Waiting For superman

Part 37

S: Δν καταλάβαιναω Louis... *ρτσ αγχωμένη* Τι συμβαίνει? Γιατι με φέρες σε ενα σκοτεινό μεροΣ απομακρυσμένο από όλους και από ολΑ?? *προσπαθούσα με δυσκολία να κρωτήσω τα δακρυα μου απ'τον φόβο*

L: Γιατι και να φωνάξεις βοήθεια κανείς να μν σ' ακουσει.. *ειπε ειρωνικα*

S: Lou-Louis με τρομάζεις.. Τι θες.. *ειπα και τα ματια μ έγιναν πιο υγρά*

L: Selly μου σμρ θα γαμ**** θες δν θες *ειπε με γλυκιά φωνή χαμογελοντας χαϊδεύοντας το πρωσοπο μου. Εγω του χτύπησα το χέρι του ψελιζοντας τρομοκρατημένη "Μην μ'ακουμπας"* Μην αγριευεις Selly.. Κοιτα για να δεις πόσο καλός ανθρώπος είμαι, θα σου δώσω. δικαίωμα επιλογής.. Ή σκύβεις και μου παίρνεις (κτλβτ γτ ντρέπομαι εγω το αθωο κοριτσάκι 0:) ) ή σε αφήνω εδώ, ολομόναχη, στη μέση του πουθενά, να σε φαν οι λύκοι.. Διάλεξε η επιλογή ειναι δική σου... *χαμογελασε ειρωνικά. Εγω τον κοίταξα εκνευρισμένη. Νομίζει οτι θα περνούσε το δικό του..Ε οχι!*

S: Ωραία λοιπόν.. *ειπα σαρκαστικα,άνοιξα την πόρτα και βγήκα από το αμάξι και του μιλισα μέσα απ'την ανοικτή πόρτα* Αντίο Louis *είδα το σοκαρισμένοαπορημένο ύφος του. "Δν με είχες ικανή για αυτό έτσι δν είναι!?" σκέφτηκα και έκλεισα την πόρτα με όλη μου την δύναμη και προχωρήσα στο πλάι για να μπορέσει να φύγει ο Louis*

*Αν πω οτι δν φοβόμουν θα πω φρικτό ψέμα. Ήμουν παρά πολύ τρομαγμένη. Την ωρα που το αμάξι πήγε να φύγει ένας τσουχτερός άνεμος με διαπεράσε κάνοντας με να πάγωσω και να γύρισω το κεφάλι μου και να δω ενα ζευγάρι κίτρινα μάτια σαν αυτά εκείνου του "Εκλεκτού" που μ χε επιτεθεί πιο παλιά. Ήξερα οτι ήταν επικίνδυνος και θα μ κανε κακό οπότε έπρεπε να τρέξω να φύγω κάπου που θα ήμουν ασφαλής...*

S: Περίμενε Louis! *έτρεξα μπροστά από το αμάξι και τον σταματήσα πριν φύγει. Είδα μεσα από το τζάμι οτι χαμογελούσε αυταρέσκα. Προχωρήσα και μπηκα μέσα.*

L: Όλες γειρναν τελικά στον Louis *γέλασε.Δεν καταλάβενα που το βρίσκε το αστείο ενώ εγω ήμουν τρομοκρατημένη. Αλλα θα μ πεις παντα αυτό τον έκανε να γελά.. Να με φοβισμένη, αδύναμη, εξαιτίας του*

S: Δεν είχα αλλη επιλογή! *του φώναξα θυμωμένη έτοιμη να βάλω τα κλάματα*

L: Μπορείς ακομα να φύγεις..

S: Οχι θα μείνω.. * έσκυψα το κεφάλι μου και άρχισα να βουρκωνω* Θα κάνω οτι θες.. *εκείνος χαμογέλασε και άρχισε να με φίλα άγρια και παράλληλα να με "τραβά" να περάσουμε στα πίσω καθισμάτα και αφού το κατάφερε κάθισε στο μεσαίο κάθισμα κοιτώντας με με νόημα. Και οι δύο ξέραμε τι έπρεπε να κάνω.*