Emanet Sevda ♣️

7.bölüm

Asmin kucağında bebek, gözünde yaşlar ile Dicle'nin peşinden ağlayarak ambulansa doğru yürüdü.

"O da giderse kimseyi sevemem artık korkarım kaybedeceğim diye Allah'ım nolur yaşatma bu acıyı bana " diye konuşarak ağladı dualar etti.

Ambulans görevlilerinden biri ,bebeği kucağından alınca kollarının bomboş kaldığını hissetti.
Bir kaç dakika içinde alışmıştı küçücük bebeğin varlığa mucizesine.
Gözyaşlarını silerek kollarından koparılan bebeğe veda ederken gülümsemeye çalıştı.
Onun için tek duası kendi kaderini yaşamamasıydı.

Herkes Dicle ve bebeğin peşine düştüğü için kimse Asmin'e bakmıyor Berat da ,rahatça izliyordu.

Kızın ağlayarak söylediklerini duyduktan sonra yanına gitmek kollarına alıp sımsıkı sarılmak istedi.
" Herkes gitse ben gitmem seni bırakmam küçüğüm " demek istedi.

Asmin'in ona bakışları ile kendi de bu düşüncelerine şaşırıp kendisine bakan kıza bakakaldı.

Saçlarını karıştırdı arkasını dönüp ondan ve hisettiği duygulardan kaçmaya çalıştı.
" Neden bu kıza bu kadar hızlı çekiliyorum . Ne oluyor bana ,bu kıza emanet sadece emanet hemde kardeşimin emaneti "diyerek sinirlendi.

Asmin ,bakışlarını kendisinden kaçıran Berat'ı unutmaya çalıştı.
Dicle'nin kanını bulaştığı elbiseyi değiştirmek için koşarak eve girdi.

Aşağı indiğinde hangi arabaya bineceğim ben diye etrafa bakarken Berat kolundan tuttu.

Bir an sanki zaman durdu iki kalp bir birine ilk kez bu kadar yakındı ve ritimleri değişti .

İkisi de şuan bulundukları zor şartlara rağmen bu hissi ilk kez yaşıyolardı ve bitsin istemediler.

Adını bilmedikleri bu hissin içlerini ısıtan sıcaklığına tutundular.

Berat'ın parmakları Dicle'nin doğum esnasında tırnaklarını geçirdiği kolunu tutunca Asmin acı ile inledi.

Berat kızın kolunda ki tırnak izlerine baktı .
Deli miydi bu kız nasıl yaptırmıştı bunu kendisine .

Berat donmus kalmış Asmin'e kızmamak için bekliyordu.

Asmin ise bu etrafını saran duygudan kurtulmak için Berat'ı arkasında bırakıp arabaya bindi.

Berat da arabaya bindi.
"Niye arkaya bindin? "
Diye sorunca sıçradı Asmin .

"Mine abla biner diye düşündüm "

Yenge dememişti . Berat kıza tek kaşı hava da baktı .
"Bukız ne yapmaya çalışıyor ? Allah'ım kafayı yiyeceğim al şu kızın kokusunu içimden sil görüntüsünü zihnimden !"diye inledi .

"Herkes gitti geç kaldık ." Diye söylenen Asmin'e kapıyı açtı.

"Mine ,gelmeyecek sen öne geç hadi! "dediği sıra da yatılı okuldan dönen Bora yanlarına geldi.

"Burası boşmuş Mine yengem söyledi"

deyip Berat'ın açtığı kapıdan arabaya bindi.

Mine uzaktan kocası ve o kızı izledi .

Bir tuhaflık vardı hissediyor ama adını koyamıyordu.
En iyisi o ikisini pek yanlız bırakmamak diye düşündü.

Bora arkasına dönüp ,

"Nasılsın abla ? " dedi.
"İyi değilim Bora ,Dicle abla o çok kan kaybetti ,çok canı yandı. "

"İyi olacak abla siz yine bir olup beni deli edeceksiniz .Çatıya çekirdekden kule dikeceksiniz" deyince Asmin gözyaşlarını silip hafif tebessüm etti.
"İnşallah "dedi.