Çocuğum Değerli

Çocuğum Değerli (12-18)

Bu dönem herkesin bildiği gibi ergenlik dönemidir.Erikson bu dönemi Kimlik Kazanmaya Karşı -Rol Karmaşası dönemi olarak atlamdırmaktadır.Çocuk gelişimi açısından açısından son derece dikkat edilmesi gereken bir dönemdir.Anne babanın yanlış tutumu çocuğun aileden evden uzaklaşmasına hatta bazı durumlarda evden kaçmasına kadar gidebilir.Bu dönemde anne babanın en çok dikkat etmesi gereken şey çocuğunun ayrı bir birey olduğu ve bir çok konuda Anne babadan farklı düşünebileceği ve farklı davranabileceğidir.Anne -baba bunları büyük bir sorun haline getirip çocuk üzerinde baskı kurarak, kendi düşünce ve davranışlarına göre çocuğun davranmasını isterse burada büyük çatışmalar doğar.İşte asıl büyük problem budur.Eğer bu çatışmalar sürüp giderse aile için daha büyük problemler kapıda demektir.Çünkü anne baba, çocuğun kendisi olmasına fırsat vermemektedir.Senin duyguların, düşüncelerin ve isteklerin önemli değil, sen bizim çocuğumuzsun, bizim parçamizssin bizden farklı düşünemezsin, biz nasıl istiyorsak sende öyle düşünmeli ve davranmalisin, senin için herzaman doğru olanı biz biliriz ve doğru olana biz karar veririz, sen bizim aldığımız kararlara uymak zorundasın, bizim belirlediğimiz kurallara uymak zorundasın demektedir.Bu şekilde bir yaklaşım çocuğu sıkar ve boğar. Çocuk ailenin elinden sabun gibi kayar gider.

Şöyle bir düşünün evinizde her konuda karar verici eşiniz, her şeyi ben yöneteceğim,her şeye ben karar vereceğim diyor.Mutfakta bardakları yerleştireceğiniz yere kadar karışıyor.Alacağınız elbiseye, alacağınız ayakkabıya kadar ben karar vereceğim diyor.Tüm aileyi ilgilendiren kararları size sormadan, sizinle konuşmadan tek başına alıyor. Böyle bir evde ne kadar katlanabilirsiniz?Böyle bir evde size değer,önem veriliyor mudur? Cevabınız muhtemelen hayır olacaktır.Böyle bir evde yaşamak sizin için işkenceye dönüşecektir.
En sonunda patlayacak yeter artık burada ben de yaşıyorum, benimde duygularım,düşüncelerim var.Sevdigim, sevmediğim,beğendiğim, beğenmediğim şeyler var.Beni yok sayamazsın diyeceksiniz. Çocuk içinde durum farklı değildir.Size nasıl davranılmasını istiyorsanız çocuğunuza da öyle davranınız.

Bir öğretmen arkadaşımın anlattığı öyküyü onun ağızından yazıyorum.

"Ben imamhatip mezunuyum.İmamhatipten sonra İlahiyat fakultesini bitirdim.Daha sonrada imam hatipte öğretmenlik yapmaya başladım.Çocuklarımın da imam hatip okumsanı benim gibi ilahiyat fakultesini bitirimesini çok istiyordum.Bunun için çocuklarımı imam hatibe verdim.Büyük oğlum imam hatip lisesinde okurken fen bilimlerinde çok başarılıydı ve mühendislik okumak istiyordu.Ancak ben imam hatipten sonra ilahiyat fakültesi okuması konusunda ısrarcı oldum.Bunun için onu çok zorladım.Sonunda benim baskına dayanamayarak ilahiyat fakultesini istemeyerek tercih etti ve kazandı.Okula başladıktan sonra bile ayrılmak istediğini, yeniden sınavlara girip mühendislik okumak istediğini söyledi.Ancak buna izin vermedim.İlahiyat fakultesini bitirdi ve Imam hatip lisesine meslek dersleri öğretmeni olarak atandı.Fakat içindeki mühendis olma istegi hala bitmiş değildi. Öğretmen olduktan sonra yeniden üniversite sınavlarına girerek mühendislik fakultesini kazandı.Bir yandan öğretmenlik yaptı.Bir yandan da okudu.Mühendislik fakültesini bitirir bitirmez öğretmenliği bıraktı.Su anda harita mühendisi olarak çalışıyor.Meğer ben oğlumun kendisi olmasına fırsat vermeyerek farkına bile varmadan çocukluğunu ve gençliğini çalmışım.Keşke oğluma baskı yapmasaydım.Onun ilgi ve isteklerine saygı duysaydım."
Bir çok konuda olduğu gibi egitimle ilgili yapılan hatalarda da "Keşke" ne yazık ki hiçbir işe yaramıyor.

Bu dönem yukarıda da bahsettiğim gibi Kimlik kazanmaya karşı rol karmaşası dönemidir.Bu nedenle ergen kendi kimliğini kazanma çabası içindedir.Buna yönelik girişimlerde ve davranışlarda bulunur.Birgün saçını ümit DAVALA gibi kestirir.Birgün saçını horoz kepezi yapar.Birgün Barış MANÇO gibi uzatır. Bir gün Arda TURAN gibi sakal uzatır.Birgün topsakal bırakır.Kız ergen ise Hadise gibi giyinir yada örnek aldığı başka bir sanatçı gibi saçlarını yaptırır.Bunlar normal gelişimin bir parçasıdır.Çocuk arayış içindedir.Aradığı ise kendi kimliğidir.Çocukların bu tür davranışlarına ailenin aşırı müdahalede bulunması doğru değildir.Ergen bütün bunların sonunda kendi kimliğini bulacaktır.Ancak yukarıda yazdığım gibi ailenin baskısı kendi kimliğini bulmasına zarar verir.Bunun sonucunda genç kimlik bocalaması yaşar.Bu dönemde Çocuk KİMLİK arayışı içinde olduğu için farklı denemeler yapmasına engel olunmamalıdır.Örneğin baba çocuğun saç trasina kadar müdahale etmemelidir.