ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ Ι

12. ΓΚΑΣΠΑΡ

Την Δευτέρα το πρωί τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα. Όλη την Κυριακή την πέρασα καθηλωμένη στο κρεβάτι με τους πάντες να με νταντεύουν. Τα νέα για τις έρευνες ήταν δυστυχώς ακόμη τα ίδια. Ο Έλιοτ συνέχιζε να μετακινείται και είχε βρεθεί σε μεγάλο ύψωμα, με αποτέλεσμα οι φρουροί να αδυνατούν να ανέβουν περισσότερο. Τους δώσαμε ρητές οδηγίες να μην προχωρήσουν περισσότερο. Εάν τους έκανε επίθεση σε τέτοιο υψόμετρο θα είχε το πλεονέκτημα και θα σκότωνε πολύ κόσμο. Έπρεπε να αντιμετωπιστεί σε πιο πεδινό έδαφος, όπου ίσως η μαγεία των νταμπίρ να τον εξασθενούσε κιόλας. Ωστόσο, φύλαγαν σχεδόν κάθε γωνία της Μόιρα με όπλα γεμάτα ασημένιες σφαίρες, θανατηφόρες για εκείνον και με το παραμικρό χτύπημα. Αυτό ήταν το μόνο που με άφησαν να κάνω οι φίλοι μου. Μετά με είχαν στο κρεβάτι, καθώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε καμιά βόλτα λόγω βροχής. Η Μέλανη μάλιστα είχε διπλοβάρδια, διότι έπρεπε να προσέχει και τον Κάρτερ, τον οποίο τον είχαν πάνω κάτω όπως και μένα. Ο Νέιθαν χάρηκε την διήμερη άδειά του και του υποσχέθηκα ότι θα προσπαθούσα να τον ξεκουράσω πιο συχνά. Είχε κι εκείνος ανάγκη από ξεκούραση και να βλέπει το κορίτσι του σε ένα καλύτερο μέρος από την 'καλύβα', όπου έμενε.

Το βράδυ επιστρέψαμε ο καθένας στα πόστα του : Η Μέλανη, ο Σκοτ, ο Τσέις, η Μόνι κι εγώ στους κοιτώνες μας, ο Νέιθαν στο 'θυρωρείο' του, ο Ντιμίτρι στις βάρδιες φύλαξης του παλατιού και ο Κάρτερ στα κρατικά ζητήματα με τον Σον και τον Μάικλ, στα οποία εγώ δεν μπορούσα να συμμετάσχω εκατό τοις εκατό λόγω του σχολείου.

Μετά το νοσοκομείο γυρίσαμε με τον Κάρτερ στο παλάτι χωρίς να πει λέξη κανείς. Είχαμε πει ήδη αρκετά και κυρίως αυτός. Εγώ ένιωθα αδύναμη να μιλήσω για τα συναισθήματά μου βλέποντας πόσο παράτολμος μπορούσε να γίνει. Αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο πρόβλημα. Αν μάθαινε ότι είχα σκοτώσει κάποιον δεν θα μπορούσε να με κοιτάξει ξανά στα μάτια, όπως με κοιτούσε τώρα. Θα με μισούσε. Καλύτερα λοιπόν να πληγωνόταν τώρα πιστεύοντας πως δεν τον ήθελα από το να πληγωνόμασταν κι οι δύο αν κάποτε η αλήθεια έβγαινε στο φως. Ευτυχώς ο Ντιμίτρι όταν τον ενημέρωσε για τον Νόα δεν του είχε πει για το δυσάρεστο συμβάν του προηγούμενου καλοκαιριού. Αλλά μέσα μου ήμουν απόλυτα σίγουρη πως ο Νόα θα διαφώτιζε τον Κάρτερ για την επίσημη γνωριμία μας κι όλα όσα ακολούθησαν.

Προσπάθησα το βράδυ της Κυριακής να μην τα σκέφτομαι όλα αυτά και να αφήσω τον εαυτό μου να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί. Άλλωστε σήμερα θα ερχόταν ο Γκασπάρ, ο ξάδερφός μου, από την Γαλλία και δεν ήθελα να με δει μέσα στην δυστυχία. Είχαμε να βρεθούμε αρκετό καιρό και μου είχε λείψει. Ο Γκασπάρ ήταν το πρώτο παιδί της αδερφής του πατέρα μου, της Μαρίας. Όταν έμαθα για τον Έλιοτ την ενημέρωσα αμέσως κι ο Γκασπάρ μου υποσχέθηκε πως θα ερχόταν το συντομότερο δυνατό για να βοηθήσει να τον πιάσουμε και να αποδώσουμε δικαιοσύνη για τον θάνατο του θείου μας. Μάλιστα είχε μάθει και από την μητέρα του τι ακριβώς συνέβη και θα με ενημέρωνε με περισσότερες πληροφορίες, όταν θα έφτανε στην Μόιρα.