Çocuğum Değerli

Çocukla Iletişim

Bir çok Anne ve baba çocuklarına öğüt vererek doğru davranışları kazandırabileceplerini zannetmektedir.Oysa öğüt vermek bir iletişim engelidir.Çünkü öğüt verme sürecinde anne ya da baba konuşur çocuk dinler.Çocuğun duyguları ve düşünceleri önemsemez,çocuğa konuşma hakkı pek tanınmaz.Eğer çocuk bu süreçte konuşur anne babanın verdiği ögüte karşı çıkarsa öğüt verme işi bir çatışmaya dönüşür.Eğitimdeki amacımız çocuklarımıza güzel davranışlar kazandırmak olduğuna göre öğüt vermek yerine güzel davranislarinizla çocuğunuza örnek olun.

Okulda arkadaşlarına küfür eden bir oğrencimizin evine ziyarete gittiğimizde baba "hocam bu çocuğa çok öğüt nasihat verdim ama hiçbir işe yaramadı, bu çocuk bir sorun var ama ne yapayim bu böyle?" diyordu.Bu sözleri söyleyen babaya,çocuk bu küfürleri nereden öğrenmiş olabilir diye sorudugumda, baba, ilk önce "eve gelen misafirlerden öğreniyor." dedi. Babaya eğer sizde küfür yoksa bu davranışın yanlışlığına çocuğu ikna etmenin kolay olacağını ancak sizde de küfür varsa bu
davranışın yanlışlığı konusunda ne kadar nasihat etseniz de işe yaramayacağını söyledim. Ben böyle söyleyince baba "hocam ne yalan soyleyeyim,benim işim çok stresli bundan dolayı arada sırada da olsa ben de küfür ediyorum." dedi.Babaya "siz küfür ederken, çocuğa küfretmenin yanlış olduğunu ne kadar anlatmaya çalissanizda anlamayacak çocuğunuz sizin soylediğinize değil yaptiğiniza bakacak,onu örnek alacak ve ona göre davranacatir dedim.Durum da zaten bunun boyle olduğunu ispatliyordu.Okulöncesi ogretmenimizle birlikte bu konudaki tavsiylerimizi babaya anlatmaya çalışmış olsakta baba bizi anlamak istemiyor gibiydi.Söylediklerimizi doğruluğunu kabul etmiş olsa da bu konuda gerekli özeni gösteremeyeceğini belli ediyordu.

Bazı anne babalarda çocukların olumlu davranışlarını hiç gormezken, en ufak bir hata ya da yanlışlarını ise hemen görerek çocukları eleştirip suçlama yolunu seçebilmektir.Bu eleştiriler ve suçlamalar bazen o kadar ağır olabilmekte ki anneyele-çocuk ya da babayla-çocuk arasında ciddi iletişim sıkıntılarına neden olabilmektedir.

Genç kız son dersi boş olduğu için o gün dershaneden erken çıkmıştı.Arkadaşıyla birlikte yürüyerek eve gelecekti.Babası ise her zamanki aldığı saatte kızını almak için arabayla dershanenin önüne gelmiş kızının çıkmasını bekliyordu.Ancak herkes çıkmasına rağmen kızı bir türlü çıkmıyordu, baba çok meraklanmiş ve kaygılanmıştı. Kızı ise bu esnada yürüyerek eve gelmişti.Anne babayı arayıp durumu anlatarak kızlarının eve geldiğini söyler.Baba kizinin kendisini beklemeyerek, dersaneden yürüyerek eve gelmesine sinirlenmişti.Öfkeyle eve gelen babanın, eve gelir gelmez kızına karşı söylediği o..., fa..., eğer gelirken yolda ölmüş olsayadin senin ölüne sahip çikmazdim gibi bin bir turlu hakaret ve küfür içeren sözler genç kızın adeta yüreğini parçalanmıştı.Genç kız babasının tüm sözleri karşısında kafasını kaldiramiyor.Büyük bir yıkım yaşıyordu.Bu evde buna benzer durumların sık sık yaşandığını düşünün ve kendinizi bu genç kızın yerine koyun ne yaparsınız.Böyle bir babaya karşı sevginiz, sayginiz kalır mi? Böyle bir babayla sıkıntılarınızı,sorunlarınızı paylaşabilir misiniz?Hayır dediğinizi duyar gibiyim.Böyle bir baba kızına değer veriyor mudur? Değer veriyor olsa bile kızında böyle bir duygu,düşünce uyandirabilir mi?
Cevap yine hayır değil mi? Bu genç kız sevgiyi dışarda arayacak, kendisine göre sevilmediği değer verilmediği bu evden bir an önce kurtulmak isteyecek.Bu ise genç kızın ciddi hatalar yapmasına neden olacaktır.Bu hatalardan bazen geri dönüş olamamakta, geri dönüş olsa bile hem genç kız hem de aile ciddi bedeller ödemek zorunda kalabilmektedir.Bu durumda da baba gerçek suçlu kendisi olduğunu farketmeyerek, kabullenmeyerek kızı suçlamaya devam edecektir.Bu, benim sahit olduğum bir örnek ancak toplumumuzda bu ve benzeri örnekler azımsanmayacak derecede yaşanmaktadır.Ne yazık ki Çocuklarımızın mutlu geleceği onu en çok sevmesi ve değer vermesi gereken kişiler anne ya da babası tarafından çalınmaktadır.