Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

52

52.

Lijpe - Heimwee

-

Naoufal perspectief:

"Ik wist niet dat het pijn deed
Jij zegt ja, maar de tijd nee
Soms wil ik terug, beetje heimwee

Geen tijd voor je hoofdpijn
We zijn er bijna geloof mij
Als je niet hoort wat ik zeg moet je doof zijn
Verzin geen dingen die helemaal niet beloofd zijn
Al die gevoelens kunnen morgen weer verdoofd zijn
Ik ben weg ik doe het allemaal voor ons beiden
Die touran verderop laat me omrijden
Je straalt en dat doet wat met mij
Waar jij bent moet de zon schijnen
Je wijst me de weg als een omleiding
Ben een jongen van de straat zonder opleiding
Dus af en toe storing, kortsluiting
Maar dat verdwijnt als ze-"

Meteen bij het merken dat Lijpe de stem niet meer door de boxers klinkt, kijk ik op. Meteen vang ik Adil' blik, die ook de afstandbediening in zijn handen heeft. Zogenaamd onschuldig haalt hij zijn schouders op. Ik zucht en ga weer zitten zoals ik eerst zat waarna ik nog een hijs neem van mijn zuen.

"Broer waarom doe je uit" praat Hicham voor mij. Mijn blik gaat naar hem waarna er een glimlach vormt rondom mijn lippen. Ik had echt geen zin om te praten, maar nu Hicham het zegt. "Ik probeer jullie aandacht al de hele tijd te krijgen, niemand let op"

Hicham uit meteen een geïriteerd zucht. "Nu heb je onze aandacht. Oké? En nu?" Adil haalt zijn schouders op. "Niks. Jullie zijn saai, ik ga bij de andere boys zitten" Hicham zucht nog is geïriteerd, en uit zijn voet als Adil lang hem loopt, waar Adil makkelijk overheen loopt. "Zemmel" scheld Adil hem nog voordat hij de kamer inloopt waar de andere jongens FIFA spelen.

Hicham besluit hem te nageren waarna hij zich omdraait naar mij. "Ik wou het later vertellen, maar nu iedereen weg is vertel ik het nu-" hij brengt zijn sigaret naar zijn lippen "-die kech is echt zwanger" Ik uit dit keer een zucht bij het ontvang van zijn woorden. "Boeit niet. Haar straf blijft hetzelfde"

Hicham' blik zie ik veranderen "De kans is groot dat de baby het niet haalt als je zo verder gaat- Dat weet je toch?" Ik knik. "Zij is in mijn huis gekomen, het is haar fout. Het boeit mij niet als haar baby doodgaat" Bij het uitten van mijn woorden trekt Hicham een gezicht waarna hij zijn sigaret uitdooft. "Ik ga bij de jongens kijken"

Als Hicham dan ook de andere kamer in is verdwenen zit ik alleen in de woonkamer. De cover van Lijpe' album Zandloper krijg ik te zien op het tv scherm. De zoveelste zucht uit ik. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Nu Ghizlane zwanger is kan ik haar niet laten gaan. Zij heeft voor problemen gezocht. Zij was diegene die in mijn huis is gaan zoeken, naar iets wat haar niet boeit. Zij is in mijn huis geweest, en zij heeft ervoor gezorgd dat dit haar overkomt. Ik heb niks tegen haar gezegd. De vraag hoe hun naar binnen zijn gekomen blijft voor even een tijdelijk vraag. Vanavond kan ik het vragen aan Ouiam of Dina. Ik heb gewacht omdat zij zich niet lekker voelde. Door Ghizlane.

Mijn gedachten worden verbroken door de deur dat word geopend. Als ik me omdraai vang ik meteen de blik van Marouane de Barber. Barber, het zegt mij wat. Een glimlach siert er meteen rondom mijn lippen. "Wat doe je hier zo emo?" lacht hij. Terwijl hij met één voet de deur dicht duwt, legt hij de boodschappentas neer."Wat jij emo noemt"

Ik groet Marouane met een handdruk. Hii laat zijn boodschappentas liggen waar hij hem had gezet, waarna hij plaatst neemt op de bank. "Die jongens zijn allemaal FIFA verslaafd, ik begrijp het" Op dat moment word er hard geschreeuwd van de kamer hiernaast. "Hicham heeft weer is verloren van Chams" Ik moet lachen als ik Chams inderdaad hoor schreeuwen dat Hicham tegen zijn verlies moet kunnen.