Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

43

43.

Riffi - Mani

-

Ouiam perspectief:

Vaag, ergens ver hoor ik stemmen. Mijn ogen probeer ik te openen, maar het lukt maar half. Het licht is te vel.

"Zina!"

Naoufal' stem laat mij schrikken. Door de schrik, zijn mijn ogen half open. Mijn bed zakt in, en niet veel later voel ik iets nats over mijn gezicht gaan waardoor ik mijn ogen alweer sluit. Ieuw. Honderd procent Zina' spug.

Als alles bijna alweer aan mijn gezicht is geplakt open in mijn ogen. Wanneer alles dan scherp is, zie ik -zoals ik al dacht en voelde, Zina op mijn bed. Chams en Naoufal zijn er ook.

Zina' spug plakt aan mijn gezicht waardoor ik Naoufal' aandacht probeer te trekken. Het gebeurt niet, maar Chams heeft zijn aandacht wel op mij. Wanneer hij mijn blik vangt, vormt er meteen een lach rondom zijn lippen. Ik probeer terug te glimlachen, maar het lukt naar half. Als het dan  is gelukt, is hij alweer opgestaan. "Ik begrijp het, ik ga even wat halen."

Met die woorden loopt hij naar de douche, in deze kamer. Mijn blik glijd naar Naoufal. Doordat hij al keek, vang ik zijn blik. Emotieloos, is wat ik nu van hem kan aflezen. Deze man. Serieus.

Zuchtend draai ik me dan alweer om naar Zina, die duidelijk al de hele tijd mijn aandacht vraagt. Als zij ziet dat ik mijn aandacht op haar heb, begint ze hevig adem te halen. Iets wat honden doen als ze enthousiast zijn, denk ik. Ik weet het niet, maar mijn gevoel die ik altijd bij honden -en eerst ook bij haar had, is voor haar verdwenen. Een glimlach siert mijn mond, bij het zien hoe Zina naast mij komt liggen.

Automatisch gaan mijn handen naar haar hoofdje, vervolgens naar haar nek, waar ik even blijf aaien. Dit is ook meteen het eerste keer, en het voelt fijn, iets wat Zina duidelijk ook vind. Haar ogen zijn gesloten.

Bij het horen, dat de badkamer deur alweer open gaat verwijder ik mijn handen. Mijn blik glijd naar Chams, maar voordat ik kan zien wat hij heeft gepakt, is Zina al half op mij gesprongen. De ene lik volgt de ander, en terwijl ik bijna geen adem meer kan halen, doordat ik maar niet kan stoppen met lachen, is te zien aan haar dat zij het duidelijk ook leuk vind. Op allerlei manieren probeer ik het te stoppen, maar na enkele stomme bewegingen komt er niks anders. Ik kan niet stoppen met lachen, waardoor er geen enkel woord mijn mond kan verlaten. Na nog zeker drie andere likken is is zo te zien klaar, ze laat zichzelf weer vallen naast mij. Terwijl ik op adem probeer te komen, valt mijn blik automatisch op Naoufal. De lach die zijn lippen vormde, verdwijnt meteen. Voordat ik daarop kan reageren is Chams mij al voor."Ik denk dat mijn doekjes niet meer gaan helpen-

Zijn lach is te horen in zijn stem, waardoor ik mij automatisch beter voel.

- volgensmij is het beter als je nu eerst gaat douchen"

Ik knik, en terwijl ik knik, valt mijn blik op de tas dat Naoufal al de hele tijd naast zijn stoel heeft. Daar moeten mijn kleren in zitten. Doordat hij op zijn telefoon zit, besluit ik te wachten. Na enkele secondes valt zijn blik, snel naar mij. Zijn blik, en alles is veranderd. Bij het zien dat hij zijn blik niet afwend -iets wat hij normaal gesproken wel altijd doet, voel ik mijn hart sneller kloppen. Er is iets over mij gezegd. Honderd procent. Ik WL vragen wat, maar ik durf het niet, en ik krijg niet eens de tijd om mezelf over te halen om het wel te doen. Zijn stoel schuift hij hard naar achter.

"Er is een probleem. Ik ga het regelen. Let op Zina, en zorg ervoor dat Ouiam thuis komt"

Met deze woorden loopt, nee stormt hij bijna de kamer uit. De woorden dringen mij binnen. Zorg ervoor dat Ouiam thuis komt. Ook al zijn deze woorden snel uitgesproken doen ze mij veel. Niet in zulke gedachten, maar gewoon. Thuis, ik. Ik weet het niet. Ik weet ook niet wat hij bedoelt met thuis. Mijn thuis, of de zijne. Zijn thuis is niet de mijne. Toch?

Oké, ik zit hier nu echt zielig te denken over hem. Snel sla ik de deken van mezelf af waarna Chams al meteen naast mij staat. "Ik help je wel"

Dankbaar neem ik zijn hand, en als ik dan alweer op mijn benen sta, merk ik dat hij lang is. Iets wat mij wel eerder is opgevallen, maar dit is echt te lang. Een glimlach siert mijn mond, als ik zijn blik vang. "Dankjewel"

Mijn stem klinkt half schor, en ik besef dat dit mijn eerste woorden zijn, nadat ik echt wakker ben. "Geen probleem" is zijn antwoord.

Als we in de badkamer staan, legt Chams de tas -die ik niet had gezien, op het wasbak. "Ik wacht binnen, roep als je iets nodig hebt".

Ik knik en bedank hem nogmaals waarna hij de badkamer uitloopt. Oké, Chams mag wel een voorbeeld aan hem nemen. Ondanks ik het wel half gewend ben, blijft het soms nogal irritant.

Langzaam ontleed ik mezelf van mijn kleding, waarna ik dan de douche in stap. Er is mij verteld dat het niet een hele hevige operatie is geweest. Ik mag en kan dus gewoon douchen. Het water is warm, iets wat ik echt nodig heb. Mijn ogen sluiten zich automatisch.

Als ik het handdoek om mijn lichaam heen heb geslagen, graai ik in de tas dat Naoufal mee heeft gebracht. Een shirt, met een broek dat er helemaal niet bij past. Verder is er niks. Ergens ben ik daar wel opgelucht over. Hij heeft dus niet tussen mijn onderbroeken gekeken.

Ik trek dus mijn oude BH en onderbroek aan, vervolgd door het shirt en broek. Mijn broek gaat weer moeilijk. Als ik mijn haar dan ook in een knot heb gedaan, voel ik mezelf veel beter dan eerst. Ik ben klaar.

"Je bent klaar" zijn de woorden van Chams, meteen wanneer ik de badkamer uit ben. Ik knik "ja"

"Oké, Naoufal heeft net gezegd dat ik je meteen naar huis moet brengen"

-

Eigenlijk zou verhaal deel 44 meteen volgen, maar ik kom er niet uit.

Eigenlijk zou ik vandaag ook niks plaatsen, maar we staan in de #7, dus dacht ik dat ik wel iets moest plaatsen. Dus, dank jullie wel!

Ik heb eigenlijk (weer) zo mijn ideeën, maar zoals bij dit en verhaal deel 44 kom ik er echt moeilijk uit. Ik weet dat dit deel echt slecht is, en alles nogal een Rwina is, dus daarvoor ook even een sorry. Ik voel me nog steeds super slecht, en dan nog het idee, dat ik mijn ideeën niet kan uitten. Lmohiem, ik zit mezelf hierzo te stressen. Dit is iets voor mij, en niet voor jullie. Idk why ik het deel en ik why ik dit typ.

Nogmaals, Thanks!!!

Xx