Waiting For superman

Part 29

* Στην γωνία, μετά το μπάνιο, ήταν.. Ο Louis, γύρισε και με κοίταξε. Από πίσω έρχονταν ο Harry. Θα τον έκανα να δει την γλυκά του να υποφέρει για τον άλλον. Κατευθύνθηκα άγρια προς τον Louis.*

L: Hey! Bab- *δν τον άφησα να ολοκληρώσει και του δώσα ενα γλωσοφιλο όλο δικό του και αφού τελιωσα είχε πάρει μια φάτσα "Που είμαι, που βρίσκομαι" κάνοντας με να χαμογελασω αφού εγω ήμουν η αιτία*

L: Μμ, βελτίωση *κατάφερε μόνο να ψελισει χαμογελοντας μου. Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Harry που ειχε αλλάξει εκατοπενήντα χρώματα στο θέαμα*

S: Στο είπα.. Μαθαίνω γρήγορα ;) *του κλεισα το μάτι πονηρά*

*Μας διέκοψε το κουδουνι που χτύπησε για μάθημα. Για να πω την αλήθεια, χαλαστηκα που το κόψαμε αλλα οκέι*

S: Αααχχ... Δν θελω να πάω για μάθημα! *γκρινιάξα*

L: Τότε μην... *μ κοιταξε με βλέμμα που ήθελε να πει και κάτι παραπάνω*"

S: Πως;! Τι έχεις στο μυαλο σου!?

L: Να κάνουμε κοπάνα, να πάρουμε το αμάξι και να πάμε για καφέ στην παραλία.

S: ΕΝΝΟΕΙΤΕ! Πάω οπουδήποτε άρκη να φύγουμε...βαριέμε του θανατα! *χαμογελασαμε και πέρασε το χέρι του γύρω από τους όμους μου και πήγαμε στο πάρκινγκ. Ήμασταν μπροστά σε ενα παρκαρισμένο μαύρο Rang Over, πήγε να βγάλει να βγάλει το κλειδί να το ανοίξει, αλλα τότε συνειδητοποίησα κάτι...*

S: Για μισό αφού εσύ δν έχεις αμαξι έρχεσαι με το σχολικό... *του είπα κοιτώντας τον παραξενεμενη*

L: Γενικά, έχω και αυτοκίνητο και δίπλωμα απλά δν το φαιρνω στο σχολείο. Φαντάζεσαι να μ το γρατζουνουσε κανένας μαλακας.. *άνοιξε την πόρτα του οδηγού να μπει*

S: Περίμενε λίγο *τ ήξερα οτι τον ξενέρωνα με όλη την ανάκριση-το βλέπα στο πρωσοπο του- αλλά δν μπορούσα να μπω σε ενα κλεμμένο αμάξι* Που το βρήκες το αμάξι?

L: Εκει που πουλάν αμάξια.. *μ ειρωνεύτηκε*

S: Louis μιλάω σοβαρά..

L: Οοχουουου! Ενός φίλου μου ειναι και μου το δάνεισε για να πάμε βόλτα... Θα μπεις καμιά ώρα?? *φώναξε ψιλοεκνευρισμενος*

S: Οκέι... *είπα επιφυλακτικά και μπήκα μέσα*

*Ο Louis έβαλε μπροσ και το σανίδωσε φτάνοντας κατευθείαν στα 180 μόλις βγήκαμε στο κεντρικό δρόμο. Είχα λίγο φρικάρει αφού δν μου άρεσαν οι μεγάλες ταχύτητες,εδώ οταν η Βάσω έφτανε τα 120 τσιριζα να πάει πιο σιγά,τώρα όμως δν θα παραπονιομουν γτ κατά κάποιον περίεργο τρόπο, ήξερα οτι ο Harry άκουγε και δν ήθελα να του δώσω την χαρά οτι είχε δίκιο.. Όμως φαίνεται οτι ειχα πρασινισει και ο Louis καταλάβε οτι κάτι δν πήγαινε καλα..*