Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

51

51.

-

Het moment dat ik Dina zachtjes de deur zie openmaken, voel ik mijn hart in mijn keel. Ik ga niet liegen. De kans is gewoon te groot dat één van hun het gaat merken. Ze gaan het merken. Toch heb ik Dina wel laten gaan. Ik weet wie de buren van Naoufal zijn. Elk persoon waar Dina bij gaat aankloppen gaat honderd procent helpen. Iedereen kent Naoufal. Als ik kon opstaan- of überhaupt kon bewegen was ik wel met haar meegegaan. Omdat dat dus niet kan is het beter dan Dina hulp gaat halen. Anders zouden ze het gelijk merken. Nu duurt het tenminste en paar secondes, misschien wel één minuut.

Ik hoop dat Ghizlane, of iemand van die twee jongens niks vinden. Ze gaan sowieso niks vinden. Naoufal is niet dom. Hun zijn dom. Serieus, wie gaat die papieren thuis verstoppen. Zij zoeken nog echt verder, alsof hij het hier kan hebben. 

Bij het horen van Daniël' voetstappen die de douche uitkomen bereid ik mezelf al meteen op het ergste. Zijn blik valt zoals de vorige keer eerst op mij, en dan op de plek waar Dina net zat. Zijn blik glijd meteen dan weer naar mij bij het merken dat Dina er niet meer is. "Ze heeft je zo te zien niet meegenomen? Wat een goeie vriendin heb jij"

Ik nageer zijn woorden, omdat er eigenlijk niks op te zeggen is. Daniël verdwijnt alweer, naar de woonkamer waar Zakaria en Ghizlane zeker meer dan tien minuten in zitten te zoeken. Ik hoor duidelijk dat Daniël hun verteld wat er is gebeurt. Niet meteen kort daarna hoor ik iets op de grond vallen. "Jij bent zó dom. Daniël jij bent dom! Hoe kon je hun alleen laten?"

Er komt geen antwoord, maar ik hoor wel voetstappen. Niet veel later staat Ghizlane woedend bij mij. Zakaria en Daniël staan achter haar. "Ik zweer ik haat jou. Ik.haat.jou!" Op het moment dat ik denk denk ze mij gaat schoppen houd Zakaria haar tegen. "Zij is zeker iemand gaan halen, we moeten gaan" Ghizlane trekt haar arm los. "Oh nee, ik laat haar niet levend. Zij moet dood. Ze gaat dood of we nemen haar mee. Ik laat het niet-" ze begint aan mijn arm te trekken. Met het kracht dat ik nog heb sla ik haar hand weg. "Zij moet dood. Zij heeft Naoufal. Weet jij wie dat is?"

Ik moet lachen om het feit dat ze helemaal gek begint te worden. Zakaria weet niet meer wat hij moet doen. Net als Daniël. Ik zweer dat ik haar alleen had gelaten. "Oh mijn god, jij krijgt altijd alles-" gaat ze opeens weer verder"-alles!" Zakaria die er toch voor heeft gekozen om haar van mij weg te halen, trekt haar met alle kracht dat hij heeft naar zich toe. "Naoufal kan zo komen, wij moeten gaan"

Even is het stil vanuit haar kant, maar op het moment dat ik denk dat ze toch meegaat trekt ze zich alweer los. "Zij moet dan mee" Daniël is dit keer de persoon die haar trekt. "Luister, wij moeten weg. We hebben geen tijd voor haar" "Jij wou zo graag langs Naoufal. Ben je nu bang? Ik meen het Daniël, ik ga niet weg zonder haar"

Ik zei het jullie. Zij is echt gek. Daniel schud geïriteerd zijn hoofd. Op het moment dat ik denk dat ze weer eng aan mij gaat trekken word ze opgetild door Daniël. "Pussy!- Ik zweer het Ouiam. Wollah ik ben nog niet klaar met jou." Pussy zijn ze alle drie, en Daniël is de grootste.

Op het moment dat zij voor het appartementdeur staan, en ik denk dat ze er gewoon vanaf komen word de deur opengemaakt. Dina krijg ik als eerst te zien. Daarna diezelfde jongen die ik die avond heb gezien bij de bevalling van Zina en nog een onbekend iemand. Ik glimlach bij het vangen van haar blik. "Ghizlane en Zakaria"

Dina loopt langs iedereen heen, waarna ze voor mij knielt. "Ik heb Said gebeld. Ze komen eraan" De glimlach op haar gezicht is niet weg te slaan. Ik knik en glimlach ook bij het gedachten wat er met hun kan gebeuren. Daniel zet Ghizlane neer. "Tasnim was het toch?-" ze neemt een stap naar voor "-jij was die ene jongen die één avond te veel ophad. Ik heb foto's en video's"

Tasnim -de jongen die dus bij de bevalling van Zina was-, duwt haar naar achter als hij merkt dat zij te dichtbij is. "Je moet niet slim proberen te doen"

Met die woorden gooit hij de deur dicht waarna hij zijn pistool tevoorschijn pakt. "Loop naar de woonkamer" Ze doen wat hij vraagt, en als zij dan in de woonkamer verdwenen zijn glijd mijn blik naar Dina. "Ik wil zo graag weten wat er met hun gaat gebeuren" uit ze meteen.

"Bel is Naoufal en vraag waar ze zijn" hoor ik de stem van Tasnim. Hij heeft het denk ik tegen de onbekende. Niet veel later hoor ik de onbekende. Mijn blik valt op de gun die van Daniël moet zijn. Hij heeft het zeker later liggen om de papieren te zoeken die hier niet eens zitten. Zakaria en Ghizlane moeten hetzelfde hebben gedaan, want anders hadden ze zeker gun wel gebruikt. "Ze doen tijger terwijl ze kanker pussy zijn" uit ik meteen wanner het door mijn hoofd gaat. "Ze zijn niks eigenlijk" herhaalt Dina.

Als Naoufal en Said binnen zijn gekomen lopen ze meteen door naar de woonkamer. Het is en tijd stil, maar ik weet dat er veel gebeurt daar. "Breng ze naar het pand-"hoor ik Naoufal dan "-ik kom morgen langs"

Met die woorden hoor ik voetstappen. "Help mij om op te staan" vraag ik Dina meteen. Op het moment dat ik mijn arm om de schouder heb van Dina heeft Naoufal ons al gezien.

-

- Wanneer ik het soort van probeer goed te schrijven 😂

Vinden jullie het trouwens goed dat ik hfsken van +/- 1000 woorden schrijf in stukken of hebben jullie liever één  lange deel?

De volgende deel komt morgen als ik de 16k + 2k stemmen heb gehaald op dit boek.