Waiting For superman

Part 18

Κ(αθηγητής): Selly κλείσε αμέσως την σελίδα που άνοιξες και πέρασε έξω!

*Θα μπορούσα να πω: "Μα ΕΓΩ ανοιχτή την βρήκα!" ή "Ο Louis Tomlinson απ'την προηγούμενη ωρα την άνοιξε" για να σωθώ και για να τον εκδικηθώ με μια αποβολή αλλα εκτός οτι δν θα τον ένοιαζε όσες αποβολές και να περνε ήθελα να φύγω από την τάξη οποτέ αποσυνδέθηκα και βγήκα ήσυχα από την τάξη. Η Βάσω με ακολούθησε αγνοούντας τον κύριο που της φώναζε να γυρίσει στην τάξη και φτάσαμε σε μια γωνία του προαύλιου, ο αέρας σφυροκοπουσε και ο ουρανός ήταν μεστά μαύρα συνεφφα έτοιμος για βροχή.*

Β: Γιατι έφυγες!?

S: Εγώ θα με αυτη που θα πρεπε να το ρωτά αυτό... Πήγαινε στο μάθημα, Τώρα! *της είπα με βουρκομενα ματια*

Β: Δν το πιστεύω! Κλαίς? *μ ρώτησε νευριασμένη* Μου πήρες το αγόρι και κλαις από πανω! *φώναζε εξοργισμένη*

S: Άκου Βάσω εγώ…

Β: Οχι ΕΣΥ άκου! Μου χες υποσχεθεί Selly.. Μ το ΟΡΚΊΣΤΗΚΕΣ! Μ πες οτι δν θα ΚΑΝΕΣ ΤΙΠΟΤΑ και ΠΟΤΈ με τον Louis! Και τι έκανες? *ειπε σπάζοντας τη φωνή της στο τέλος σε κλαματα* ΒΓΉΚΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!

S: Σε παρακαλω μην... *πήγα να την αγκαλιάσω αλλα τραβηχτηκε*

B: Τι? Να μην κλαίω?? Μου το χες υποσχεθεί, Selly... Έτσι όμως ποΥ εσύ ξέχασες την υπόσχεση σου έτσι και γω θα ξεχασω την δικιά μου.. Κάποτε ήμασταν φίλες και μάλιστα οι ΚΆΛΥΤΕΡΕΣ. Τα λέγαμε ολΑ μεταξύ μας.. Τι άλλαξε? *μου φώναξε και ένας ταχύτερος άνεμος μας διαπέρασε*

S: Οχι, μν μ'αφηνεις.. Οχι και εσύ! Σε παρακαλω Βάσω, είσαι η κολλητή μου! *της φώναζα μεστά δακρυα για να άκουστω μέσα απ,τον δυνατό αέρα*

Β: Κανείς Λάθος! ΗΜΟΥΝ! Οχι πλέον... επέλεξες εκείνον αντί για μενα..  Θυσίασες την φιλία μας για εναν γκόμενο. Δν θα στο συγχωρήσω ΠΟΤΕ! Ακούς, ΠΟΤΕ! 

S: Βάσω περίμενε.. *μ κοίταξε με βλέμμα αηδίας και έφυγε*

Β: Μν τολμήσεις... Εδώ που έφτασες σου ΑΞΙΖΕΙ να μείνεις μόνη... *μ φώναξε περπατώντας με γυρισμένη την πλάτη της και τελικά συμπλήρωσε γυρνώντας να με κοιτάξει και διέκρινα τα δακρυα στα μάγουλα της* Δέν σου ΑΞΙΖΕΙ να αγαπήθεις από κανέναν! *και έφυγε ξανά μεστό κτίριο τρέχοντας*

*Εγω έπεσα στα γόνατα,κλαίγοντας με λυγμούς, ακουμπώντας στο μεστην υγρασία δάπεδο της αυλής και δν με νοιάζε καθόλου πως θα φαινόμουν.. Οι μόνοι άνθρωποι της ζωής μου που αγάπησα πραγματικά με μισούσαν και δν ηθέλαν καμία σχέση μαζι μου. Μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω στην Βάσω τι έγινε με τον Louis. Ευχόμουν ο Harry να με κρατούσε στην ζέστη αγκαλιά του, να μ χαϊδεύε τα μαλλιά λέγοντας μου οτι ειναι εκείνος εδώ για μενα για αυτό ολΑ θα πάνε καλα. Όμως τιποτα από αυτα δν θα συνέβαινε.* 

Η: Selly?

S: Σε παρακαλω.. Είσαι το τελευταίο άτομο που θα πρεπε να σουν εδώ.. *είπα και σηκώθηκα με σκυμμένο το κεφάλι*

Η: Γιατι κλαίς?

S: …

H: O Louis, έτσι δέν ειναι;

S: …

H: Ηρέμησε, εγώ είμαι εδώ.. ΟλΑ θα πάνε καλα.. *πήγε να μ αγκαλιάσει τραβηχτηκα πίσω*

S: Μα εσύ είχες πει οτι οταν θα σε χρειαζόμουν εσύ δν θα σουν εδώ..

Η: Ναι, επίσης είχα πει οτι ο Louis θα σε πληγώνε. Γτ αυτό δν το πιστέψες και πιστέψες το άλλο

S: …

H: Θα σου πω εγώ γιατι.. Γιατι δέν θα σε συμφέραι να ισχύει αυτό για τον Louis.. ΦΟΒΑΣΕ να δεχτεις την αλήθεια!

S: ΧΑ! Κοιτα ποιος μιλάει για φόβο.. Εσύ γτ μετά από ολΑ αυτα που έγιναν μεταξύ μας ακομα έχρεσε και προσπαθείς να με βγάλεις από τον πόνο? Γιατί? Γιατι θες το καλό μου όπως κάθε φίλος..

Η: Ναι *ψελισε δύσπιστος και κατέβασε το κεφάλι του*

S: Ούτε ο ίδιος δεν πιστεύεις αυτά που λες... Γιατι φοβασε τόσο πολύ να δεις την αλήθεια? *τοΥ ψιθύρισα πλησιάζοντας τον φτάνοντας τόσο κοντά του που άκουγα μέχρι τους πιο γρήγορους χτύπους της καρδιάς του. Ένιωθα της σταγόνες βροχής να πέφτουν πανω μου και να δυναμώνουν όλο ενα και περισσότερο.*

Η: Αυτη ειναι η αληθεία! *μ κοίταξε βαθιά στα ματια μου αλλα διέκρινα μια δυσπιστία σ'αυτά που έλεγε*

S: Να σου πω εγώ τι είσαι κανονικά? *του φώναξα εκνευρισμένη κατευθυνόμενη ολοένα και πιο κοντά ρου μέχρι που κόλλησα πανω του* Είσαι ένας ΔΕΙΛΟΣ που φοβάται να ερωτευτεί και δν καταλαβαίνω το γιατι. Και αν έχεις βάλει σκοπό ζωής σου να μΕ τρέλανεις τότε πας πολύ καλα.. Το ξερΩ οτι μ'αγαπάς Harry όπως και συ το ξες αλλα ΦΟΒΑΣΑΙ τόσο να το παραδεχτείς... Αν μ'αγαπάς δείξε ενα σημάδι και σταματά να με πληγωνεις γιατι πονάω.. πονάω πολύ! Κανε ΜΌΝΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ στη ζωή σου αυτό που ΘΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ Η ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ και μν το σκέφτ- *τα χείλη μου σφραγίστηκαν από τα δικά του και συνέχισε να με φίλα κάτω απ'την δυνατή βροχή. Η καρδιές μας είχαν συγχρονιστεί στον ιδιο ακανόνιστο ρυθμό και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό κανα πραγματικά αυτό που ήθελα μ'αυτόν που ήθελα και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πως να πάγωσω αυτήν την τέλεια σκηνή.. Δν ήξερα τι θα γίνονταν μετά αλλα το μόνο που ήταν σίγουρο οτι ήμουν ΦΟΥΛ ερωτευμένη με τον Harry και τιποτα και κανεις δν θα μας το χαλούσε.*