn verstand te brengen dat er niets tussen ons is. Ik heb geen spijt van de kus. Ik heb er spijt van dat Bart het heeft gezien en me de kans niet gaf om het uit te leggen."

"Wie is die Darius eigenlijk?" vroeg Gabriella wat milder.

Anna kneep haar ogen toe en zei: "Hij is Bart zijn halfbroer."

Toen er geen reactie kwam, deed ze haar ogen op en ze zag Gabriella haar met open mond aan kijken. "Half... Halfbroer?" stamelde ze.

Anna knikte. De twee vrouwen zetten zich in de zetels tegenover elkaar en Anna legde de situatie aan het hof van Evarium uit.

Gabriella luisterde verbaasd en kwam geen enkele keer tussen. Toen Anna geëindigd was, zei ze voorzichtig: "Je kunt het Bart niet echt kwalijk nemen."

"Wat?" vroeg Anna verbaasd. "Hij liet met het niet eens uitleggen. Er is een volledig normale verklaring voor de situatie en hij gaf met niet eens de kans."

"Je moet toegeven dat het er slecht uitzag. Eerst hoort hij dat zijn halfbroer, waar hij al jaren mee in de clinch ligt, jouw gezicht heeft gezien. Dan hoort hij je zeggen, "Niet tegen Bart zeggen," en kus je hem. Ik zou ook kwaad zijn op Marcus," zei Gabriella schouderophalend.

"Ja, maar hij gaf me de kans..." begon Anna.

"Alsof je zo hard je best hebt gedaan," zei Gabrielle met een opgetrokken wenkbrauw. "Je weet net zo goed als ik dat je waarschijnlijk heel de avond hebt zitten mokken en dan deze ochtend bent vertrokken zonder hem te zien. En met de ontrouw van zowel zijn vader en moeder, heeft hij waarschijnlijk geen idee hoe een gezonde relatie eruit ziet. Het is aan jou om hem dat te leren."

Anna keek naar haar vriendin met open mond. Ze had steun en advies verwacht, niet er met de neus op worden gedrukt dat het evenzeer haar fout is, als de zijne. Ze wou haar ongelijk niet toegeven en zweeg.

Gabriella rolde met haar ogen toen Anna niet reageerde. "Het probleem negeren, gaat het niet doen oplossen."

Anna keek Gabriella kwaad aan en Gabriella keek kwaad terug. Na een minuut van stilte kon Anna haar lach niet inhouden en ze lachte beide luid totdat de tranen over hun wangen rolde.

"Oh wat heb ik je toch gemist," zei Anna en ze nam Gabriella weer in een stevige knuffel.

Weer een nieuw hoofdstuk!
Het zijn er 43 in totaal ☺️
Dus stem en reageer! Morgen waarschijnlijk weer een nieuw!
Al de vorige opdrachten zijn nog altijd van kracht en ik hoor graag wat je van mijn verhaal vindt! 😘