ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ Ι

25. Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

«Άμα το σφίξω κι άλλο θα σου συνθλίψω τα πνευμόνια.»

Η Μέλανη δεν ήταν η μόνη που έψαχνε σαν τρελή να βρει ένα φόρεμα για την αυριανή μέρα της προκήρυξης. Όλο το πρωί του Σαββάτου δοκίμαζα μερικές τουαλέτες αλλά καμία δεν μου άρεσε. Ήθελα κάτι απλό και κομψό, ισάξιο για μια βασίλισσα. Έψαξα μάλιστα και στον πύργο του παλατιού, όπου φυλάσσονταν κτήσεις παλαιών βασιλέων και υπήρχαν ρούχα και κοσμήματα τους. Εκεί βρήκα μια τουαλέτα στο χρώμα του πάγου της βασίλισσας Ελεωνόρας, την οποία μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα τελικά να φορέσω. Η τουαλέτα αυτή ήταν σχεδιασμένη με μεσαιωνικά πρότυπα αλλά διαμορφωμένη στην εποχή της. Υπήρχε όμως η πιθανότητα να χρειαστεί αυτή την φορά να φορέσω και κορσέ. Είχα φωνάξει λοιπόν τον Κάρτερ να με βοηθήσει να δέσουμε αυτό το επώδυνο εσώρουχο.

«Δεν με νοιάζει και να σπάσουν τα κοκαλά μου», βαριανάσαινα από την πίεση. «Εγώ αυτό το φόρεμα θέλω να βάλω. Σφίγγε τώρα.»

«Αμάν αυτό το πείσμα σου», έσφιξε τα κορδόνια μία ακόμη φορά κι ένιωσα την μέση μου να συρρικνώνεται. Αγνόησα όμως την δυσφορία και τον διέτεξα να σφίξει κι άλλο.

«Συγγνώμη τι φόρεμα είναι αυτό;», εισέπνευσε λίγο γιατί είχε λαχανιάσει «για ανορεκτικούς;»

«Για πολύ λεπτές μέσες», του απάντησα.

«Η γιαγιά μου δεν είχε ποτέ λεπτή μέση», έκανε αέρα με την παλάμη του. «Το δοκίμασες χωρίς κορσέ;»

«Όχι.»

«Και τι με πιλατεύεις τόσην ώρα άδικα;», γκρίνιαξε.

«Θέλω να είμαι προετοιμασμένη για όλα», πήρα μια βαθιά ανάσα. «Σφίξε τώρα να τελειώνουμε.»

Κατέπνιξε ένα ακόμη παράπονο κι έσφιξε αυτή την φορά με όλη του την δύναμη. Εγώ όμως δεν την περίμενα τόση δύναμη και παραπάτησα ρίχνοντάς μας μπροστά. Ευτυχώς έπεσα στο κρεβάτι και δεν έσπασα τα μούτρα μου. Ο Κάρτερ ανασηκώθηκε αμέσως και πριν προλάβω να κουνηθώ κι εγώ ο Σκοτ μπήκε μέσα στο δωμάτιό μου. Μας κοίταξε λίγο εμβρόντητος καθώς ο Κάρτερ ήταν από πίσω μου όρθιος κι εγώ μπροστά σκυμμένη, οπότε δεν ήμασταν και στην πλέον κατάλληλη στάση.

«Θα περάσω αργότερα», αποκρίθηκε κι έφυγε ήρεμος.

«Δεν αντέχω άλλο», ο Κάρτερ απομακρύνθηκε κι εγώ μπόρεσα να σηκωθώ.

«Πού πας;», τον είδα να κατευθύνεται προς την πόρτα.

«Πρέπει να βρω κι εγώ να βάλω κάτι αύριο και μετά έχω να κάνω τις εξετάσεις μου», απάντησε.