Closer | MYG ✓

5.8

Dün MAMA, bugün Melon derken gözlerimiz aktı. Dün sinirliydik biraz ama bugün mutluyuz. Keyifli okumalar - layin_hatunu26

Yoongi'nin Ağzından

Şiddetli öksürüğüm nefes almamı engelleyince hızla daldığım kısa uykudan uyanıp yatakta doğruldum. Göğsümde çok büyük bir ağrı vardı, öksürdükçe sanki biri orayı yumrukluyor gibiydi.

Siktiğimin hastalığı tam da vaktini bulmuştu.

Koluma dokunan bir el hissetmemle yanıma doğru döndüm, gerçekten bu kız hiç mi söz dinlemeyecekti? Anlamıyor muydu, yoksa anlıyor da beyni mi çalışmıyordu anlamıyordum.

"Soo Hee ben sana," Bir iki kere daha öksürdüm, boğazım acımıştı. "Burada yatamazsın demedim mi?"

Dudaklarını büzdü, yüzündeki endişeli ifadeye gözlerim takıldığında bir an duraksadım. Gerçekten çok inandırıcı yüz ifadelerine bürünüyordu bazen, neredeyse benim için endişelendiğini düşünecektim.

"Bağışıklığım kuvvetlidir, ayrıca ya bir şey lazım olursa gece. Baksana durup dururken boğulacak gibi öksürmeye başlıyorsun."

Gözlerimi devirerek kolumdaki elini çektim, gerçekten hasta olmak istiyor olmalıydı ama benim yüzümden hasta olmasına izin vermeyecektim.

"Çık şu odadan."

Derin bir nefes vererek gözlerini kapattı, sanırım sabır diliyordu.

Aslında benim de ondan bir farkım yoktu, hasta olmak için üstün bir çaba gösteren bakıcıma katlanmak için büyük bir efor sarf ediyordum.

"Yoongi ne var şurada yatsam?"

Hay senin inadına da asla çalışmayan o beynine de.

"Hasta olacaksın diyorum, anlamıyor musun? Hastalıktan daha çok yoruyorsun beni."

Omzunu silkti ve yataktan kalkarak ayak ucuma yürüdü, çıkıyor sanıp kısa süreliğine yaşadığım mutluluğu durması bölmüştü.

"Benim içim böyle rahat etmez."

Ciddi miydi acaba? Benimle kafa bulmaya başladığını düşünüyordum.

En son annem 15 yaşımda hasta olduğumda böyle davranmıştı, onda da sadece ölmediğim kalmıştı. Biraz abartıyordu, gerçi buraya gelmesi bile abartıydı.

Hala neden bana bakmaya geldiğini anlamıyordum.

"Aynı yatakta yatmayacağız."

Bu konuda geri adım atmayı düşünmüyordum, yarına grip olmuş Soo Heeyle uğraşamazdım. Ayrıca reglden yeterince çekmiştim, bir de gripten çekemezdim.

"Ben yerde yatarım?"

Halıya kayan gözleriyle burnumu çekerek gözlerimi tavana diktim. Tamam, geldiğine mutlu olmuştum. Hastayken yemek yapan, yardımcı olan, ilgili birinin ayrıca sevdiğinin yanında olması güzeldi ama keşke bu kadar inatçı olmasaydı.

Benden istediği şey o kadar saçmaydı ki, keşke bir an durup düşünseydi. Resmen beni de hasta et diye peşimde dolanıyordu.

Bana attığı yavru köpek bakışlarını görmemle gözlerimi devirdim. "Şöyle bakma." Elini çenesine koydu ve gözlerini kırpmaya başladı. "Çek gözlerini üzerimden." Yüzüne kocaman bir gülümseme yaydı. Gerçek bir aptal gibi görünüyordu.

Lanet olsun ki aptal olduğundan çok şirindi.

"Tamam, şöyle yapalım," Kısa bir süre düşündüm. "Salonda yatalım, bir koltukta sen bir koltukta ben. Böylece ben ölmeden müdahele edebilirsin."