Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

58

58.

-

Ouiam perspectief:

"Stop" ontbreekt ik haar als ik merk dat als ze verder gaat honderd procent zeker in details gaat. Ik hoor haar lach "Sorry, maar ik moet het zelf echt beseffen. We zijn niet eens zo lang getrouwd"

Ik rol met mijn ogen bij het ontvangen van haar woorden. "Dina, mensen doen dat al op hun eerste nacht, jullie zijn al meer dan twee maanden getrouwd" Haar lacht vult alweer mijn oor. Ik zweer deze meisje heeft te veel energie. "Je hebt gelijk, maar je weet hoe wij zijn begonnen. Ik voel me helemaal in de wolken he, ik besef het gewoon niet. Ik vergeef hem echt alles. Ik meen het" Ik wil antwoorden als ik de keukendeur hoor opengaan. Ik had de deur dicht gedaan, zodat Naoufal rustig verder kon slapen, en ik zo kon praten met Dina. De slaapkamer waarin ik slaap is dicht bij die van hem, en hij had alles kunnen horen wat ik zei.

Ik breng het toestel meteen naar beneden. Met nog zijn ochtend hoofd verschijnt hij de keuken in. Ik wend mijn blik meteen af bij het zien dat hij geen shirt heeft. Sinds hij mij had gezien die avond heb ik hem proberen te ontwijken, en nu ik hier sta Pff.  "Ik wou je gesprek niet op stop zetten, maar Zina bleef doorzeuren"  Ik zie hoe hij naar de kast loop, en vervolgens de eten van Zina pakt. Zijn kijkers ontmoeten kort de mijne als hij de kast heeft gesloten. Hij uit een zwakke glimlach, en verdwijnt dan weer. De deur heeft hij achter zich gesloten.

Ik uit een diepe zucht, en als ik dan denk dat ik alweer kan praten breng ik het toetsel naar mijn oor. "Ben je er nog?" Mijn stem hoor ik gewoon trillen. Wat doet hij mij aan, serieus. Wie is hij dat hij mij dit kan aandoen. "Ja, en ik hoorde alles" Ik knik en zucht dan nog is. "Ik voel me echt kut, ik schaam me zó erg. Hij doet en deed ook alsof het niks is."

"Het is ook niks, jij maakt er alleen één groot probleem van" Op het moment dat ik wil antwoorden dat het wel een probleem is hoor ik Said' stem. Ik besluit om op te hangen als hij vraagt naar zijn autosleutels. We praten sowieso al meer dan één uur. Ik laat een bericht achter en loop dan de keuken uit.

Ik hoor water stromen. In de tijd dat Zina uit is met zijn buurvrouw neemt hij altijd een douche. Het is voor hem altijd opstaan, Zina eten geven, wachten op de buurvrouw, douche eten en dan vertrekken. Ik besluit om de woonkamer op te ruimen in de tijd dat hij in de douche zit.

Als dat allemaal gedaan is, ga ik even bij de puppy's kijken. Ze zijn groot geworden, en ik weet dat ze binnenkort weggaan. Bij het horen van de douche deur die geopend word, ga ik meteen rechtop staan. Precies op dat moment word er op de deur geklopt. Al ik ernaar toe wil lopen zie ik dan Naoufal al richting de deur is, in zijn badjas. Ik zweer het is zó schattig. Alles wat zo normaal is bij andere is bij hem te cute. Ik weet het niet, maar ik denk omdat hij niet iedereen is. Hij is zo apart, zo anders.

Naoufal voert een korte gesprek met zijn buurvrouw in het frans, waarna zij hem de lijn van Zina aangeeft. Als hij dan de deur heeft geloten verwijderd hij de touw, waarna Zina meteen enthousiast begint te springen op hem. Hij uit een lach. Meteen bij het merken dat ik ook moet lachen bij het zien van zijn lach, wend ik mijn blik af "Kom-" hoor ik hem "-dan vul ik je water weer bij"

Als ik opkijk zie ik dat ze al weg zijn. Ik pak meteen mijn kans en loop de woonkamer uit. God mag weten hoe ik er stond. Sinds dag één al, ik voel mezelf gewoon zo niet goed bij hem. Niet gelijk zo, maar ik moet echt honderd keer denken in mezelf voordat ik het doe of vraag. Dat is echt iets wat ik nooit heb gehad.
Als ik de slaapkamer inloop, doe ik de deur achter mij dicht.

Het toestel dat ik samen met Dina die dag heb gekocht, komt nu wel van pas. Het hele huis heb ik opgeruimt, na één week weer. Dat is echt het enige wat ik terug kan doen. Op het moment dat ik instagram wil openen, word de deur van de kamer geopend. Naoufal is natuurlijk het enige die het kan zijn. Zijn blik ontmoet de mijne. "Ik wil je wat vertellen"

Hij sluit de de deur achter zich, waarna hij tegen de zogenaamde make-up tafel gaat staan. Ik knik enkel, en sluit mijn telefoon zo onopvallend mogelijk."Amir heeft gister gebeld, alles is afgerond-" Amir is de advocaat van Naoufal."- ik kan je  nu, vanavond of morgen naar huis brengen. Je kan gaan, maar je mag ook blijven"

-

Sorryy, i know dat deze deel echt gewoon niks is. Ik heb nog geprobeerd om het wat beter uit te werken, maar wallou.

Ik ga vanaf maandag 2 keer per week updaten. Dit doe ik omdat ik ook school heb, en school maakt mij echt moe. Serieus sinds school is begonnen slaap ik zóveel. Dan bedoel ik dus middag als ik van school kom + avond, en dan nog word ik moe wakker voor school.

Ik ga voor zaterdag en zondag,maar mocht er een van jullie een andere dag willen, kan ik het wel veranderen. Het is gewoon dan ik twee keer p/w wil updaten.