Waiting For superman

Part 31

Harry's POV

*Άνοιξα εκνευρισμένος την διαφυλλη άσπρη πόρτα του σπιτιού. Δν μπορούσα να πιστέψω οτι η Selly θεωρεί ακομα οτι ο Louis δν ειναι επικίνδυνος...μετά από ότι έγινε.. Αν δεν είχα σταματήσει ΕΓΩ το αυτοκίνητο τώρα θα ήταν...δν μπορώ να το διανοηθώ τι θα τις συνέβαινε. Και αυτό που με σκωτωνει ειναι οτι οτι κανει το κανει από πείσμα επειδή της είπα εγω να μην... Αυτό το πείσμα της όμως μπορεί να την σκωτώσει και αν πεθάνει τι θα κάνω εγω χωρίς το πιο εκνευριστικό πλάσμα του κόσμου;*

*Ήθελα να μιλήσω σε κάποιον οπότε κατευθυνθηκα στο δωματιο του Liam, έπρεπε να του μιλήσω, ήταν ο μόνος που ειχε απομείνει, ας πούμε, ζωντανός και να με καταλάβενει.. Πήγα στην άσπρη πόρτα του Liam,πίεσα με δύναμη να ανοίξει το χρυσό χερούλι της πόρτας και μπηκα με φορά μέσα.*

Η: Liam, δεν μπορείς να πιστέψεις τι εγιν- *άρχισα να λεω εκνευρισμένα αλλα σταματήσα οταν είδα τι συνέβαινε.*

*Έβλεπα τα καστανοξανθα κυμματιστα μαλλιά της Nicole ανακατεμένα ανάμεσα στά δάχτυλα του και το υπόλειπο,σχεδόν γυμνό,αλλα φορούσε ακομα κάτι μαύρα εσωρούχα, λευκό κορμί της να ειναι στα πόδια του Liam και να φιλιούνται με πάθος και εκείνος να προσπαθεί με δυσκολία να της ανοίξει το μαύρο σουτιέν. Ετσι που μπηκα μέσα τους σταματήσα και γύρισαν και με κοίταξαν με εκνευρισμένο βλέμμα.Αναρωτιέμαι γιατι..*

N(icole):Γιατι δν χτυπάς ρε αγόρι μου? Πόρτες δεν έχεις σπίτι σου, σε τσαντίρι μεγάλωσες?

Η: Οχι, σε κότερο! *της είπα ειρωνικα* Και δν είχαμε πόρτες..

Ν: Δν φτάνει που μας... μας ειρωνεύεσαι κι από πανω *μου ρίχνει μια δολοφονική ματιά*

L(iam): Αστόν μωρέ.. *την χαϊδεψε απαλά στο μπράτσο* Έτσι και αλλιώς αυτός Ε-ΦΕΥ-ΓΕ *με κοιταξε έντονα συλαβιζοντας την τελευταία λέξη*

Η: Ξέρω οτι σας κόβω ρε παιδιά αλλα ειναι σημαντικό πρέπει να μιλήσουμε.. *η Nicole ήταν έτοιμη να βγάλει αφρούς απτον θυμό της. Έκανε να μιλήσει κουνοντας τον δείκτη της στο μεροΣ μου αλλα ο Liam την διακόψε.*

L: Ναι ΕΝΝΟΕΙΤΕ οτι ΘΑ ΡΘΩ! *τόνισε τις λέξεις και λοξοκοιταξε την Nicole και αυτη ρου ανταπέδωσε ενα πονηρό χαμόγελο* Απλά πρέπει να ντυθώ... *αφού ήταν μόνο με την άσπρη ρου μπλούζα* Περίμενε πέντε λεπτά έξω,να ρίξω κάτι πανω μου κι έρχομαι

Η: Πέντε λεπτά *τόνισα βγαίνοντας έξω*

* Καθόμουν ακριβώς πίσω απ'την πόρτα και του χα στήσει καραουλι.Πέρασαν πέντε-δέκα-είκοσι-τριάντα-σαράντα-σαράνταπέντε λεπτά (!) και μέτα άνοιξε η πόρτα, όμως αντί για τον Liam βγήκε η Nicole που φορούσε την άσπρη μπλούζα του Liam ΜΟΝΟ-και οταν λέμε μόνο εννοούμε ΜΟΝΟ,Τιποτα άλλο- μου χαμογέλασε και μετσ βγήκε και ο Liam και έμεινε να την κοιτα μαγεμένος, λες και δν την είχε ξαναδεί έτσι*

Η: Συγγνώμη, ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ λεπτά εβαζες τα ρούχα σου? Μήπως έβγαζες τα ρούχα κάποιου ααλλου...*κοίταξα τη Nicole επίμονα και κείνη το πάτωμα*

Ν: Να σας αφησω να τα πείτε... Εγω πάω μέσα να πιο λίγο νερό γιατί πόνεσε ο λαιμός μου *κοίταξε με ενα πονηρό χαμόγελο τον Liam και κεινος γέλασε εξίσου πονηρά. Δν ήθελα καν να σκεφτώ γιατι γελούσαν έτσι..*

L: Ναι και μην νμζς οτι τελειώσαμε ακόμα.. *της φώναξε καθώς έβγαινε απ'το δωμάτιο και γέλασαν μαζί και επιτέλους ήμασταν μόνοι μας*