Waiting For superman

Part 40

*Μ φίλησε τότε παθιασμένα αντί για απάντηση. Τον ακολούθησα εγω βάζοντας τα χέρια μου στις καστανές του μπούκλες και τις τραβούσα ανά διάστηματα. Εκείνος έβαλε τα χέρια μου στους γοφούς μου αναγκάζοντας με να τυλιξω τα πόδια μ γύρω απ'την μέση του. Τότε όμως εκείνος σταματήσε σαν να θυμήθηκε κατι και μ'άφησε κατο. Απομακρύνθηκαμε και υπήρχε μια σιωπή στο χώρο.*

S: *εβιξα για να του τραβήξω την προσοχή* Εμ.. Είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, δν μπορείς να πεις..

H: *χασκογελασε* Πραγματι..

*Υπήρχε ενα κύμα αμηχανίας μεταξύ μας. Κανείς απ'τους δύο μας ήξερε πως να αρχίσει την συζήτηση. Ήθελα να του πω οτι δν τα εννοούσα αυτα που ειπα προηγούμενος και οτι δν θεωρώ λάθος αυτό που έγινε μεταξύ μας και οτι θελω κατι παραπάνω. Τότε πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω*

Η+S: Θέλω να σου πω κατι.. *γελάσαμε κάπως αμήχανα και οι δύο*

S: Άρχισε εσύ...

Η: Οχι, εσύ

S: Μα επιμένω.. Λέγε

Η: *χαμογελασε άχνα και μετά πήρε μια σοβαρή φάτσα* Εεμμ... Αυτό π έγινε πριν μεταξύ μας ήταν λάθος.. Δν έπρεπε να γίνει...

S: Ε-ε-εε σύμφωνω απόλυτα με ότι λες.. Σαν να είσαι στο μυαλο μου *χαμόγελασα ψεύτικα έκανε το ιδιό και μετά πήραμε ξανά την ιδιά αμήχανη φράση*

S: Εεμμ... Ναι εγω τότε να.. *έκανα νόημα να φεύγω*

Η: Ναι, ναι..φυσικά.. *κατευθυνθήκαμε στην πόρτα να βγούμε και πήγαμε να το κάνουμε ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να μην χοραμε να περάσουμε την στενή πόρτα*

*Περίμενα να περάσει αυτός αλλα και κεινος έκανε το ιδιό. Αφού το είδα αυτο αποφάσισα να περάσω πρώτη αλλα έκανε και κεινος το ιδιό και έτσι βρεθήκαμε στην αρχική μας θέση. Μας έπιασε και τους δυο ενα αμήχανο γέλιο. Μόλις σταματήσαμε να γελάμε μείναμε να κοίταμε ο ένας τον άλλον. Παρόλο που υπάρχει αυτό το κύμα αμηχανίας ανάμεσα μας ένιωθα ενα κόμπο λίγο κάτω από το λαιμο και ρίγος να με διαπερνά. Τότε,o Harry, όρμησε πάνω μου,με κόλλησε στην ντουλάπα και άρχισε να με φίλα άγρια,βάζοντας γλώσσα ,έκανα το ιδιό. Τότε εγω άρχισα με βήματα προς στα πίσω να προσπαθώ να τον ρίξω στο κρεβάτι πράγμα που κατάφερα. Ήμασταν πλέον ξαπλωμένοι στο κρεβάτι,εγω από κατω εκείνος από πάνω. Συνέχισε να με φίλα παθιασμένα καταιβενοντας στο λαιμο,καθώς εγω το έβγαζα την μπλούζα. Εκείνη την στιγμή, τον γύρισα και βρέθηκα από πάνω και άρχισα να τον φιλάω από το στόμα συνεχίζοντας στους καλογυμνασμενους κοιλιακούς του καθώς εκείνος μου πίεζε με ελαφρές μαλάξεις την γυμνή πλάτη μου (το φόρεμα ήταν εξωπλατο).Εκείνος όμως, τότε, ξαφνικά σηκώθηκε και με άφησε στο πλάι με υγρά μάτια*

Η: Γαμω τη μου! *ειπε προχοτοντας προς στο παραθυρο με το χέρι του μπροστά στο στόμα του. Σηκώθηκα απορημένη και τον πλησίασα*

*Πριν προλάβω να ρτσ οτιδήποτε είδα την πλάτη μου στον καθρέφτη. Ήταν γεμάτη από μικρές μελανιές δημιουργημένες από τον Harry. Τωρα ο Harry θα μισεί τον εαυτό του..θα αρχίσει τα ιδιά περί κινδύνου..θα μ'αφησει για το "ΚΑΛΟ" μου και θα τον ξανά χάσω.. Σ'αυτή τη σκέψη άρχισα να δακρύζω και το είδε ο Harry και έτρεξε κοντά μου*

Η: Το ήξερα οτι θα σε κάνω να πονεσεις..να κλάψεις εξετίας μου! Πρέπει να φύγω..

S: Οχι Harry! Για αυτό κλαίω! Επδ ήξερα οτι εξετίας αυτού του λόγου θα με εγκαταλείπες.. *τον αγκαλιάσα σφιχτά* Σε παρακαλω,μην μ'άφησεις,ποτέ ξανά!

Η: Λυπάμαι.. Αλλα δν μπορώ να υποφέρεις εξετειας μου..

S: Οχι Harry! Μακριά σου υποφέρω περισσότερο! Αν θες να με ξεχάσεις καντο! Απλα μν ζητήσεις να το κανω και γω γιατι δν μπορώ *είχα φύγει απ'την αγκαλιά του και τον κοιτουσα με βουρκομενα ματια*

Η: Ούτε εγω δν μπορώ να σε ξεχάσω Selly μου... Γιατι κάποιες φορές, όσο και να πρέπει, δν μπορείς να ξεχάσεις, γιατι πολύ απλα δν θες να ξεχάσεις..Γιατι οι αναμνήσεις από κάποιο άτομο ειναι ίσως οι μονές που απέμειναν για να σου το θυμηζουν... *μ πλησίασε και μου πιάσε τα χέρια* Selly, Ποτέ δν σταματήσα να σ'αγαπώ όσο σ'αγαπούσα και την πρώτη μέρα π σε είδα.. Μακριά σου νιώθω μίσος δν άντεχω! ΟλΑ μου φταίνε..ολοι μ νευριαζουν.. στην πραγματικότητα το μόνο όμως πράγμα που θέλω απεγνωσμένα είσαι ΕΣΥ!

S: Βλέπεις?! Το μόνο επικίνδυνο στην σχέση μας, ειναι οτι οταν δν ήμαστε μαζι, ανησυχούμε και οι δυο ο ένας για τον άλλον με αποτέλεσμα να είμαστε συνεχώς σε κατάθλιψη.. *αυτός χαμόγελασε κάπως απελπισμένα. Και προχώρησε δύο βήματα πίσω και ξαφνικά εξαφανίστηκε.*

S: Harry?! Μην μ'αφηνεις μόνη ξανά σε παρακαλώ..

Η: Μα εδώ είμαι! *άκουσα την φωνή του στο κεφάλι μου* Παντα δίπλα σου ήμουν Selly, ποτέ δν ήμουν στο κεφάλι σου. Εδώ ήμουν απλα δν μπορείς να δεις την κανονική μου μορφή..

S: Τι-τι εννοεις? *ήμουν μπερδεμένη*

Η: Δες στον καθρέφτη.. *Κοίταξα στον καθρέφτη και είδα το είδωλο του Harry λίγο διαφορετικό βέβαια...Το σωμα του ήταν διαφανές τα μάτια του έντονα κίτρινα. Τον κοίταξα με γουρλομενα μάτια*

Η: Ξέρω ειμαι τρομακτικός..αποκρουστικός..

S: Οχι.. Είσαι πανέμορφος *απάντησα ειλικρινά* Απλα επδ νιώθω περίεργα να μιλάω στο κενό πέρνεις λίγο την αλλη σου μορφή για να σε δω.. *εμφανίστηκε ξανά μπροστά μου με κατεβασμένο το κεφάλι τον πλησίασα*

Η: Μάλλον θα χρειαζεσαι απαντήσεις..

S: Ναι χρειαζόμαι.. *έφτασα απόσταση αναπνοής* Αλλα αυτη τη στιγμή θέλω κατι άλλο περισσότερο και ειναι και αναγκαιοτερο *σηκώθηκα στις μητες μου*

{Νααιαιαι...Αυτα για σμρ.. Δν έβαλα ντέρτι (ακομα) για να μην πέσει πολύ ντέρτι με του προηγούμενου παρτ με τον Louis... Γράψτε μια άποψη στα σχόλια.. Love my readers!! <3 }