Emanet Sevda ♣️

30.Bölum

Bölüm yazasım geldi 💃
Saat sabah 2:30 ilham perisi bu saatte dürttüyse demek 😅
Beğenen okuyan ve desteğini esirgemeyen herkese gelsin🌼

İyi okumalar

Berat ,bir yandan araba kullanıyor bir yandan da göz ucuyla karısına bakıyordu.
Bugün Mine ile görüşme ayarlayacak boşanma için anlaşmaya çalışacaktı .
Kurtulmak için tüm servetini bile vermeye razıydı yeter ki bu kabus bitsin , güzel bir hayata adımlar atalım diye düşündü.

Asmin'in ,birden oluşan hüzünlü haline anlam veremesede kıyamadı .
Bugünü ona ayırmak ,Her zaman her koşulda yanında olduğunu hissetmesini istedi.

Karısının yüzünü güldürmek için elinden geleni yaptı.
Dün onunla atışan, kıskançlık tripleri atan ama mutlu olan gülen karısı Asmin'i geri getirecekti.
Cama kafasını yaslayıp dalgın olan Asmin'in uzanıp elini öptü.
Kızın elini bırakmadı bir süre sımsıkı tuttu.

Asmin ,beklemediği bir anda elinde hissettiği dudaklarla üşüdü sonra parmaklarını saran parmakların sıcaklığı ile içinin ısındığını hissetti.
Yine de yüzünde oluşan saşkın ifadeye engel olamadı bir eline bir kocasına baktı .
Berat'ın ,göz kırpması bakışların da gördüğü şevkate içten gülümsemesi ile cevap verdi .

Karısının yüzündeki küçücük bir tebessüm bile Berat için önemliydi .
Hala düşünüyordu nasıl sevdim ne zaman sevdim ?
İnsan birini bu kadar sever mi ?
Asmin'den önce ki hayatınıda , ondan önce ki Berat'ı da hatırlamıyordu.
Kendini artık eksik bir adam gibi hissetmiyordu.
Sigarayı bırakmış ,içkiyi en son ne zaman içtiğini hatırlamaya çalıştı bulamadı .
Berat'ın yaralarını saran kendisinin bile tanımadığı bu adamı ortaya çıkaran ilacı derdinin devasıydı.
Kafasında kurduğu düşüncelerden sıyrılıp karısının yumuşacık küçük eline bir öpücük daha kondurdu.
Sanki gizli bir şey söylüyor gibi fısıltı ile konuştu .
"Asmin "
"Efendim "
"Seni Seviyorum "dedi.

Asmin duyduğu iki kelime ile öyle mutlu oldu ki gözünden akan bir damla yaşı silip "Ben daha çok seviyorum " deyip yanağından öptü .
"Zor bulduk birbirimizi ,aşkı , mutluluğu kolay kaybetmeyelim .Tamam mı güzelim ?"
Sadece başını salladı konuşursa sesi titreyip ,ağlayacaktı bu yüzden sustu.

Araba durup da geldikleri yeri görünce kocaman açıldı gözleri, yeniden dolu dolu oldu.
Bir yandan gülüyor bir yandan gözyaşlarını siliyordu .
Kendini serbest bıraktı gözyaşlarının  akmasına izin verdi .

Sımsıkı sarıldı sevdiği adama ilk kez şanslı hissetti .
Neler yaşamıştı kocasını bulacağını bilse hiç ağlayıp üzülmezdi. Derin bir nefes alıp içinden ,
'Allah'ım bu adamı önce hayatıma sonra kalbine nasip ettin.
Nolur ömrüme de nasip et 'diye dua etti.
Bir süre sarılıp ağladı ,sığındı Berat'ın güven veren kollarına sakinleştiren kalbinin sesine .

Kendini toparlayınca ömrünü geçirmek istediği omuzdan başını kaldırıp ışıl ışıl gözlerle bakt.
"Berat sen nereden ?"
Durmayan gözyaşlarını silerek ağlamaktan kızaran burnunu çeke çeke konuştu.

"Hayalimdi benim çok isterdim .Yengem okulla göndermedi diye çok ağlamıştım .Fidan söyledi değil mi ?"

Her şeyi yarım yaşamış karısının alnına uzun bir öpücük bıraktı .

"Evet ,Fidan söyledi ,hadi içeri girelim." deyip elini Asmin 'e uzattı .
"Her şeyi binemeyiz ama gülerler değil mi bize ?"
"Bineriz niye binmeyelim ."
"Atlı karıncaya binemeyiz ki ."
"Sen binersin ben sana bakarım olmaz mı ?"
"Olur mu izin verirler mi bana ?"
"Verirler güzelim verirler."
"Çok mutluyum çok ...iyi ki geldik buraya , hala inanamıyorum."