ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ Ι

5. ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΦΟΡΕΜΑ

Πάλι ο ίδιος εφιάλτης! Ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπα το ίδιο όνειρο.

Ήμουν στο μπάνιο και είχα κλειστά τα μάτια μου, καθώς το νερό πότιζε το σώμα μου. Όμως δεν ήταν νερό, αυτό που έσταζε, αλλά αίμα. Όταν άνοιγα τα μάτια μου και το έβλεπα, άρχιζα να φωνάζω με όλη μου τη δύναμη και να βλέπω μια σκιά να πλησιάζει, αποκαλώντας με, με το μεσαίο μου όνομα, Εύα, όπως είχε συμβεί κι εκείνη την ημέρα στο σχολείο, που βρέθηκα ημίγυμνη να κυκλοφορώ στους διαδρόμους. Πάντα, πριν δω το πρόσωπο του αγνώστου αυτού προσώπου, πεταγόμουνα ιδρωμένη από τον ανάστατο ύπνο μου.

Ίσως όλο αυτό οφειλόταν στο γεγονός, ότι σταμάτησα τελευταία στιγμή τον Ντιμίτρι, πριν πει στον Μάικλ και τον Σον ποιος ήταν ο υπεύθυνος, όλων αυτών των γεγονότων. Ωστόσο δεν το είχα μετανιώσει. Πρώτον, γιατί δεν ξανασυνέβη τίποτα το ανεξήγητο και παράξενο. Δεύτερον, γιατί ακόμα και να γινόταν, ήθελα να ήμουν εγώ εκείνη που –με τη βοήθεια του Ντιμίτρι, φυσικά- θα έπιανα τον δράστη και θα έδινα ένα μάθημα στο 'μοναχικό πρίγκιπα'.

Μετά την τελευταία, αποτυχημένη προσπάθεια που έκανα για να τον πλησιάσω, όσες φορές είχαμε ειδωθεί, συζητήσαμε μόνο για τα απολύτως απαραίτητα, για το πάρτι γενεθλίων του Ντιμίτρι, που θα γινόταν απόψε. Αν πάλι τον έβλεπα τυχαία στην αυλή του παλατιού, δε λέγαμε τίποτα, όπως ακριβώς το ήθελε. Αυτή ήταν η τυπική σχέση που ζητούσε από μένα, αυτό και του έδινα!

Κοίταξα το ρολόι μου και είδα πως είχα παρακοιμηθεί. Σήμερα ήταν Σάββατο και είχα πάρει ολοήμερη άδεια, για να περάσω την υπέροχη αυτή μέρα με τον Ντιμίτρι. Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι και ετοιμάστηκα όσο το δυνατόν πιο σύντομα μπορούσα. Είχαμε δώσει ραντεβού, στην αυλή του παλατιού κι είχα πολύ δρόμο μπροστά μου. Ήδη τον είχα στήσει, πέντε λεπτά, αλλά εκείνος δεν με είχε πάρει ούτε ένα τηλέφωνο για να με ξυπνήσει. Ακόμα και την ημέρα των γενεθλίων του, έβαζε εμένα πριν από εκείνον.

Άρπαξα το δώρο του από το γραφείο μου και βγήκα έξω από τον κοιτώνα μου.

Οι διάδρομοι ήταν μισογεμάτοι, καθώς κι άλλοι μαθητές είχαν πάρει άδειες για ολόκληρο το σαββατοκύριακο, έτσι ώστε να το περνούσαν σπίτι τους.

Η παρέα μου θα έμενα μέσα εκείνο το διήμερο και θα ερχόντουσαν μόνο στο πάρτι του Ντιμίτρι, στο παλάτι. Για την ακρίβεια, γιορτή γενεθλίων, όπως το αποκαλούσε χλευαστικά ο Μάικλ. Ήταν πιο επίσημο για έναν μελλοντικό ιππότη της βασιλικής φρουράς.