Emanet Sevda ♣️

24.Bölüm

İyi okumalar 🌼

İlk kez İstanbul da kalabalık bir aile gibi hissetti.
Masada ki gülerek kahvaltı yapan kadınlara baktı .
Karısı ne güzel gülüyordu .
O gülünce sanki dünya aydınlanıyordu.
Şükürler olsun ömrüme bu kızı zorla da olsa nasip ettiğin için yarabbim deyip kahvaltısını yaptı .ç
Fidan ,Ayşe hanıma çocukken yaptıklarını anlatıyor .
Asmin doğrusunu anlatınca sofra da kahkaha sesleri yükseliyordu.

Mine ,ise intikam için en güzel elbisesini giyindi.

Kırmızı elbisesinin önünü bağlayıp ayağına siyah topuklu ayakkabılarını geçirdi.
En son makyajını da yaparak aynadaki yansımasına gururla baktı.

"
Hadi şimdi biraz can yakalım !"
deyip yavaş yavaş merdivenlerden indi.
Neşe ile kahvaltı yapan mutlu aileyeye doğru adımlar atmaya başladı .

Bakışlarını Asmin'e dikti .
Yıllarca Berat ondan gitmesin diye uğraşırken bu kızın gelişi korkularını gerçeğe dönüştürmüştü.
Ama mutlu olmalarına izin vermeyecekti ben nefes alamıyorsam size de aldırmam diyerek masaya yaklaşıp beyaz örtüyü bir ucundan çekti .
Herkes şok olmuş bir şekilde kadına bakakaldı .
Asmin korkudan ağlayan kızı Hasret'i kucağına alıp  sofradan hızla kalktı .
"Geçti birtanem , buradayım, Ağlama güzel kızım" .

Berat, akşamdan beri Mine'den bir hamle bekliyordu .
Bu yaptıklarına hiç şaşırmadı.

Tek isteği keşke keşke ben söyleyebilseydim Asmin'e çocuğumun olmadığını diye iç çekti ama söyleyememişti.

Bu sebepten sevdiğinin gözlerinde hüzün ya da acıma hissi görmek istemiyordu .

"Buraya kadar Berat!" deyip derin bir nefes aldı.

İşte şimdi ertelediği sorunlar,en zehirli olanın dilene silah olmuş sevdiğine çevrilmişti.

"Vay vay güzel aile keyfiniz kaçtı değil mi ? "
Berat yanına yaklaşıp "Mine çalışma odasında konuşalım ."
"Ah olur mu kocacım yeni karın da ayy o senin kardeşinin karısıydı değil mi ama ? İşte benim kafam arada gidip geliyor kusura bakma kumacım ya !

"Mine yeter odada konuşalım dedim. "
"Seninle değil Asmin ile konuşacağım. Biz seninle konuşmamız gerekenleri gece konuştuk ve bitti !  "

Asmin , kocasının çaresizliğine içi ezilerek baktı.

Ne bunca sene bu kadına katlandı ,neden ondan çekiniyor diye düşündü.

"Konuş hadi seni dinliyorum ."diyerek Mine'nin gözlerinin içine baktı.

"Hadi saç zehirini ! Hep yaptığın gibi söyle aynı sözleri hadi !
Ah neydi senin plakta ki ezberin söylesene !
Baran'ın yatağından ,Berat'ın yatağına transfer olmak ! Ama sen geldiğim günden beri aynı şeyleri söylüyorsun acıtmıyor artık inan .Biz geçmişi arkamızda bıraktık acılarımıza ,yaralarımıza rağmen sevdik birbirimizi .Sen şimdi bana ne dersen de değişmeyecek anlıyor musun ? Senin anlattıkların artık duvar öremeyecek ,ayıramayacak bizi"deyip kocasına baktı .
"Biz kocaman bir aile olacağız anlıyor musun ?"

"Ne kadar eminsin küçük kız sen " deyip gülmeye başladı .
"Kocan sana hiç bir zaman çocuk veremeyecek bunu biliyor musun peki ? Hiç bir zaman şu bahçe de çocuklar koşamayacak! Bu sofra da sizin çocuklarınız oturamayacak . Bir süre sonra sana dokunmayacak , koynuna almayacak çünkü kendini eksik hisseden kısır bir adam senin çok sevdiğin kocan ! "

Berat , başını yere eğip arkasını döndü .
Yıkılmış , pes etmiş bir şekilde yürümeye başladı .
Arkasına bile bakmadan kendini bahçeye zar zor attı.