Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

1 ✔

1.     ||HERSCHREVEN DEEL||

1/2
-

Wanneer ik het schoolplein op oprij, merk ik al meteen dat er nog bijna niemand is. Het schoolplein, is -op na twee groepen leeg. Dat betekent automatisch dat ik té vroeg ben, wat goed is voor mij aangezien ik bijna deze hele jaar heb verwaarloosd met te laat komen. Ik stap van mijn Vespa af, waarna ik die op standaard zet, en vervolgens mijn sleutel uit het contact haal om die in mijn jaszak te laten verdwijnen. Ik voel mijn telefoon, en pak die meteen om te kijken hoe laat het is. 07:56 Zoals ik al zei, té vroeg. Ik heb nog een half uur.

Mijn vingers glijden naar het volumeknop van mijn telefoon, waarna ik mijn muziek wat harder zet. Als ik dat heb gedaan, laat ik mijn telefoon alweer glijden in mijn zak en volg dan mijn weg naar de ingang van mijn school.

In de kantine is het -net als op het schoolplein, niet druk. Enkele groepjes. Zuchtend loop ik naar een tafel waar nog niemand zit.

Omdat er verder niemand is, die ik echt ken -ik heb niet eens gekeken,  pak ik mijn telefoon alweer uit mijn zak, om dit keer mijn berichten te checken.

Ghizlane|08:05: Ik ben ziek, en alsnog, ik zou sws niet zo vroeg uit huis gaan. Hhh, slaap lekker XX

Het antwoord op mijn berichte van vanochtend waar ik haar heb gevraagd om samen te gaan. Gelukkig voor mij en haar dat ik niet langs ben gegaan toen ze niet meteen had geantwoord, want ik weet dat ze nu pas wakker is. Nee, ze slaapt nu alweer. Honderd procent. Ik stuur haar een beterschap en zet mijn telefoon weg. Ik kijk later wel of ik tijd heb om bij haar langs te gaan.

08:50:

Wanneer de les al twintig minuten bezig is, komt pas de persoon binnen waarvan ik dacht dat tie niet zou komen. Iemand waar ik stiekem al de hele weekend aan heb gedacht...

Onze Nederlandse docent houd Zakaria tegen op het moment dat hij langs haar passeert "Wat denk jij nu te doen?"
Bij het horen van haar woorden, ga ik meteen rechtop zitten.  Zakaria is altijd iemand die iets terug heeft te zeggen, en dat is wat ik leuk vind. Tijd vervullen door het geruzie tussen het docent en leerling aan te zien.

"Mijn locker ging niet open" antwoord hij netjes "en aangezien we geen jas mogen in u klas, dacht ik dat het beter zou zijn om iemand erbij te halen. -Moet ik dan gaan melden?"

"Je hebt zo te zien je boeken ook niet bij je, dus in deze les zitten heeft geen zin. Je hebt ook bijna de helft gemist, dus ja" knikt ze. Zakaria knikt gek genoeg enkel, en verlaat dan het klaslokaal. Als hij de deur achter zich heeft gesloten gaan de meeste hoofden alweer naar hun boek, maar ik heb mijn aandacht er niet meer bij. Alles is nu interessanter dan wat er in het boek staat.

Zijn donkerblauwe, bekende Moncler jas komt opeens in beeld. Zijn capuchon heeft ie op, en ik zie ook dat hij zijn Gucci pet onder zijn capuchon draagt. Zijn sigaret gaat alweer naar zijn mond, en net wanneer hij een hijs neemt, schrik ik op door de stem van ons docent. "Ouiam, jij kan ook vertrekken"

Ik kijk weg waarna ik haar blik vang. Haar blik zegt genoeg, dus zonder verder nog iets te zeggen sta ik op. Ik sta op, trek mijn jas aan, en sla mijn tas om mijn schouder. Ik zoek haar blik, maar krijg die niet. Zuchtend verlaat ik het lokaal.

Ik loop alweer door de gang, op het eerste verdieping, als ik hem mijn naam hoor roepen.
"Ouiam!"

[A/N 26-03-'18]

Ik krijg het bij god niet beter. Na drie keer opnieuw geef ik het op, ik laat het zo.