Waiting For superman

Παρτ 54

S: ..Ο Alex ήταν ο πρώτος Tomlinson?! Πως?!

L: Την ιδιά απορία έχω.. Πως?!

Η: Νομίζω οτι ειναι η ωρα να μάθετε γιατι οι Styles και οι Tomlinson ειναι αιώνιοι εχθροί.. *μας κοιτούσε εναλαξ και τελικά σταματήσε σε μενα*

"Ολες οι γενιες των Tomlinson μεγάλωναν με εναν θρύλο• Οτι ο πρώτος της ιστορίας Tomlinson, Alex, ειχε μια πανέμορφη κοπέλα και. θα παντρευοντουσαν αλλα τότε ο Styles του πήρε την κοπέλα. Ο Tomlinson σκωτώσε και τον Styles και την άπιστη γυναίκα του. Από τότε,όλες οι μεταγενέστερες γενιές Tomlinson, ορκίστηκαν να κάνουν οτι περνά από το χέρι τους ώστε οΙ Styles να μν έχουν την κοπέλα ΠΟΤΕ ξανά..."

S: Η όλη ιστορία μ θυμίζει την δικιά σου ιστορία Harry...

H: Μα έτσι ειναι *γύρισε στον Louis* Εγω, αυτοπροσώπως, ήμουν ο Styles​ και ο Tomlinson o αδελφός μου...

L: ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ! *του φώναξε αλλα στα ματια του έβλεπα οτι ήξερε οτι ο Harry έλεγε την αληθεια, απλα δν ήθελε να το παραδεχτεί*

Η: Κι όμως...Θες να μάθεις πως δημιουργήθηκε ο πρώτος ΑΛΗΘΙΝΟΣ Tomlinson;!

"Ο Alex ειχε πάει στο ποτάμι να κυνηγήσει λίγο καιρό πριν παντρευτει με την Bella. Εκει γνώρισε μια πολύ όμορφη χωριατοπούλα που ειχε πάει στο ποτάμι να πλύνει τα ρούχα της. Η κοπέλα θαμποθηκε απ'την ομορφιά του νεαρού και κεινος απ'την δικιά της. Ο Alex επδ ήταν ένας Styles, η πιο πλούσια οικογένεια του Λονδίνου, δν μπορούσε να πηγαίνει και να συστήνεται με το κανονικό του σε κάθε χωριατισα που έκανε μια ξεπέτα. έβγαλε,λοιπόν, απ'το μυαλο του εκεινη την ωρα ενα, το περιβόητο <Tomlinson>. Μετά η κοπέλα έμεινε έγκυος και έτσι γεννήθηκε ενα αγοράκι που το ονόμασε Tomlinson νομίζοντας οτι αυτό ήταν το επίθετο του πατέρα του παιδιού της, που παρεμπιπτόντως δν τον ξαναείδε ποτέ." Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε ο πρώτος αληθινός Tomlinson της ιστορίας..

L: Είσαι ΨΕΎΤΗΣ! *του φώναξε και άνοιξε την "πόρτα" που βρίσκονταν στο πάτωμα και έφυγε*

*Ο Harry κοιταξε απελπισμένος το πάτωμα και μετά εμένα που κοιτούσα στο κενό σκεπτική*

Η: Τι σκέφτεσε?

S: Την ζωή μου..*μουρμούρισα και έφυγα απ'το δωμάτιο*

*Οταν πήγα να πέρασω την κεντρική διφυλλη έξωπόρτα ενα χέρι ένιωσα να με τραβά και με χωσε στο στέρνο του, πέρνοντας με αγκαλια*

S: Harry, άσε με! Θελω να σκεφτώ..μόνη! *απομακρύνθηκα φτάνοντας δίπλα στο αμάξι του Harry ενώ μικρές σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν στο πρώσοπό μου δυναμοντας πιο πολύ*

H: Μου υποσχέθηκες οτι θα ξεπεράσουμε μαζι την κατάσταση σου.. Ποτέ μόνη! Ποτέ Ξανά! *έβαλε τις ζεστές του παλάμες στο πρωσοπο μ και με φίλησε* Σ'αγαπώ, μπορείς να μ λες τι σε απασχολεί..

S: Οτι πρέπει να πεθάνει άνθρωπος για μενα..*ήχος βροντής και μετά ακομα πιο πολύ βροχή* Οτι ουσιαστικά πρέπει να γίνω δολοφονος! *του εξήγησα οτι μ ειπε η Μαρία*

Η: Κοιτα Selly,όσο σκληρό καιαν ακούγεται.. Αν αυτό ειναι το τίμημα πρέπει να το πληρώσει κάποιος.. *τον κοιτούσα με γουρλομενα ματια μη πιστεύοντας οτι ο Harry ΜΟΥ έλεγε να πεθάνει άδικα ένας αθώος άνθρωπος*

S: Α-ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΛΕΣ?! Μια άνθρωπινη ψυχή να χαθεί εξετιας μου! Π-πως το ΑΝΤΈΧΕΙΣ! *του φώναζα καθώς και οι δύο είχαμε γίνει μούσκεμα*

Η: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΆΝΤΕΧΑ ΝΑ ΣΕ ΧΑΣΩ! Γτ η ύπαρξή μου δν εχει νόημα χωρίς εσενα! *μου φώναξε με δάκρυα στα μάτια* Selly θα πέθανω αν πεθάνεις! *άρχισα τότε και γω να δακριζω*

S: Μα Harry δν ειναι η μόνη επιλογή μας αυτή.. *ειπα σε κανονικό τονο πλησιάζοντας τον* Μπορώ να πιω το αντι-

Η: Και να πεθένεις από τον πόνο κάθε μέρα εξετιας μου!? Δν θα μπορούσα να το αντέξω αυτό.. *κοιταξε το δρόμο που ειχε γίνει μεστά νερά*

S: Harry, κοιταξ- κοιταξε με *τον έπιασα από το πιγούνι να με κοιτα* Ξέραμε οτι δν θα ταν εύκολο αλλα έχουμε ο ένας τον άλλον και την αγάπη μας και στην πραγματικότητα αυτό ειναι που χρειαζόμαστε για να τα καταφέρουμε...

Η: *χαμόγελασε άχνα και με φιλησε αργά και ρομαντικά* Δν έχεις ιδέα πόσο Σ'αγαπώ αυτη την στιγμή..*χαμογελασα ελαφρος κοκκινησμενη* το πολυ ειναι ελάχιστο μπροστά σ'αυτό που νιώθω.. *μετά το πρωσοπο του σκοτινιασε* Αλλα δν ξέρω εσύ μέχρι πότε θα το νιώθεις αυτό..

S: Για παντα!

Η: *κούνησε αρνητικά το κεφάλι του* Δν εχεις ιδέα τι θα πει αιωνιότητα.. *φώναξε απελπισμένα*

S: Τότε θα μάθω! Δίπλα σου! *φωνάζαμε και οι δύο για να ακουγομαστε κάτω από τον ήχο της δυνατής βροχής*

Η: Αποκλειεται!

S: Κι όμως! *του απάντησα πεισμωτικά* Για παντα!

Η: Αληθεία?! *ψιλο υποτιμητικά*

S: Ναι! *του φώναξα εκνευρισμένη*

Η: Για παντα!?

S: ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Η: Δν θα τα καταφέρεις...

S: Σταματά να με υποτιμάς επιτέλους! Δν είμαι αδύναμη Harry. Μπορώ να τα καταφέρω επδ θα σε δίπλα μου..

H: Και θα με θες δίπλα σου για την υπολειπη αιωνιότητα;! *ειπε με ψιλο-ειρωνικο τονο*

S: Ναι Harry.. Για τωρα κα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! Είσαι το ππεπρωμένο μου! *φώναξα εκνευρισμένη*

Η: Τότε παντρεψου με!

S: Ορίστε?! *ρτσ με φωνή που έσβηνε στο τέλος της*