Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

71

71

-

Naoufal perspectief:

Mijn kijkers zoeken naar Chams die duidelijk mijn blik zocht. Zijn barca trainingspak vest schuift hij meteen opzij als hij mijn blik vangt zodat ik zijn gun te zien krijg. Ik schud mijn hoofd onopvallend mogelijk bij het weten wat hij daarmee bedoeld. "Geef al het geld dat je op dit moment thuis hebt, en snel. Ik heb geen tijd" Hij neemt één stap naast achter. Als ik langs hem heen wil lopen pakt hij mij bij mijn arm vast. Ik ontmoet zijn kijkers "Vertel je vriend dat hij het moet halen, ik vertrouw jou niet. Ik kan niet weten wat je dan gaat meenemen"

Ik voel de muur alweer tegen mijn rug aan. Ik knik naar Chams "Ga het geld halen" Chams uit een zucht, maar loopt zonder iets te zeggen de woonkamer uit, mijn kamer in. Ik hou mijn blik op de grond totdat ik alweer voetstappen hoor. Chams gooit de twee stapels met 50 op tafel, waarna mijn vader mij meteen loslaat. Met als zijn kracht waardoor ik nog net niet op de grond val. God, sabr.

Ik draai me om naar hem en zie dan dat hij de twee stapels in zijn zakken heeft laten verdwijnen. "Tot over enkele weken" uit hij dan enkel. Ik zie hoe Chams hem volgt tot aan de deur. Als ik de deur hoor opengaan loop ik naar de bank waar ik ga zitten. Na zeker vijf jaar zie ik hem gezien hij zoals gewoonlijk vastzat. Het gaat altijd standaard zo. Hij komt vrij, en het eerste wat hij doet is dan langskomen en al het geld dat ik dan bezit af te nemen. Vervolgens komt hij bijna elke week langs, en als ik dan geen geld heb is het een probleem voor mij. Die man heeft nooit gewerkt. Het enige wat hij kan doen is drinken, roken en langs de hoeren gaan. Ondanks dat alles, en ondanks dit elke keer weer gebeurt kan ik niet boos worden op hem. In de zin van, ik ga hem niet slaan en ik ga hem ook niet wegduwen als hij mij weer is probeert aan te raken. Het is is één twee drie, inhouden en hem zijn gang laten gaan. Hem geven wat hij wil en dat laat hij mij één week met rust.

"Je moet echt wat doen man. Ga verhuizen ofzo. Kifesh hij doet dit elke keer weer" Mijn hoofd draai ik naar hem. Ik zie hoe hij geconcentreerd iets in zijn tasje zoekt "Hij gaat mij toch vinden, het geeft geen zin man," Chams houd mij een joint voor, die ik meteen aanneem. "Ewa laat hem zien wie je bent. Waarom duw je hem niet weg? Je laat hem elke keer doen wat hij zelf wil" hij knikt naar mijn wang "Het ligt alweer open"

De vorige keer was het ook zo, maar gelukkig is het geen litteken geworden. Het was niet diep, en met een crème die mijn tante mij heeft gegeven is het maanden later weg. Ergens in mijn zij heb ik er wel een. Ik had die dag geen shirt aan, en hij vond het toen blijkbaar nodig om daar met zijn zakmes heen te gaan.

Ik laat mijn hoofd achterover vallen en antwoord niet. "Ouiam is trouwens aangenomen bij Yilmaz. Ze heeft het mij gisteravond verteld" Ik knik enkel, en besef dat ik haar al lang niet meer heb gezien of gesproken. Ik sta op "Ik ga dit even schoonmaken" uit ik doelend op de snee op mijn wang. De joint die hij mij heeft gegeven gooi ik op tafel. Toch geen.

In de badkamer trek ik mijn shirt uit waarna ik de verbanddoos uit de kast haal. Als ik in de spiegel zie dat het dit keer wel diep is haal ik zuchtend mijn blik van de spiegel waarna ik mijn telefoon uit mijn broekzak haal. Bij het zien van mijn tantes naam klik ik op het groene icoontje.

Na drie keer overgaan neemt niet mijn tante, maar nicht op. "Ze is niet thuis, maar ik kan je wel helpen als je iets nodig hebt" Ik vertel haar dat het wel goed is en dat ik later terug bel. Nadat ze heeft verteld dat het goed is hang ik op.

Het gedroogde bloed veeg ik weg waarna ik enkel vaseline opsmeer. Als het maar geen litteken word.

Als ik de woonkamer inloop zie ik dat Chams op de bank in slaap is gevallen. Ik zet de TV -die hij blijkbaar heeft aangedaan, uit.  Omdat er niks te doen is en Zina bij mijn neefje is besluit ik hem te bellen en te vragen hoe het daar gaat.

Mijn telefoon haal ik alweer uit mijn broekzak. Bij de nummer van mijn neefje klik ik meteen op bellen. Na drie keer overgaan word er niet opgenomen. Ik probeer het nog twee keer, maar laat het dan. Zina word morgen weer gebracht door mijn neefje.

Ik plof op de bank en wil te TV aandoen, maar doe het toch niet als ik Chams zo zie slapen. Hij heeft zeker lang geen slaap gezien. Ik besluit hem alleen te laten en de gordijnen voor hem te sluiten. De deur sluit ik achter mij waarna ik naar mijn kamer loop.

Gezien Chams nu slaapt heb ik sowieso niks te doen. Op het moment dat ik mijn spijkerbroek heb verwisseld in een trainingsbroek gaat mijn telefoon. Het is mijn tante die vraagt of alles wel goed gaat, en waarom ik had gebeld. Ik vertel haar enkel dat mijn vader terug is, maar ze is niet meer online. Ik ga door mijn contacten opzoek naar haar nummer, maar onderweg kom ik Ouiam' nummer tegen.

Een automatische glimlach vormt er rondom mijn lippen. Ondanks ik haar al dagen niet heb gesproken heb ik niet aan haar gedacht, maar nu ik haar naam zie staan wil ik wel even haar stem horen. Alleen weet ik niet wat ik kan zeggen. Ik kan haar niet zonder reden bellen, toch?

-

Wel of niet? Wel? Niet?

Ik merk dat ik mij aanpas op de schrijfstijl van andere schrijfster wat mij dus FK irriteert. Ik ga naast de boeken die ik dus nu gewoon lees geen andere boeken meer lezen gezien het anders helemaal naar de klote gaat. Sorry voor de mensen waarvan ik hun boek nog niet heb gelezen, maar mij wel een berichtje hebben gestuurd.