Waiting For superman

Part 24

S: Δεν το πιστεύω?! Liam?! Τι κανείς εδώ;

L: Δουλεύω.. *ειπε κάπως αναστατωμενος*

S: Εμ, εσύ και ο Harry έχετε να εμφανίστητε αιώνες στο σχολείο... Που είστε? *του εδώσα την ταινία και κεινος την "χτύπησε"στο μηχάνημα*

L: Εμ, ειναι.. εε.. λίγο αδιάθετος *ειπε κοιτοντας τον υπολογιστή του, μετα στράφηκε σε μενα* 2,30

*του δώσα το πενταευρω*

S: Αμ... Οταν τον δεις, πες στου να με πάρει τηλέφωνο γιατι δν απαντάει στα μνμτ που του στέλνω.

L: Μείνε ήσυχη.. Να ρωτήσω. Εσύ γτ είσαι έξω; Ολομόναχη? *ρώτησε ανήσυχος*

S: Ήρθα να δώσω την ταινία.. Έτσι και αλλιώς ειναι μέρα ακόμα παρά την συνεφια.. Δν κινδυνεύω..

L: Κάλυτερα να μν βγαίνεις τόσο πολύ απ'το σπίτι σ.. Οι επιθέσεις αυξάνονται συνεχώς...

S: Οκέι, θα προσέχω...*χαμόγελασα* Αντίο!

*Προχωρήσα στο σπίτι μου αλλα την ώρα που έστριβα στο στενό ένιωσα ενα χέρι να με σπρώχνει πανω στον τοίχο και να μ κόλλα εκει πιέζοντας με. Μου σήκωσε τα μαλλιά βλέποντας το σημάδι στο πίσω μέρος του λαιμού μ*

?: Επιτέλους σε βρήκα.. *μ γύρισε να τον κοιτάω. Είδα ενα τύπο με κουκούλα που εκριβε το πρωσοπο του*

S: Ποιος είσαι και τι θες?

?: Δν εχει σημασία ποιος είμαι εγω αλλα ποια είσαι εσύ... Και συ είσαι ΑΠΕΙΛΉ για το είδος μας

S: Δν καταλαβαίνω *είπα τρομοκρατημένη*

?: Κτλβν εγω.. *είδα να βγάζει ενα σουγιά και να ναι έτοιμος να με καρφώσει. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου.. Ώστε αυτό ήταν το τέλος μου;! Δν ήθελα να παιθανΩ χωρίς να χω δει τον Harry τελευταία φορά..*

*Τότε το χέρι που μ κρατούσε έφυγε και άνοιξα τα ματιά μου. Τον είδα να νε σοριασμενος στο δάπεδο και από πανω του μια φιγούρα γνωστή σε μένα*

S: Harry?! *ψελισα έτοιμη να κλάψω από χαρά*

Η: Τρέχα! Τρέχα! Όσο πιο γρήγορα μπορείς.. *μου λέγε με δυσκολία αφού πίεζε με το χέρι και όλη του τη δύναμη το λαιμό του αγνώστου*

S: Δν φεύγω χωρίς εσένα *δήλωσα αποφασίστηκα και σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου*

Η: ΤΡΈΧΑ! Δν ειναι καιρός για τέτοιες σκηνές.. *έλεγε μ δυσκολία αφού συνέχισε να τον πιέζει*

S: Τώρα που σε βρήκα δν σε ξαναφηνω... *ήμουν πολύ πεισματάρα,το ξερω* Θα καθίσω εδώ *είπα αποφασίστηκα και καθησα οκλαδον στο πάτωμα, σταυρώνοντας τα χέρια μου στο στήθος μ*

Η: *Έδωσε μπουνιά στον άγνωστο για να χάσει για δεύτερολεπτά της αίσθησης του έτρεξε με πήρε σε στυλ γαμπρού νύφης και συνέχιζε να τρέχει με εμένα στην αγκαλιά του. Φτάσαμε μπροστά από ενα εγκαταλειμμένο μανάβικο λίγα μέτρα μακριά από κει που ήταν αναίσθητος ο άντρας.Με άφησε κάτω και μου κανε νόημα να κρυφτο κάτω από κάτι παλιά καφασια με φρούτα. Έτσι και κάναμε*

Η: Αμάν εσύ και το πείσμα σου.. *μου ψυθιρησε.χαμόγελασα, μου χαμογελασε και κεινος*

*Τότε ο άγνωστος σηκώθηκε και άρχισε να μας ψάχνει. Αφού δεν μας βρήκε άρχιζε να φωνάζει*

?: Harry, αυτό που κανες ειναι παράνομο.. και οι συνέπειες σου ανάλογες.. Με το να την κρύβεις επιβαρινεις τη θέση σου.. Αν την παραδώσεις μόνος σου στην Bella μπορεί να σκεφτεί και να μν ειναι τόσο σκληρή μαζι σου... Έτσι κι αλλιώς ειναι ΚΑΤΑΡΑΜΈΝΗ.. Δν μπορείς να την προστατεύεις για πολύ.. *έφυγε*

*Τότε σηκώθηκαμε και περπατήσαμε ως στο σπίτι μου. Κανείς δν μιλούσε. Ήμασταν και οι δύο απορροφημένοι στις σκέψεις μας. Μόλις φτάσαμε σπίτι, πήρα την απόφαση*

S: Harry.. Τι ήταν αυτό...

Η: Εκλεκτός... *ειπε απορροφημένος στη σκέψη του*

S: Τι ειναι αυτό??

Η: Τιποτα τιποτα... *επανήλθε στην πραγματικότητα*

S: Ποτέ θα σε ξαναδώ?

Η: Υπόσχεσου οτι δν θα κανείς επικίνδυνα πράγματα και δν θα τριγυρνάς ποτέ έξω μόνη σου.. *πήγε να φύγει*

S: Harry... Μν φύγ.. *δν πρόλαβα να τελιωσω την πρόταση μ και έφυγε*

*Αν ο μόνος τρόπος να τον έβλεπα ήταν οταν διέτρεχα κίνδυνο αυτό θα έκανα....*