Waiting For superman

Part 14

S: Γιατι μου μίλας? *μουρμούρισα χωρίς να βγάλω το πρωσοπο μου απ'τις παλάμες μου*

L: Τι εννοείς?

S: Τι σε νοιάζει? *συνέχισα να χω το πρόσωπο μου κρυμμένο* ΦΥΓΕ ΦΥΓΕ

L: Selly,Selly *προσπαθούσε να δέι το πρωσοπο μου*

S: Ορίστε ΚΛΑΙΩ ευχαρηστίθηκες? *του είπα φωνάζοντας του* Έλα κορόιδεψε... Βάλε όλη την δύναμη σου.. Συμπλήρωσε αυτό τον πόνο.. Χτυπάμε κι αλλο.. Άλλωστε έτσι ήθελες να με βλέπεις παντα.. Πληγωμένη...Ανυπεράσπιστη.. Μόνη.. Οπότε δώσε τον καλύτερο σου εαυτό... ΚΑΝΤΟ!

L: Με χεις παρεξηγήσει.. Selly, κάθε φωρα που κλαις με σκωτωνεισ όλο και πιο πολύ

S: Συνήθως εσύ με φέρνεις σε αυτη την κατάσταση...

L: Υπάρχουν πράγματα για μενα που δν καταλάβενεις.. Έχω ενα όμως να σου πω *και έβαλε τα χέρια του στα Μαγούλα μ,όπως και τότε,Στο θεατρικό, και μ σκούπισε τα δάκρυα* Οποίος γεμίζει το αγγελικό πρωσοπακι σ με δακρυα απλά δεν σου αξίζει γιατι δν καταλάβενει τι μεγάλο θησαυρό εχει δίπλα του. Οπότε δεν αξίζει να κλαις για αυτόν.

*Δέν το πίστευα οτι το ίδιο στόμα που με εχει στολίσει με ολΑ τα κοσμικά επίθετα του κόσμου έλεγε κάτι τόσο όμορφο,είχα μείνει να τον ακούω μαγεμένη. Χτύπησε το κουδουνι για σχολασμα κ τότε ηθρε μέσα στο σχολικό ο Zayn και ο Niall*

N: Οπ! Τι έγινε..

Ζ: Το μικρό κλαίει πάλι..

Ν: Ελα...πιο σε πείραξε να τον κάνω "ΝΤΑ" *μ ειρωνεύονταν. Τραβηχτηκα πισω ενοχλημένη και τότε,προς μεγάλη μου έκπληξη, ο Louis με...*

L: Κάντε πίσω! Επιτέλους καταλάβετε οτι πρέπει να κάνετε κι αλλα πράγματα από το να κοροϊδεύετε τον κόσμο.. *μ υπερασπίστηκε. Ποιος? Ο Louis! Ο ίδιος που το πρωί ΜΕ ΈΒΡΙΖΕ*

*ΟΙ άλλοι μαζεύτηκαν στη θέση τους χωρίς να βγάλουν κιχ και πήγε μαζι τους ο Louis αποχαιρετώντας με*

S: Ευχαριστώ! *ψελισα και κείνος χαμογελασε καταφατικά. Αυτό το χαμόγελο του με κανε να ξεχασω τον Harry για λίγο...Ίσως να του δεινά μια ευκαιρία..Ολοι δικαιούνται μια άλλωστε.*

*Ο Harry δν είχε έρθει. "Κάλυτερα,σκέφτηκα,δν ήθελα να δω τα μούτρα αυτό του μαλάκα,που ήμασταν και ''ΚΟΛΛΗΤΟΙ'' υποτίθεται,που μ' ακύρωσε για μια γκόμενα. Δεν με θες εσύ μια δε σε θελω εγώ ΔΈΚΑ!" Όμως τότε ήρθε και πήγε να καθίσει δίπλα μου όπως κάθε φορά, σαν να μην τρέχει τίποτα."Ο αναίσθητος"*